Voor zolang je je het kunt herinneren heeft men gezegd dat je een vrouw bent en dat je het verdient dat een man achter je aangaat.
Dit houdt in dat jij niet degene zou moeten zijn die de eerste stap zet en dat jij niet degene zou moeten zijn die achter een man aangaat.
Deze mensen hebben je ook gezegd dat je je waardigheid koste wat kost moet waarborgen.
En daar ben ik het unaniem mee eens.
Maar is het mogelijk dat we een aantal dingen verkeerd hebben geïnterpreteerd en dat we gaandeweg uit het oog zijn verloren wat waardigheid echt inhoudt?
Is het volgen van je hart en het vechten voor je geliefde echt gelijk aan vernederd worden en wanhopig zijn?
Ik denk namelijk van niet.
Natuurlijk adviseer ik je niet om om iemands liefde of aandacht te smeken of om iemand te smeken om een relatie met je te beginnen, want dat is het laatste dat je ooit zou moeten doen.
Ik vraag je ook niet om achter iemand aan te gaan die klaarblijkelijk niet gevangen wil worden, want dat zal je meer negativiteit opleveren dan positiviteit.
Maar als je stilstaat bij je vorige relaties en geschiedenis in de liefde, hoe vaak heb je dan een kans gemist om iets te doen wat het verschil had kunnen maken omdat je te trots was?
Hoe vaak heb je een man willen benaderen, maar was je bang dat je wanhopig over zou komen als je dit zou doen?
Hoe vaak heb je iemand laten gaan die je nooit had willen laten gaan voor wie je echt gevoelens had?
Hoe vaak heb je een man van wie je nog steeds hield je door de vingers laten glippen zonder voor hem te vechten en zonder dat je geprobeerd hebt om hem tegen te houden, ook al dacht je dat jullie wel wat zouden kunnen krijgen?
Hoeveel relaties zijn kapotgegaan door je partners ego en trots?
Als je het vanuit deze invalshoek bekijkt waren deze relaties grotendeels de moeite niet waard en was het misschien beter dat je ze hebt losgelaten.
Maar je oude ik, de persoon die je was voordat je alles aannam wat anderen je wijsmaakten had een andere denkwijze.
Je oude ik kon zichzelf niet vergeven omdat ze sommige partners niet nog een kans heeft gegeven en dat ze haar hart niet heeft gevolgd. Je oude ik kon zichzelf niet vergeven omdat ze niet heeft geprobeerd te vechten en dat ze zich tegen heeft laten houden door haar ego en haar trots.
Dus de volgende keer dat je wilt vechten voor degene van wie je houdt en om wie je geeft, ga er gewoon voor.
Denk niet aan de gevolgen en geef het een kans.
Wat heb je tenslotte te verliezen?
Het is niet gênant om iemand te laten weten hoe je je voelt en het is zeker niet vernederend om moeite te doen voor een relatie die veel voor je betekent.
En nee, het maakt je niet zwak.
Related: De 10 Voordelen Van Naast Je Geliefde Slapen
Het maakt je sterk genoeg om je emoties onder ogen te durven zien en zelfs sterker en dapperder omdat je toegeeft aan een ander dat je zoveel voor ze voelt.
Het maakt je sterk genoeg om je hart op het spel te zetten en om je nek uit te steken zonder dat je weet wat er gaat gebeuren.
Het maakt je sterk genoeg om te vliegen, ondanks dat je het risico loopt om te vallen.
Related: Geef Je Geliefde Niet Op
En nee, ik kan je niet garanderen dat je alle gevechten zal winnen en ik zal je niet wijsmaken dat alle gevechten het waard zullen zijn.
De waarheid is dat je er een aantal zal verliezen en dat sommige mensen de moeite helemaal niet waard waren.
Maar dan weet je tenminste dat je het geprobeerd hebt.
Telkens als je terugblikt weet je dat je je best hebt gedaan en dat je niet meer hebt kunnen doen om het te laten slagen.
En dan zul je je niet meer schuldig voelen. Je zal niet langer blijven hangen in hoe het had kunnen lopen met iemand en wat er had kunnen gebeuren of wat er had moeten gebeuren.
Dus als je van iemand houdt en je het idee hebt dat je iets moet doen om het te laten slagen tussen jullie, wees dan dapper genoeg om uit je comfortzone te stappen en de sprong te wagen.
Als ze bewijzen dat ze je tijd en energie niet waard zijn is dat jammer voor hen en niet voor jou.
