Ik heb eigenlijk nooit iemand echt opgegeven.
Je hoort dat ook niet zomaar te doen, toch?
Dat is hoe ik er eerst over dacht.
Als er iemand op mijn pad kwam deed ik er eigenlijk alles aan om ervoor te zorgen dat ze in mijn leven bleven.
Zo hoort het toch? Mensen die op je pad komen horen toch ook in je leven te blijven?
Niet dus. Het is naïef om te denken dat iedereen die je tegenkomt een plekje in je leven en in je hart verdient.
Mensen proberen vast te houden zorgde er alleen maar voor dat ik gekwetst en belazerd werd, ze maakten me kapot en het ergste is nog altijd dat het mijn eigen schuld was.
Niet iedereen van wie je houdt zal ook van jou houden en ik weigerde me dit te realiseren, wat er weer voor zorgde dat ik meerdere malen werd gekwetst.
Waarom bezorgen mensen je verdriet als je hen liefde geeft? Ik vond het helemaal niet logisch.
Als ik alleen maar goed voor iemand ben, waarom zouden zij me dan in hemelsnaam neerhalen?
Mijn hart is vaak gebroken en er zijn nachten geweest dat ik niet kon slapen van het huilen… alleen maar omdat ik weigerde te accepteren dat sommige mensen gewoon gemeen zijn.
Hoeveel liefde je hen ook geeft, ze zullen nooit veranderen…
Het idee dat je hen kunt veranderen zal jou alleen maar pijn bezorgen.
Het is te begrijpen dat je denkt dat iemand goed voor je zal zijn als je hen overspoelt met liefde… maar dit is vaak niet het geval.
Ik voelde me verloren en ik wist echt niet hoe ik verder moest en daarom gaf ik mijn liefde aan mensen die me er niks voor teruggaven.
Op een bepaald moment had ik er eindelijk genoeg van en besloot ik om hiermee te stoppen.
Ik was zo uitgeput dat ik het moeilijk vond om ’s ochtends uit bed te komen.
Ik was boos op mezelf omdat ik zo zwak was geweest en ik kon mijn liefde helemaal niet meer aan mensen geven.
Door van zoveel mensen te houden die dat niet hadden verdiend vergat ik om van mezelf te houden.
Ik deed zo hard mijn best om goed te zijn voor iedereen die ik kende en ze hebben alleen maar zoveel mogelijk misbruik van me gemaakt.
Toen ik niet meer nuttig was gingen ze ervandoor. Zou je iemand die altijd goed voor je is geweest nog erger kunnen kwetsen?
Ik was emotioneel kapot en bleef alleen achter toen ik echt de liefde die ik deze mensen gegeven had zelf nodig had.
Ik begon me toen te realiseren dat ik mijn eigen heldin moest worden. Dat ik mijn hart moest beschermen.
Heel vaak is het zo dat de mensen zonder wie jij je geen leven voor zou kunnen stellen gewoon prima zonder jou kunnen.
Je moet begrijpen dat iemand niet per se goed voor je is omdat jij gewoon zoveel van ze houdt.
Misschien wil je graag dat zij deel uitmaken van je leven, maar dit betekent nog niet dat ze een plekje in je leven verdienen.
Je doet je best om voor hen klaar te staan, maar dit houdt nog niet in dat ze je waarderen.
Wat je ook voor mensen doet, er zullen altijd mensen blijven die niet van je houden.
Ik dacht dat als ik alles goed deed en hen vriendelijk behandelde ze ook van mij zouden houden, maar ik zat er flink naast.
Ik hoop echter nog steeds dat dit zal gebeuren omdat ik begrijp dat er ook mensen zijn die altijd om me zullen geven, wat ik ook doe.
Het is belangrijk om onderscheid te maken tussen deze twee soorten mensen en ik begin dit te leren.
Je zal ook leren dat sommige dingen gewoon moeten gebeuren, ook als je dat eigenlijk niet wilt, en je kunt daar niks aan veranderen.
We moeten accepteren dat we van sommige dingen niets afweten, maar het leven leert ons evengoed die lessen.
De belangrijkste les is dat ik leer dat ik degenen moet loslaten die niet goed voor me zijn, hoeveel ik ook om hen geef.
We moeten degenen loslaten die ons niet waarderen en we geven deze mensen niet echt op, we doen onszelf gewoon een lol.
Het ergste wat je kunt doen is diegenen vast te houden omdat je bang bent dat je geen andere mensen zal vinden om van te houden.
Er zullen altijd vriendelijke mensen rondlopen die ons wel goed genoeg vinden en deze mensen zijn het wél waard om contact mee te houden.
Het is niet de bedoelingen dat we steeds gekwetst worden door degenen die niet echt van ons houden.
Ik moet vertrouwen hebben dat er altijd mensen zullen zijn die mijn waarde erkennen en die me behandelen zoals ik het verdien… en dit geldt ook voor jou.
Bescherm je hart en laat anderen die jou slecht hebben behandeld je er niet van overtuigen dat er iets mis met je is.
Er is iets mis met hen, niet met jou. Dit begin ik te leren en het was de allerbelangrijkste les.
Kleineer jezelf niet omdat een ander je niet waardeerde.
Laten we onszelf eraan herinneren dat we het waard zijn, zelfs wanneer anderen dit niet zien.
Niemand behalve jijzelf kan jouw waarde bepalen.
Ik heb veel voor anderen betekend, waarschijnlijk te veel, en het is tijd om daarmee op te houden.
Het is cruciaal dat we ons realiseren dat we de mensen los moeten laten die ons niet waarderen en dat we vertrekken.
Hoeveel we ook van hen houden, ze zullen nooit van ons houden.
Jij moet je dit ook realiseren: ze zullen je nooit een wederdienst bewijzen en ze zullen nooit vriendelijk zijn tegen andere mensen.
We kunnen zo vaak onbaatzuchtig zijn, maar deze mensen zullen altijd egoïstisch blijven en daarom is het tijd om er een punt achter te zetten en los te laten.
Die narcistische, egocentrische en toxische mensen verdienen geen plekje in ons leven.
Ik ga mijn tijd, liefde en vriendelijkheid niet meer aan mensen geven die er geen waardering voor op kunnen brengen.
Ik hou van hen, maar desondanks moet ik hen laten gaan.
Het is beter om mijn eigen hart te breken dan dat ik anderen dit laat doen. Het is tijd om hen uit mijn leven te begeleiden.
Ze hebben mijn vertrouwen en verwachtingen lang genoeg geschonden.
Niet iedereen die op je pad komt hoort ook in je leven te blijven.
Sommige mensen komen slechts voorbij om je een les te leren, de les dat je degenen los moet laten die jou niet waarderen.
