Toen je mijn leven binnen kwam wandelen wist ik zeker dat je mijn zegening was.
Je was alles waar ik altijd om had gebeden.
Je was slim, interessant, knap en volwassen.
Ik dacht dat ik eindelijk mijn wederhelft, mijn zielsverwant had gevonden.
Voor het eerst leek mijn leven logisch.
Je maakte me compleet, jij was het missende puzzelstukje.
Ik had iemand ontmoet die me begreep, die voor me zorgde en die altijd bij me was, wat er ook gebeurde.
Maar ik had vooral iemand die onvoorwaardelijk van me hield.
Dat dacht ik tenminste. Ik vond je liefde voor mij buitengewoon.
We waren een perfecte match, het lot heeft je vast naar mij toegestuurd, het kon op geen enkele andere manier worden verklaard.
En toen veranderde opeens alles.
Jij veranderde vooral en je was waarschijnlijk niet opeens veranderd, misschien liet je wel gewoon je ware gezicht zien?
Ik werd een keer ’s ochtends wakker en ik wist dat onze relatie ten dode opgeschreven was.
Maar ik bleef vechten om het goed te houden. Ik bleef vechten voor jou. Maar niks hielp.
Je werd afstandelijk en mishandelde me emotioneel.
Je liet me niet meer zien hoeveel je om me gaf, waarschijnlijk omdat je ook echt niet meer om me gaf.
Ik realiseerde me dat je te mooi was om waar te zijn en dat ik eindelijk je ware gezicht te zien had gekregen. Je werd egoïstisch en overheersend en toen begonnen de affaires.
Maar ik ging toen evengoed niet bij je weg.
Ik raakte mijn zelfvertrouwen kwijt en verwachtte dat je uiteindelijk weer de oude zou worden.
Ik was niet dom, ik wist dat je me bedroog, maar ik weigerde om de waarheid te accepteren.
Ik was bereid om bij je te blijven, hoewel de wetenschap dat ik niet de enige voor je was me kapotmaakte.
Ik stelde mezelf gerust dat je alleen van mij hield en dat deze vrouwen niets voor je betekenden.
Totdat je me op een dag verliet voor een van deze vrouwen.
En hiermee maakte je mijn hele leven kapot.
Toen je me verliet zag ik het als een vloek.
Ik dacht dat dat het ergste was wat mij ooit zou kunnen overkomen. Waar heb ik dit aan verdiend?
Waarom kon je niet van me houden?
Ik heb alles goed gedaan, maar dat was niet eens genoeg.
Het lot had je aan mij gegeven om me te laten zien wat liefde was.
En zonder jou te moeten leven was mijn vloek.
Mijn leven was ten einde gekomen, ik had geen levensdoel en geen betekenis meer.
Toen je vertrok ging jij niet alleen, je nam ook mijn hart met je mee en ik had geen vertrouwen dat ik ooit weer een gelukkig leven zou krijgen.
Ik was verslagen, werd in stukken gebroken en ik kon me niet voorstellen dat ik zou herstellen.
Ik heb zolang gewacht tot je weer terug zou komen, ook al heb je me op zo’n lullige manier verlaten.
Dit is een periode die ik me niet graag herinner.
Ik weet gewoon dat ik pas het licht aan het einde van de tunnel zag toen jij niet meer het eerste was waar ik aan dacht.
En toen ik me realiseerde dat ik gedurende dag in extase was.
Ik wist niet hoe of waarom dit gebeurde, maar ik hoopte dat ik eindelijk zou gaan herstellen.
En ik had gelijk.
Het was niet eenvoudig en snel, maar het gebeurde.
Ik kwam over je heen en ik ging verder met mijn leven.
En nu realiseer ik me dat je geen zegening en geen vloek was. Je was een les die ik moest leren.
Ik geloof nog steeds dat er voor alles een reden is.
En dat jouw aanwezigheid in mijn leven een reden had.
Maar ik denk niet meer dat mijn leven betekenisloos is zonder jou, ik weet zeker dat jouw bestaan een hoger doel had.
Zonder jou was ik nooit te weten gekomen hoe sterk ik werkelijk ben.
Dat jij me verliet heeft me veel harder en dapperder gemaakt.
Nu weet ik dat als ik over jou heen kan komen ik alles aankan wat er op mijn pad komt.
Zonder jou was ik nooit te weten gekomen dat ik niet meteen iedereen op zijn woord moet geloven.
Voordat ik jou leerde kennen ging ik er automatisch vanuit dat iedereen om me heen eerlijk was en geen kwade bedoelingen had.
Na jou realiseerde ik me echter dat er slechte mensen bestaan.
Mensen die zich anders voordoen.
Er bestaan mensen die graag spelletjes spelen met andere mensen en die anderen graag een ellendig gevoel bezorgen. Jij bent zo iemand.
Zonder jou was ik er nooit achter gekomen dat ik nooit zoveel liefde, moeite en geduld zou moeten steken in iemand die niet hetzelfde voor mij doet.
Zonder jou was ik er nooit achter gekomen wat ik niet uit dit leven wil halen.
Zonder jou had ik nooit geweten wat echte liefde echt inhoudt.
Zonder jou had ik nooit geleerd om van mezelf te houden.
Toen je vertrok voelde ik zoveel liefde en wist ik niet wat ik hiermee moest.
Ik bleef naar iemand zoeken om mijn liefde aan te geven, totdat ik me realiseerde dat ik deze liefde eerst aan mezelf moest geven voordat ik van een ander zou kunnen houden.
Dus bedankt dat je mijn leven bent binnengewandeld.
Maar vooral bedankt dat je vertrokken bent.
En bedankt dat je me een les hebt geleerd die ik anders nooit had geleerd.
