Ik had de gewoonte om smoezen voor mensen te verzinnen, ik zou aan allerlei scenario’s om hun vreemde of vlekkige gedrag te verklaren of in mijn eigen leugens te geloven in plaats van teleurgesteld te raken.
Maar ik ben tot het besef gekomen dat hoe meer excuses je verzint voor mensen, hoe meer je wordt gekwetst.
Hoe meer je tegen jezelf liegt, hoe meer ze tegen je zullen liegen.
Dus ik heb geleerd om ermee op te houden.
Ik ontcijferde geen gemengde berichten en las niet meer de kleine lettertjes, want mensen die genoeg om je geven zal altijd berichten sturen die je niet hoeft te analyseren of betwijfelen.
Ik tolereer niet langer mensen die te veel zeggen maar weinig doen, en ik heb geleerd om hun daden te laten spreken.
Ik maakte niet langer uitzonderingen voor mensen die niet hetzelfde voor mij deden.
Ik wrong me niet meer in allerlei bochten voor mensen die mij alleen wilden als het voor hen goed uitkwam.
Ik was er niet langer voor mensen die er niet waren toen ik ze nodig had.
Ik nam geen contact meer op met degenen die alleen antwoorden als ze daar zin in hadden.
Ik was niet meer van mening dat mensen vriendelijkheid met vriendelijkheid belonen – sommige mensen belonen vriendelijkheid met egoïsme.
Ik was niet meer van mening dat mensen het super druk kunnen hebben en geen tijd hebben om een paar woorden te typen.
Het komt uiteindelijk allemaal neer op prioriteiten.
Ik geloofde dronken woorden niet meer die betekenisloos werden wanneer de zon weer opkwam. Ik was niet langer te begripvol en werd rationeel.
Ik maakte niet langer mijn leven ingewikkeld en begon het eenvoudiger te maken.
Degenen die om je geven zullen manieren vinden om er te zijn en degenen die er niet zo over denken zullen manieren vinden om te vluchten. Zo simpel is het.
Degenen die van je houden zullen dit laten zien, zullen je het vertellen.
Degenen die niet van je houden zullen altijd alleen van je houden wanneer ze behoefte hebben aan je liefde en ze vergeten je wanneer je het hebt gegeven.
Degenen die jou in hun leven willen zullen moeite doen, zullen contact blijven houden, zullen evenementen en verjaardagen en mijlpalen onthouden en zullen er geen maanden overheen laten gaan zonder naar je te vragen.
Degenen die dat niet willen zullen altijd in het grijze gebied blijven haken tussen vreemden en vrienden, of vrienden en geliefden.
Ik zag mensen niet langer als verschillende tinten grijs.
Mensen zijn zwart of wit. Ze zijn voor je of tegen je. Ze houden van je of niet.
Ze geven om je of het kan ze geen moer schelen.
Ze verzinnen smoezen om geen deel uit te maken van je leven of vinden redenen om er wel deel van uit te maken.
