Ik weet dat je soms pijn hebt.
Wat er ook met je is gebeurd, een relatie die verkeerd afliep of relaties die keer of keer fout blijven gaan tot je hoofd er van tolt.
Misschien was het een familieprobleem.
Misschien heb je emotioneel, fysiek of verbaal geweld gezien. Misschien ben je gepest.
Misschien heb je een eetstoornis ontwikkeld.
Misschien heb je ervaring met alcohol or drugsverslaving of heb je het bij anderen gezien.
Misschien vecht je je eigen interne strijden of vecht je met mentale gezondheid.
Of het nu depressie, zelfmoordneigingen, angst of andere aandoeningen zijn.
Wat er ook gebeurd is, ik wil dat je weet hoe trots ik ben dat je het blijft proberen, hoe vaak je ook struikelt, terugvalt, fouten maakt en nieuwe gevechten aangaat.
Al deze dingen maken je een beter, sterker en mooier persoon, ook al lijkt het niet eerlijk dat het leven moeilijker voor je is geweest dan voor veel anderen.
Maar jij weet meer over de wereld dat zij die deze gevechten niet hebben moeten doorstaan.
En je denkt “wow, ik heb al zo veel meegemaakt”.
Sommige dagen reflecteer je op alles dat er gebeurd is en ben je verrast dat je nog door gaat en dat de nare kanten van de wereld niet vreselijk genoeg zijn geweest om je te breken.
Omdat we beide weten dat er momenten zijn geweest dat je niet wist of je nog wel door kon gaan en de pijn nog aankon.
Soms lijkt het alsof je één stap vooruit neem en twee terug.
En de bodem van de put ken je inmiddels goed.
En telkens als je denkt dat het niet erger kan worden, gebeurt juist dat.
En je begint sneller te vallen en reikt je hand uit maar er is niets om je aan vast te grijpen.
En in die momenten realiseer je je dat je alleen op jezelf terug kunt vallen.
De enige persoon die zich er zo goed doorheen kan slaan ben jij.
De enige persoon die kan bepalen hoe je er mee omgaat, ben jij.
Dus bereik je met een klap de bodem en blijft daar misschien even liggen. Misschien heb je zelfmedelijden.
Misschien zijn er tranen waarvan niemand weet dat ze stromen.
Maar zodra je uitgehuild bent, veeg je ze weg en probeer je het opnieuw. Omdat je sterker bent dan alles dat je tot nu toe heeft geprobeerd te breken.
Omdat je al zo ver bent gekomen.
En je realiseert je dat ondanks de tegenslagen het niets is in vergelijking met waar je heen gaat en de motivatie om daar te komen.
Omdat nog niemand je heeft kunnen breken.
Je realiseert je dat ondanks hoe gebroken je je soms voelt, je met bewondering in de spiegel kijkt.
Omdat je je door veel heen geslagen hebt.
En niemand geeft je een schouderklopje of zegt dat je het goed gedaan hebt, omdat ze niets weten van de strijden die je hebt gevoerd.
Er is kracht voor nodig om tegen je demonen te vechten en te zwijgen over hoe zwaar het is.
Maar ik ben zo trots op je en de persoon die je door dit alles geworden bent.
Blijf doorzetten.
Geef nooit op. Denk nooit dat je het volgende obstakel niet aan kunt, want dat kun je wel.
Je door moeilijke tijden heen slaan, leert je de wereld te waarderen op een manier die anderen nooit zullen begrijpen en dat maakt je prachtig.
