Ik had nooit gedacht dat ik ooit nog met je zou praten.
Ik dacht dat als ik eenmaal ver bij je vandaan zou zijn, ik gered zou zijn en dat zou de laatste keer zijn dat we van elkaar zouden horen, maar het leven laat me zien dat ik moet overschakelen en naar het grotere geheel moet kijken.
Ik dacht er even aan of ik mezelf voor zou stellen, maar toen bedacht ik me dat een roofdier zijn prooi altijd kent en ik weet dat je me overal zou herkennen.
Je zou mijn ‘handschrift’ van dat van iemand anders kunnen onderscheiden, omdat je me heel goed kent, nietwaar?
Herinner je je dit onzekere meisje nog dat iemand nodig had om van haar te houden, omdat ze niet sterk genoeg was om van zichzelf te houden?
Ja, ik wist dat je me zou herkennen.
Er zijn dingen die ik je niet heb verteld en ik heb een brandend verlangen om ons verhaal voor mezelf af te sluiten.
Ik heb het nodig zodat ik verder kan gaan.
Ik heb het nodig, zodat ik je niet het laatste woord geef over wat er tussen ons is gebeurd.
Ik had geen idee hoe zwak ik was, maar jij wel. Ik was een perfect slachtoffer voor je spelletjes en ik was precies degene die je kon manipuleren – zo naïef en zo zuiver van hart dat het zonde zou zijn om me niet te gebruiken en je narcistische ego te bevredigen, toch?
Jemig, ik was zo’n goede vangst voor je.
Ik was niet meer op mijn hoede.
Omdat ik niet wist hoe ik van mezelf moest houden, had ik in plaats daarvan iemand anders nodig die van me hield.
Ik had iemand aan mijn zijde nodig, want ik had geen idee hoe het voelt om je goed over jezelf te voelen. Dat was zo verkeerd.
Elke keer als er iets ergs gebeurde, vermoedde ik dat ik degene was die de schuld zou krijgen, ik dacht dat het mijn schuld was.
Ik dacht altijd dat ik de schuldige was – hoe kan het ook anders?
Ik heb je binnengelaten.
Je hebt me geleerd dat het niet oké is om mensen binnen te laten.
Ik heb nooit iemand vertrouwd zoals ik jou vertrouwde. Ik dacht dat je goed voor me zou zijn en dat je me nooit pijn zou doen.
Toen ik je mijn diepste gevoelens toonde, toen ik mijn hart openstelde, toen ik mijn angsten zo stil mogelijk fluisterde, liet je me zien dat ik ze voor mezelf had moeten houden.
Jij bent degene die me heeft laten zien hoe ik niet lief moest hebben.
Ik dacht dat je voor me had gezorgd, maar ik heb elke val alleen overleefd. Bij elke tegenslag die ik had, deed je alsof je het niet zag.
Maar het gaf je een goed gevoel, nietwaar – om mij op mijn dieptepunt te zien? Dat is precies waar je me nodig had om je beter over jezelf te voelen.
Ik was aan het verdrinken en ik hoopte dat jij degene zou zijn die me zou redden.
Je zou me bij mijn hand hebben genomen als je een van de goeden was geweest. Maar dat was je niet.
Nu weet ik dat je je hand naar het water zou uitstrekken, maar niet om me te redden – het zou gewoon zijn om me dieper naar benedente duwen.
Ik wil dat je aan het meisje denkt dat je op haar kwetsbaarst hebt misbruikt.
Ik wil dat je aan het meisje denkt dat je haar liefde gaf zonder er iets voor terug te krijgen.
Ik wil dat je aan het meisje denkt dat alleen hartzeer van de man heeft gekregen die ze het meest vertrouwde.
Nu wil ik dat je aan het meisje denkt dat beter verdiende dan dat.
Ik wil dat je aan het meisje denkt dat beter verdiende dan om genegeerd te worden.
Ik wil dat je aan het meisje denkt dat beter verdiende dan om gemanipuleerd te worden.
Ik wil dat je aan het meisje denkt dat iemand beter verdiende dan jij.
Dit meisje wil je bedanken. Ik ben je dankbaar dat je me hebt behandeld alsof ik geen plek op deze wereld verdiende.
Ik dank je dat je me hebt gemanipuleerd, me hebt genegeerd en me hebt bespeeld.
Ik ben dankbaar voor elk emotionele pak slaag die je me hebt gegeven.
Ik wil je bedanken dat je niet van me hebt gehouden. Omdat je me van mezelf hebt laten houden.
Toen er niemand anders was die van me hield, vertrouwde ik op mezelf. Toen er niemand anders was om me te redden, heb ik mezelf gered.
Toen er niemand was om me op te rapen toen jij me naar beneden had gehaald, raapte ik mezelf alleen weer op.
Je had het misschien niet zo bedoeld, maar jij bent degene die ik moet bedanken dat je me zo sterk hebt gemaakt.
Ik heb geleerd om alleen in deze wereld te lopen. Ik heb me gerealiseerd me dat de liefde die ik verdien nooit van jou zal komen.
Ik heb geleerd dat ik goed genoeg voor iemand anders ben. Ik hoef niet goed voor je te zijn – ik ben goed genoeg voor mezelf.
Ik verdien alle liefde in deze wereld, want dat was alles wat ik ook aan anderen gaf.
Ik heb me gerealiseerd dat ik iemand verdiende die beter was dan jij en dat gaf me de kracht om je te verlaten op het moment dat ik dacht dat ik nooit zonder jou zou kunnen leven.
Weet je, ik ben er nu klaar voor.
Ik ben de gezonde ziel die eindelijk klaar is om iemand anders binnen te laten. Daarom heb ik mezelf toestemming gegeven om weer aan je te denken.
Ik doe het zodat ik afscheid van je kan nemen.
Ik realiseer me dat het punt niet was dat ik niet goed genoeg voor jou was, maar dat jij niet goed genoeg voor mij was.
Je denkt misschien dat je me helemaal kent, maar je hebt het zo mis.
Je hebt het net zo mis over mij als ik over jou aan het begin van het verhaal. Je was mijn duisternis en ik liet je los.
Ik ben eindelijk klaar om verder te gaan en we zijn eindelijk klaar.
Je herkent mijn handschrift niet meer, omdat het nu een gelukkig persoon is die schrijft.
Het is deze gelukkige persoon die van zichzelf heeft leren houden en iemand heeft gevonden om haar de liefde te geven die ze verdient.
