Ik koos voor jou. Dat is mij aan te rekenen. Maar ik wist niet dat verliefd worden op jou zou betekenen dat ik niet langer van mijzelf zou houden.
Ik wist niet dat voor jou kiezen zou betekenen dat ik niet meer voor mijzelf zou kiezen – en voordat ik het wist werden mijn stemming en geluk allemaal afhankelijk van jou.
Ik wilde zo graag dat dit zou werken. Ik hield met hart en ziel van je. Iedereen zei dat ik voorzichtig moest zijn en ik heb niet geluisterd. Ik werd verliefd.
Eerst keken we naar elkaar en voordat ik wist wat er gebeurde gebeurde het ineens allemaal tegelijk. Ik ben volledig voor je gevallen en ik heb nooit teruggekeken.
Jij viel ook voor mij. Het valt niet te vervalsen, al die aanrakingen, zoenen die je hart doen smelten, dat intensieve oogcontact dat je kippenvel bezorgt, al je zintuigen die opleven, de muren die omvallen.
Maar ergens wist ik dat jij er niet klaar voor was.
Ergens wist ik dat je mij gebruikte.
Toen je je realiseerde dat ik niet een makkelijke prooi was – met andere woorden, ik ging niet in alles zomaar mee – dat ik je zou confronteren en uitdagen, dat was het moment dat je niet langer voor mij koos.
Toen ik je niet meer goed uitkwam, dat was het moment dat je niet meer van me hield. Je weet niet hoe je lief moet hebben.
Je emotionele misbruik manifesteerde zich op meerdere manieren. Ik begon aan mezelf te twijfelen.
Mijn zelfverzekerde, pittige karakter, vol vuur, verschoof langzamerhand naar onzekerheid.
Een door razernij veroorzaakt getier, manifesteerde zich als een reactie op jouw toxische gedrag.
Ik was zo onzeker en boos, want jij hebt mij zo gemaakt. Je brak iemand waar je het meest van hield in de hele wereld.
Ik voelde het langzamerhand toen je niet langer voor mij koos. Al die keren dat je tegen me hebt gelogen. Achter m’n rug om dingen deed.
Andere vrouwen berichten stuurde om bevestiging te krijgen, ook al wist je dat dit mij zou kwetsen. Al die keren dat je op me vloekte. Al die keren dat niks je uitmaakte.
Geen antwoord terugstuurde. Je telefoon uitzette. Mij liet wachten. Mij in de steek liet.
Je hebt alles zwart gemaakt op je pad, waaronder mij.
Ik begon aan mijn waarde te twijfelen. “Ben ik te beschadigd, te ‘gek’, te emotioneel? Had ik echt iets hoerigs aan?”.
Ik deed iets wat ik nooit weer zal doen, ik hield niet meer van mijzelf.
Maar ik weet dat onze relatie jou heeft veranderd. Net zoals een emotionele vampier zoog je mijn liefde op tot er niets over was.
Ik hield zelfs van je slechtigheid, al die kanten van jou waar jij zelf een hekel aan hebt. Ik droogde je tranen als je het over je vader had, ik kuste en hield van je ruige kanten.
Die delen aan jou die je alleen aan mij liet zien, ik aanbad ze – mijn liefde verwarmde ze, jouw imperfecties, en het veranderde jou.
Maar het veranderde niet jouw kern. Ik hield van jouw imperfecties, maar je hield niet van de mijne.
Je brak me elke dag een beetje meer. Je stak me in m’n hart. Ik heb dit nergens aan verdiend.
Ik heb jouw dwangmatige behoefte om me neer te halen en mij te beheersen nooit ergens aan verdiend.
Ik heb de leugens niet verdiend. De manipulatie. Ik heb je zo vaak teruggenomen, omdat ik in mensen geloof, en omdat ik simpelweg teveel van je hield.
Maar ik kan niet langer mezelf beschadigen door te wachten tot je geheeld bent.
En ik laat je mij niet langer manipuleren, want daar ben je zo goed in. Je bent verantwoordelijk voor je eigen acties.
Ik werd er zo in meegesleurd dat je toxische gedrag op den duur als de norm ging voelen. En ik heb je mij zo laten behandelen. Dat ik mij aan te rekenen.
Op de dagen dat ik me zo zelfverzekerd en mooi voelde, en de dagen dat ik me zo goed voelde over mezelf – jij kon dit gevoel in een ogenblik compleet uit elkaar doen spatten.
Ik zal nooit weer voor een toxische persoon gaan. Niemand heeft die macht over mij.
Ik zal het nooit meer toestaan wanneer je me emotioneel mishandelt en mijn liefde opzuigt tot je verzadigd bent.
Je hebt van me gekregen waar je naar verlangde, en nu ben je op de vlucht voor het verleden; voor je acties, voor je leugens.
Maar het verleden zal je blijven achtervolgen (wie een kuil graaft voor een ander, valt er zelf in). Je verleden zal jou breken zoals je mij hebt gebroken.
Ik vind het vreselijk hoe lang het duurt voordat ik iemand weer durf te vertrouwen. Ik wil geen medeleven van wie dan ook; ik wil geen labels: die ene met verlatingsangst.
Die ene die je op afstand houdt. Die ene die een leegte probeert te vullen. Die ene die mensen niet vertrouwt.
Dit is namelijk slechts een deel van mij; maar wel het deel dat ik nodig heb om te vechten als iemand niettemin dichterbij probeert te komen.
Ik heb nergens spijt van. Jij koos me niet omdat ik te beschadigd was of te moeilijk; je koos mij omdat er bij jou een steekje los zit.
En er is niets dat ik anders had kunnen doen dan vaarwel zeggen, en mijn liefde te geven aan iemand die dat wel verdient.
