Wanneer je iemand verlaat, wanneer je de deur van iemands leven van buitenaf dicht doet, wanneer je voor de laatste keer vaarwel zegt, let dan op wat je zegt.
Wanneer je iemands leven voorgoed verlaat, kies je woorden zorgvuldig.
Want wanneer je hardop zegt wat je te zeggen hebt is er geen weg meer terug.
Je kunt niet terugnemen wat je hebt gezegd en je kunt je woorden niet veranderen om het weer goed te maken als het er de eerste keer niet goed uit kwam.
Wanneer je de woorden van een laatste vaarwel hebt gezegd is de schade die je veroorzaakt blijvend, maar de manier waarop je afscheidneemt zegt kan een verschil maken.
De manier waarop je iets zegt bepaalt hoeveel schade je veroorzaakt.
Kijk, daar is een meisje dat er op het eerste gezicht uitziet als ieder ander. Sommigen vinden haar mooi, anderen niet zo.
Ze is grappig en slim voor sommigen, voor anderen niet zo. Sommigen hebben haar lief, anderen niet zo.
Voor sommigen is ze goed genoeg, voor anderen niet zo.
Maar niets van dit alles zou voor haar uitmaken, als ze goed genoeg is voor haarzelf.
Dat was ze ooit, weet je. Maar nu niet meer.
Als iemand waar je om geeft je elke dag laat zien dat je in diens ogen niet goed genoeg bent, wanneer iemand waar je voor kiest niet de moeite neemt om voor jou te kiezen, wanneer iemand die bovenaan je prioriteitenlijstje staat jou helemaal onderaan die van hen zet, maakt het niet uit hoe sterk je denkt dat je bent.
Er zullen woorden van twijfel in je oren fluisteren die zeggen dat je niet goed genoeg bent.
En als je die niet de mond snoert, of als je niet iemand anders tegenkomt die je laat zien dat je wel goed genoeg bent, dan zul je ervan overtuigd zijn dat je niet goed genoeg bent.
Dat is precies wat er met haar gebeurd is.
Wanneer je prioriteit geeft aan iemand die niet goed voor je is, is het gedoemd slecht voor jou af te lopen.
Als je iemand in je leven toelaat die niet weet om te gaan met jouw vriendelijkheid, ben je gedoemd door deze persoon gebroken te worden.
En dit is precies wanneer alles bergafwaarts ging voor haar.
Ze heeft het gevoel de controle over haar leven te zijn verloren.
Ze haat het om ‘s ochtends te wakker te worden en verslagen te worden door haar eigen gedachten.
Ze haat haar eigen boze geesten, maar ze weet niet hoe ze van ze af kan komen.
Alsof ze niet normaal wil zijn. Maar hoe ga je terug naar normaal als wat je ook doet nooit goed genoeg is?
Ze heeft geen kracht meer om te vechten met de obstakels op haar weg.
Op de een of andere manier, wat ze ook doet, het is fout of niet goed genoeg.
Het zit haar nooit mee en alles wat mis kan gaan gaat ook mis.
Wanneer je constant door het leven wordt teleurgesteld, heb je op een gegeven moment geen kracht meer om overeind te komen en te vechten.
Ze besloot te blijven liggen en alles naar de kloten te laten gaan omdat ze denkt dat alles toch wel die kant opgaat.
Ze geeft zichzelf de schuld voor elke persoon die haar verlaat. Ze blijft zichzelf afvragen of ze iets had kunnen doen om het te voorkomen.
Ze blijft zichzelf afvragen wat ze heeft gedaan om hen weg te jagen.
Zou haar leven vandaag de dag beter zijn geweest als ze vaker had gelachen, of alles had gedaan wat ze had moeten doen? Waren ze dan wel gebleven?
Ze kan zich niet herinneren wanneer ze voor het laatst iemands prioriteit was. Ze is zo’n iemand die anderen altijd voor zichzelf plaatst.
Ze gaf altijd alles dat ze had, het beste van zichzelf, maar toch gaven mensen niet genoeg om haar om dat in te zien.
Ze zagen haar inspanningen niet, wat ze opgaf om hen te pleasen en God mag weten wat nog meer.
Niemand nam de moeite om te zien dat zij alles verdiende maar niets kreeg.
Ze kan amper de kracht vinden om het alleen te kunnen. Ze komt zelden zelf uit haar duisternis.
En je moet toegeven – we hebben allemaal van tijd tot tijd wat hulp nodig. We zijn niet geboren om alleen te leven.
Soms hebben we een vriendelijke herinnering nodig om ons te realiseren dat we in feite wel goed genoeg zijn.
Zij heeft een kleine herinnering nodig dat wat ze denkt vooral tussen haar oren zit.
Ze heeft iemand nodig die haar haar helpt herinneren dat ze voor sommige mensen nooit genoeg zal zijn. En dat dat oké is.
Ze moet eraan herinnerd worden dat ze meer dan genoeg zal zijn voor de juiste mensen.
Ze moet eraan herinnerd worden dat er in het leven altijd narigheid zal gebeuren, maar dat ze zelf in de hand heeft hoeveel van de slechte dingen die gebeuren haar echt kunnen raken.
Ze moet eraan herinnerd worden dat er misschien geen einde lijkt te komen aan slechte dagen, maar dat er altijd licht schijnt aan het einde van de tunnel, en dat alles waar ze vandaag mee worstelt morgen weer vergeten is.
Omdat niets over 24 uur nog uitmaakt.
Iemand moet haar eraan herinneren dat niet iedereen die zij aardig vindt ook goed is. Dat een goed persoon iemand aardig vindt, betekent niet dat die persoon ook automatisch goed is.
In de meeste gevallen zelfs het tegenovergestelde. Goede mensen trekken altijd giftige mensen aan. Vertel haar dit. Vertel haar dit allemaal.
Herinner haar aan haar goede kanten. Vertel haar hoeveel ze voor je betekent.
Vertel haar dat er meer is in het leven dan deze mensen en dat er meer in haar zit dan ze zichzelf nu laat geloven.
Wees haar rots in de branding. Wees goed voor haar zoals zij tot nu toe goed is geweest voor iedereen.
Laat haar zien dat ze wel goed genoeg is. Ze heeft alleen een duwtje in de goede richting nodig.
Ik beloof je, op een dag zul je blij zijn dat je dat hebt gedaan.
Want op een dag, als ze volledig hersteld is, zul je haar geweldige kant zien en God bedanken dat je er bent geweest tijdens haar donkere dagen en nu haar goede dagen ook mag meemaken.
Want die zullen gedenkwaardig en het gevecht meer dan waard zijn.
