Er is altijd die ene persoon. Het klinkt misschien cliché, maar het is wel waar.
Ze waren ooit belangrijk voor je en nu zijn ze slechts een herinnering.
Er is altijd die ene relatie. Die in ons geheugen blijft hangen.
Zelfs als die allang verleden tijd is.
Mensen komen en gaan, maar na hem voelde je een leegte.
Zijn vertrek heeft je veranderd.
Je weet niet wat er zo bijzonder aan hem is. Hij lijkt gewoon weer in je op te komen en kwelt je zo nu en dan.
Het is niet alsof je dagelijks over hem fantaseert. De herinneringen die je aan hem doen denken ontstaan gewoon uit zichzelf.
Wat de oorzaak ook is, je weet nog steeds niet zeker waarom precies hij in je opkomt.
Je weet om precies te zijn niet eens zeker of je die herinneringen fijn vindt.
Maar je weet nog precies hoe hij beweegt. Hoe hij ruikt. Hoe hij glimlacht.
Hoe hij loopt. De manier waarop zijn ogen eruitzagen als hij gepassioneerd over iets sprak.
Je herinnert je de dagen dat je er alleen maar dacht dat je zijn gezicht weer zou zien na een lange dag.
Dat hij je gezicht zou vasthouden en je zou kussen alsof er niemand toekeek.
Je herinnert je de dagen dat jullie gelukkig waren en geen zorgen hadden. Dagen dat je helemaal niet wist wat er zou gaan gebeuren.
Maar die dagen zijn voorbij.
Ergens zou je doodsbang zijn als je hem weer in de ogen zou kunnen kijken. Doodsbang omdat het te vertrouwd zou zijn.
Je bent grotendeels verder met je leven gegaan. Dat deel van jou kan niet weer in de illusie trappen.
Je bent uitgeput omdat je steeds je nek hebt uitgestoken en je hebt geprobeerd te laten zien dat je goed genoeg bent.
Je gelooft niet meer dat er een andere persoon is die je kan redden.
Je weet nu beter. In de tussentijd moet je de moed bijeenrapen en weer de oude worden.
Je hebt zo hard je best gedaan om de vrouw te worden die je tegenwoordig bent.
Dit is precies waarom je meer verdient dan een man die je niet kon geven wat je nodig had.
Je bent niet gemaakt voor ooit en de liefde die nog komen gaat.
Je bent niet gemaakt voor beloftes die nooit waar werden gemaakt, in stilte wachten en je alleen voelen.
Je bent gemaakt voor dingen die blijven. Je bent gemaakt voor liefde die niet op de vlucht slaat.
De liefde waar gedichten over worden geschreven.
Daarom heb je losgelaten.
Je herinnert je de momenten dat je hem zo erg miste dat het fysiek pijnlijk was.
Je herinnert je nog dat je jezelf in slaap huilde en dacht dat je nooit goed genoeg was.
Je mist hem soms nog weleens, maar dit betekent niet dat je hem terug wilt.
Je hebt je lesje wel geleerd.
Je hebt geleerd dat je zelf dingen kunt. Je kunt op jezelf rekenen.
Het is fijn om iemand te hebben die je vasthoudt, maar het is beter om je gewoon veilig te voelen in je eentje.
Hij heeft zijn kans gehad en hij heeft het verpest.
Je weet dat zijn hart altijd deel zal uitmaken van het jouwe, maar hij zal nooit meer deel uitmaken van je leven en daar heb je vrede mee.
Elke keer dat je liefdesverdriet voelt is dat een signaal dat we een deel van onszelf loslaten.
Een deel dat we vrijwillig aan een ander hebben gegeven.
Dit zegt nog steeds niet dat we iets tekortkomen. Als we blijven geven blijven we verliefd.
Wees trots op jezelf dat je voor jezelf hebt gevochten en deel je leven zo in dat je er trots op kunt zijn.
Wees trots op jezelf dat je anderen niet de schuld geeft van de dingen die jou zijn overkomen.
Wees trots dat je lering trekt uit je beste en slechtste ervaringen.
Sta jezelf toe om de beste versie van jezelf te bereiken door op een authentieke manier te leven.
Op een authentieke manier leven houdt in dat je naar je eigen behoeftes luistert en die vooropstelt.
Dit is niet egoïstisch, maar natuurlijk. Hoe zouden we anders aan anderen kunnen geven?
Als de liefde jou iets heeft bijgebracht is het wel dat je kunt blijven geven zonder dat je vrijgevigheid ooit opraakt.
Je kunt moe worden, maar liefde is niet vervangbaar. En jij ook niet.
Dus deel jezelf met degene die je liefde en schoonheid verdient.
Wandel trots door het leven met de kennis dat je alles uit liefde hebt gedaan.
Wees trots dat je sterker bent geworden door elke levensles die voorbij is gekomen en dat je net zo goed alleen bent als met een partner.
