Ik weet dat je dacht dat ik niet meer om je gaf. Ik weet dat je dacht dat het het makkelijkste ooit zou zijn om over je heen te komen.
Ik weet dat je dacht dat ik je zo eenvoudig uit mijn systeem zou kunnen wissen. Maar je had er niet erger naast kunnen zitten.
Je was alles wat ik ooit heb gewild. Je was de enige met wie ik me een toekomst voor kon stellen.
Je was alles waar ik op hoopte, maar je was ook alles wat mij kapotmaakte.
Je weet wat men zegt, “Soms verwoesten de dingen waarvan je het meest houdt je het ergste.”
Ik moest een show opvoeren. Ik moest je ervan overtuigen dat het me niets kon schelen.
Ik wilde je laten zien dat ik over je heen was. Ik wilde dat je geloofd dat ik de eerste was die verder was gegaan.
Ik dacht dat als ik alles al aan je had gegeven mijn trots het enige was wat ik nog voor mezelf had bewaard.
Het was het enige dat me vooruithielp. Trots was het enige wat ik nog over had.
Maar wat je zag en hoe ik me echt voelde stonden volledig los van elkaar.
Een hele lange tijd kwam ik in de verleiding om weer snel terug te gaan naar jou.
Een hele lange tijd moest ik me continu helpen herinneren aan wat je me allemaal aan hebt gedaan, aan de marteling die ik moest ondergaan toen we een relatie hadden.
Een hele lange tijd kwelde ik mezelf door naar foto’s te kijken waarop je mijn hart brak, zodat ik de telefoon niet zou oppakken om je te bellen.
Lang nadat onze relatie uit was gegaan bleef ik je gevangene.
Ik was zo verslaafd aan je toxische liefde dat afkicken voelde alsof ik moest afkicken van harddrugs. Man, het was zo zwaar.
Tegelijkertijd wilde ik je ergens per ongeluk tegenkomen en bad ik dat dit niet zou gebeuren — hoeveel pijn je me ook hebt bezorgd, hoeveel het idee om niet jouw vriendin te zijn me ook kapotmaakte.
Ik was een van die vrouwen die haarzelf elke avond in slaap huilde en die daarna opstond alsof er de avond ervoor niks was gebeurd.
Ik hield zo ontzettend veel van je, zelfs nadat we uit elkaar waren gegaan, lang nadat het over was tussen ons.
Weet je, niemand vertelt je over de toxische relaties waarvan je nog steeds houdt ondanks wat er gebeurt.
Je houdt van de ander ondanks de pijn of ondanks de manier waarop je behandeld wordt.
Je houdt van de anders ondanks de signalen die je brein je stuurt om eens bij zinnen te komen.
Je houdt van de ander, ook al weet je dat je niet van diegene zou moeten houden.
Maar soms is de liefde gewoon niet genoeg.
Soms is de liefde juist wat je kapotmaakt.
Want ondanks de intense liefde die ik voor je voelde heb ik evengoed niet de liefde gekregen die ik verdiende.
Ik ben evengoed niet met respect behandeld.
Ik kon er nog steeds niet voor zorgen dat jij net zoveel moeite voor ons deed als ik.
Je was altijd gedeeltelijk op de vlucht en ik ging er altijd volledig voor, maar we konden het niet alleen redden op basis van mijn liefde.
Hoe lang dacht je dat ik alles bleef geven zonder dat iets voor terug te krijgen?
Hoe lang voordat ik uitgeput zou raken?
Hoe lang voordat ik geen kracht meer over had om voor een man te vechten die me slechts kwetste?
Hoe lang voordat ik me realiseerde dat ik door jou door een hel ben gegaan en ik evengoed bij je bleef?
Niets omtrent jou was makkelijk voor me.
Jou als partner hebben was niet eenvoudig, jou niet als partner hebben was nog moeilijker, maar gewend raken aan het feit dat we geen item meer waren en dat we niet de glanzende toekomst gaan beleven die ik voor ons uit had gestippeld was het moeilijkste ooit.
Het was ook helemaal niet makkelijk om over je heen te komen.
Het duurde een hele tijd voordat ik je cadeautjes weg kon gooien.
Het duurde even voordat ik leerde om in slaap te vallen zonder dat ik je hoodie vasthield.
Het duurde even voordat ik in staat was om naar onze liedjes te luisteren zonder dat ik melancholisch ervan werd.
Ik wilde een hele poos niet naar locaties gaan waar wij altijd kwamen, alleen maar omdat ik geen ongewenste gevoelens wilde oproepen.
Ik moest een hele tijd de strijd aangaan met de herinneringen die me willekeurig te binnen schoten.
Ken je de uitdrukking dat de tijd alle wonden heelt?
Nou, zelfs als dat langzaam en geleidelijk gebeurt, is het waar — de tijd heelt inderdaad alle wonden.
En ik zweer dat als de tijd me heeft geholpen om je uit mijn systeem te wissen echt ieder ander dit ook voor elkaar kan krijgen.
Allereerst raakte ik eraan gewend dat je er niet was.
Toen begon ik langzamerhand je foto’s uit mijn hoofd te verwijderen.
Ik haalde je van het voetstuk.
Ik hoopte niet meer dat je zou veranderen of dat we weer een relatie zouden krijgen.
De liedjes die iets voor ons betekende betekenen nu niks meer voor me.
Misschien herinneren ze me slechts aan de tijd dat ik door jou in de hel belandde en aan waar ik nooit meer moet belanden.
Je was mijn eigen stukje van de hel waaruit ik mezelf moest redden.
En stukje bij beetje leerde ik om je uit mijn systeem te wissen.
Elke avond stierf ik en elke ochtend stond ik herboren op.
Ik heb geen snelle weg genomen om over je heen te komen.
Ik heb mezelf alles laten voelen. Ik heb mijn verantwoordelijkheid genomen en het daarna laten gaan.
Maar ik heb je nooit mijn strijd laten zien. Je zag mijn worstelingen al niet toen we samen waren.
Daarom hoefde je ze helemaal niet te zien of te erkennen toen we al uit elkaar waren.
Het duurde even voordat ik je leerde kennen en het duurde twee keer zolang om over je heen te komen. Maar het was het waard.
Ik wens niet dat ik je nooit had ontmoet, want je was de les die ik echt moest leren, zelfs als ik dat toen nog niet doorhad.
Iemand moest me harder maken en ervoor zorgen dat ik mijn ogen opende en ik had geen betere leraar kunnen uitzieken.
Ik ben dankbaar voor alles wat je me hebt aangedaan, voor de goede en de slechte dingen. Want dit heeft me gemaakt tot wie ik nu ben.
Ik zou eerlijk gezegd niet anders willen zijn.
Alle littekens die je op me hebt achtergelaten zullen me eraan herinneren om nooit met minder genoegen te nemen dan ik verdien.
En telkens als ik ten val kom zal ik weer overeind komen, want ik ben al een keer door een hel gegaan en ik heb het overleefd. Dat kan ik nog eens.
Over je heen komen was het moeilijkste ooit. En toch is het me gelukt.
