Lieve Mama,
Het spijt me wanneer ik niet elke kans aangrijp om te zeggen dat ik van je hou.
Het spijt me als ik soms doe alsof dat niet zo is, het spijt me dat ik op bepaalde momenten je leven zwaarder heb gemaakt.
Maar ik hou zoveel van je. Zielsveel. Onvoorwaardelijk.
Ik hou van je zelfs wanneer ik ruzie met je maak over de stomste dingen alleen om een punt te willen maken.
Ik weet dat je altijd gelijk hebt, maar ik moet je laten zien dat ik mijn eigen stem heb, dat ik mijn eigen woorden heb, dat ik het niet met alles wat je zegt eens hoef te zijn ook al is het waar.
Ik probeer te leren van m’n eigen fouten. Ik probeer mezelf te zijn, precies zoals jij me geleerd hebt.
Ik hou van je zelfs als ik dingen voor je verborgen hou of geheimen verberg. Ik wil niet dat je je zorgen om me maakt.
Ik weet dat je niet zult slapen ’s avonds, dus ik bespaar je de angst.
Ik verberg dingen voor je, niet omdat ik je niet vertrouw, maar omdat ik van je hou.
En geloof me, je hebt niets om je druk over te maken. Ik heb alles onder controle.
Ik hou van je zelfs wanneer ik het niet eens ben met de beslissingen die je maakt.
Je bent wel vaker te aardig, te vergevingsgezind, te begripvol, te zacht en te meegaand, en het frustreert mij.
Maar ik begrijp waarom je het doet, ik begrijp hoe groot je hart is en hoe sterk je bent en ik begrijp waarom je anderen zich niet ongeliefd wil laten voelen.
Ik vergeet soms dat je wel van wanten weet, ik vergeet soms dat jouw kennis en liefde m’n bevattingsvermogen overtreft.
Ik hou van je zelfs als ik boos op je ben. Zelfs wanneer ik tegen je zeg dat ik je niet mag, hou ik van je.
Je woorden doen meer zeer omdat ze waar zijn en soms wil ik m’n eigen leugens geloven.
Ik ben me er van bewust dat het leugens zijn, maar ze laten me soms beter voelen.
Laat me ze af en toe geloven, ik zal ze later uitpluizen. Dat beloof ik.
Ik hou van je zelfs als ik weg ben, wanneer ik je maandenlang niet zie. Ik mis je, ook al zeg ik dit niet altijd.
Jouw omhelzing verwarmt me nog steeds het meest en m’n tranen drogen op de een of andere manier sneller als jouw armen mij omringen.
Ik hou van je omdat je liefde nog steeds en voor altijd de grootste liefde zal zijn die iemand mij ooit heeft gegeven.
Het spijt me als ik niet vaker zeg dat ik van je hou, het spijt me als ik soms vergeet dat jij ook liefde nodig hebt, dat jij ook verlangt naar dat er voor jou wordt gezorgd.
Ik vergeet dit soort dingen omdat je er nooit zelf om zult vragen, je geeft altijd maar en hebt je naasten lief alsof je je voldoening haalt uit de liefde die je een ander geeft in plaats van uit de liefde die je van anderen ontvangt.
Ik hou van je zelfs als je nooit om mijn liefde vraagt.
Ik hou van je omdat je de reden bent dat ik leef en je de reden bent dat ik overleef.
Dus als ik te rebels word of te koppig of het te druk heb, onthoud dan dat ik van je hou.
Dus als ik het ooit vergeet te zeggen wanneer je het het meest nodig hebt….Ik hou van jou.
