Ik weet dat je van hem houdt. Ik weet dat je vooral wilt dat het echt wat wordt tussen jullie.
Ondanks dat je hoofd iets anders zegt, wil je hart geloven dat hij zal veranderen.
Ondanks dat je hoofd zegt dat hij liegt, wil je hart zijn loze beloftes en rechtvaardigingen geloven.
Als je het op deze manier bekijkt kun je je geen leven zonder hem voorstellen.
Je blijft hem voor dingen vergeven, terwijl je weet dat je dit niet zou moeten doen.
Je blijft wegkijken als hij de fout ingaat omdat je hoopt dat de relatie ooit anders zal zijn.
Je laat hem tegen je liegen en nog erger, je liegt jezelf voor omdat je hem vertrouwt.
Dus blijf je hem een tweede kans geven.
Je blijft bidden dat deze keer de laatste keer zal zijn – dat hij deze keer een nieuwe man als wanneer hij bij je terugkomt, de man die je wenst en aan wie je behoefte hebt.
Dat het deze keer eindelijk allemaal op zijn plek valt; dat hij inziet dat hij ook niet zonder jou kan leven en dat hij eindelijk zal leren om je te waarderen en respecteren.
Natuurlijk beloof je jezelf dat je voor de laatste keer voor zijn bedrog bent gevallen als hij weer de oude is geworden; de laatste keer dat je jezelf hebt vernederd door hem terug te nemen.
Maar toch, voordat je het weet, zit je weer in de oneindige cyclus van het uitmaken en het weer goedmaken; in de oneindige cyclus van zijn leugens en jouw hoop; in de cyclus van onuitputbare tweede kansen die hij op de een of andere manier altijd weet te verknallen.
Maak je geen zorgen, ik zal niet de wijsneus uithangen en je proberen te vertellen dat het makkelijk is om een man af te wijzen op wie je gek bent, want het is zonder twijfel een van de pijnlijkste en dapperste dingen die een vrouw moet doen.
Ik weet dat hij smeekt, dat hij huilt en dat hij je niet met rust laat tot je hem op hangende pootjes bij je terug laat komen.
Natuurlijk maken deze dingen het veel moeilijker voor je.
Een man vergeten van wie je houdt is al moeilijk genoeg.
Maar hem vergeten wanneer hij langs blijft komen en je steeds om een nieuwe kans vraagt lijkt onmogelijk. Maar het kan wel!
Je moet je gewoon realiseren dat je hem met elke kans groen licht geeft om je hart te blijven breken.
Telkens als je hem terugneemt geef je hem toestemming om je te verlaten wanneer hij daar zin in heeft.
Je laat hem zien dat je nergens heen gaat – dat je er zal zijn, ongeacht wat hij je geflikt heeft, en je geduldig zit te wachten tot dit waardeloze wezen terugkomt.
Dat je hem altijd zal vergeven, wat hij ook doet.
Dat je altijd van hem zal blijven houden, hoeveel pijn hij je ook aandoet.
Telkens als je hem nog een kans geeft laat je deze man zien dat je het prima vindt om in deze situatie te zitten, want laten we eerlijk zijn – je doet niet veel om daar verandering in te brengen.
Je laat hem zien dat zijn gedrag acceptabel is en dat het helemaal niet erg is om een egoïstische klootzak te zijn.
Telkens als je hem nog een kans geeft laat je hem zien dat hij altijd op je kan rekenen; dat je altijd zijn vangnet zal blijven en zijn back-up plan.
Wat nog erger is, is dat je status in zijn leven je niet eens dwarszit.
Je laat hem zien dat je tevreden bent met de kruimeltjes die hij je geeft en dat je altijd zal hunkeren naar meer.
Bovendien laat je hem met elke nieuwe kans zien dat je geen zelfrespect hebt. Je zegt zelf dat je geen waarde hecht aan je tijd, moeite en offers.
Je laat hem zien dat je tranen er klaarblijkelijk niet toe doen, aangezien je die zo makkelijk kunt vergeten.
Dat het liefdesverdriet wat hij je heeft aangedaan niet zo heftig is omdat je altijd bereid bent om voor hem te zorgen, alsof er helemaal niks is gebeurd.
Telkens als je deze man nog een kans geeft laat je hem zien dat je niet van jezelf houdt, aangezien je bereid bent om jezelf steeds weer deze pijn aan te doen.
Dus zeg me één ding: als je niet van jezelf houdt en jezelf niet respecteert, waarom zou hij dat dan wel kunnen?
