Ik had nooit gedacht dat ik een alleenstaande moeder zou worden. Toen ik een klein meisje was zag ik mijn toekomstige gezin in de vorm van een sprookjesbruiloft, gevolgd door twee perfecte kinderen.
Er was in die fantasie geen ruimte voor een scheiding, laat staan dat ik alleen mijn kinderen moest opvoeden. En toch voed ik nu zeven kinderen alleen op.
De werkelijkheid komt niet overeen met de dromen die ik vroeger had, maar dat betekent niet dat ik ongelukkig ben als alleenstaande moeder. En hoewel iedereen het anders ervaart, is dit wat ik gaandeweg heb geleerd.
1. Laat het los.
Een alleenstaande moeder zijn is hectisch en soms chaotisch, maar het hoeft geen complete nachtmerrie te zijn. Wees hard wat betreft je prioriteiten en loos alles wat niet echt noodzakelijk is.
Elke dag in bad? Echt niet. Wat extra bacillen zullen je kinderen sowieso sterker maken – ze kunnen je later bedanken voor hun ijzersterke immuunsysteem.
2. Wees de koningin in huis.
Als je ooit een partner hebt gehad weet je dat je in relaties vaak water bij de wijn moet doen. Het mooie aan kinderen in je eentje opvoeden is dat jij het voor het zeggen hebt.
Het is jouw huis, jij bent de baas en als je er soms voor kiest om de afwas te laten staan om je favoriete tv-serie te bingen zal niemand dat doorhebben.
Wat nog beter is, is dat je nooit meer hoeft te onderhandelen over huishoudelijke taken of de plicht om voor de kinderen te zorgen, want (gefeliciteerd!) dat is nu jouw taak.
Het is geweldig hoeveel energie het bespaart om het gewoon zelf te doen dan om voor de 300e keer ruzie erover te schoppen.
3. Er is altijd ruimte voor lol.
Het is eenvoudig om steeds te proberen de perfecte ouder te zijn, maar alleenstaande moeders weten dat kinderen geen perfecte ouders nodig hebben om op te bloeien.
Een spontane filmavond of af en toe een ijsje als avondeten is alles wat ervoor nodig is om weer contact te maken met je kinderen na een lange week met school, werk en klusjes.
Nooit vrij nemen van je werk zou iedereen humeurig maken, maar alleenstaande moeders kennen de kracht van een dansfeestje na een drukke dag.
4. Kinderen maken deel uit van een gezin, maar ze zijn niet het middelpunt.
Als je het alleen moet doen is het logisch om je kinderen te vragen om meer in het huishouden te doen. Kinderen hebben het gevoel nodig dat er iemand om hen geeft en dat ze gewaardeerd worden, maar ze moeten deze kwaliteiten ook zelf aanleren.
Regelmatig helpen in het huishouden en oppassen helpt kinderen om verantwoordelijke en betrokkene volwassenen te worden die hun plaats in de gemeenschap kennen.
5. De dagen zijn altijd te kort.
Immer. Hoeveel je ook gedaan krijgt, je takenlijst is waarschijnlijk nog steeds een kilometer lang en dat is oké. Niemand kan alles voor iedereen zijn en alles perfect doen.
Je verwacht geen perfectie van je kinderen en je zou dit ook niet van jezelf moeten eisen. Je takenlijst loopt niet weg, dus het is beter om niet meer te proberen om die af te krijgen.
6. Samen kinderen opvoeden kan rommelig zijn.
“Bewust uit elkaar gaan” werkt misschien voor sommige mensen, maar het is moeilijker dan het lijkt.
Als het aankomt op het gezamenlijk opvoeden van kinderen moet je voorbereid zijn op hindernissen en jezelf vergeven als je die weg niet altijd elegant aflegt.
Alleenstaande moeders zijn niet bovenmenselijk, hoe hard we ons best ook doen. Onthoud gewoon: hoe beter je samen kinderen opvoedt, hoe meer kans je hebt op af en toe wat rust … en wie wil er nou geen rust?
7. “Onmogelijk” komt niet in je woordenboek voor.
Alleenstaande moeders weten hoe je thuis kunt werken met een baby aan de borst, terwijl je zohaast je peuter vertrapt en een belletje naar de loodgieter maakt over het overstroomde toilet.
We geven niet gauw op, of helemaal niet zelfs, en we zijn enorm goed in het doen van onmogelijke dingen. Dit maakt ons sterk, maar we kunnen hierdoor ook te hard van stapel lopen.
Het is oké om soms nee te zeggen of om ons opnieuw te richten op onze prioriteiten. Dat heet gezond verstand.
8. Herinneringen worden op de meest onverwachte momenten gemaakt.
Onder ons is er geen een alleenstaande moeder die niet heeft geprobeerd om met een groot gebaar goed te maken dat ze alleenstaand was.
Onder ons is er ook geen alleenstaande moeder die zich niet uiteindelijk gaat realiseren dat geen van die grote gebaren ooit echt de impact hebben die we dachten; echte, blijvende herinneringen ontstaan tijdens lange avonden waarop er bordspelletjes gespeeld worden of gekieteld wordt.
Onze kinderen hebben ons ouderschap nodig – niets meer en niets minder.
9. Zuinig met geld omgaan is de beste vriend van een alleenstaande moeder.
Laten we even eerlijk zijn. Kinderen zijn echt enorm duur. Na het betalen van babyvoeding, luiers en de crèche is het een wonder dat we het überhaupt redden.
Alleenstaande moeders weten hoe ze het meeste uit hun geld kunnen halen door middel van een budget, geplande maaltijden en trucs bij het boodschappen doen, terwijl dit andere moeders helemaal gek zou maken.
Als het een competitieve sport was zouden we er enorm goed in zijn.
10. Niemand kan het alleen.
Alleenstaande moeders kennen de waarde van hun gemeenschap. Ze leren hoe ze een dorp voor henzelf en hun kinderen kunnen bouwen en ze proberen om niet alles alleen te doen.
Of steun nou komt in de vorm van een goede vriend na een lange dag of een wekelijkse koffieafspraak, alleenstaande moeders weten dat als ze voor zichzelf zorgen, dit de enige manier is om goed voor hun kinderen te kunnen zorgen.
11. Er iets echt niets mooiers.
Het is eenvoudig om je te verliezen in de beproevingen die gepaard gaan met het alleen opvoeden van kinderen en alleenstaande moeders worden vaak negatief afgebeeld in de media.
Maar alleenstaande moeders hebben de waarheid in pacht. Van knuffels als we bijna de deur uit gaan tot zondagochtenden knuffelend in bed, we zijn geweldige moeders met meer gelukkige herinneringen dan we kunnen tellen.
