Ik heb in het leven moeite gehad om veel dingen te begrijpen. Van wiskunde, tot politieke relaties in de wereld, tot het probleem van de honger in de wereld. Maar veruit het meest gecompliceerde voor mij om te begrijpen was de liefde.
Ik heb zoveel fouten gemaakt in mijn datingervaringen. En na elk van hen dacht ik dat ik alles had geleerd wat er te leren was. En ik eindelijk gewapend was met alle kennis die ik nodig heb.
Maar dan zou er natuurlijk een andere date komen, waarna ik diepbedroefd zou eindigen en waarna ik er zeker van was dat ik nooit de ware liefde zou vinden waarover ik in boeken lees.
Op een dag stelde een goede vriendin voor dat ik therapie moest proberen. Ze verzekerde me dat ik er echt van kon profiteren. Ze vertelde me dat als ik mijn eerste sessie niet prettig vond, ze me zou trakteren op een chic diner.
Ik stemde ermee in omdat ik niets te verliezen had en omdat een gratis diner een gratis diner is. Ik was er zeker van dat ik geen therapie nodig zou hebben. Maar, zoals het meestal gebeurt, vond ik het uiteindelijk geweldig.
3 lessen over de liefde
Mijn therapeut en ik vormden meteen een vriendschappelijke band. Ze heeft me zoveel nuttige lessen over het leven en de liefde geleerd, waarvan ik er nu drie met je ga delen.
Deze lessen over de liefde en het leven hadden een enorme impact op de manier waarop ik liefde en dating waarneem. En ze hielpen me dingen vanuit een broodnodig ander perspectief te zien.
Dus, zet je schrap om en laat me met de lessen over de liefde je wereld veranderen (met een beetje hulp van mijn therapeut).
Les 1: je moet prioriteit geven aan de relatie met jezelf voordat je een relatie met iemand anders hebt
Toen ik voor het eerst in therapie ging, dacht ik dat ik en mijn therapeut ons op andere mensen zouden focussen. Of specifieker, op de mannen die ik tot nu toe heb gekozen. Ik wist niet dat deze leuke reis die ik besloot te maken, inhield dat ik meer over mezelf zou praten dan over iets anders.
Begrijp me niet verkeerd, het is niet zo dat ik mezelf zo hoog zag en ik had verwacht om alleen maar te praten over hoe slecht en gemeen de mensen in mijn leven waren. Ik was me ervan bewust dat ik gebreken had, ik wist gewoon niet hoe ik ermee om moest gaan.
Toen ik mijn therapeut vertelde dat ik moeite had om een man te vinden die net zoveel om mij gaf als ik om hem gaf, stelde ze me de volgende vraag:
“Hoe voel je je als je alleen bent en niet met een partner?”
Deze vraag verraste me omdat ik dacht dat het antwoord duidelijk was. Ik vertelde haar dit:
“Ik voel me vreselijk. Op het moment dat ik mijn kamer binnenloop, mis ik mijn partner al. Zijn afwezigheid is bijna tastbaar voor me en ik kan niet wachten om hem weer te zien. Maar helaas gaan de momenten tot onze volgende ontmoeting zo langzaam voorbij. En word ik bijna altijd gek van verdriet en behoefte aan hem. Ik hou gewoon zoveel van hem, en ik zorg ervoor dat ik het hem elke dag vertel. Maar op de een of andere manier lijkt hij me niet half zo erg te missen als ik hem mis.”
Gebrek aan zelfrespect
Na mijn uitbarsting van wanhopige emoties, wees mijn therapeut me erop dat ik te maken moet hebben met een gebrek aan zelfrespect. Ze vertelde me dat ik moet werken aan de relatie met mezelf voordat ik aan het opbouwen van een relatie met iemand anders kan werken.
Ze zei dat het missen van mijn vriend normaal was en te verwachten. Het is namelijk een groot deel van de liefde. Maar hem in de mate missen die ik heb meegemaakt en niet in staat zijn om zonder hem een normaal leven te leiden, was niet gezond.
Mijn therapeut vertelde me hoe belangrijk het is om te onthouden dat ik mijn eigen bron van geluk moet zijn. En dat ik die macht nooit aan iemand anders moet geven.
En totdat ik dat besef (wat ik al snel deed), kan ik niet verwachten dat ik blijvende liefde zal vinden. Ik ben mijn eigen voor altijd voordat iemand anders besluit om mee te gaan.
Les 2: je liefde moet als vrijheid voelen en niet als een kooi voor de persoon van wie je houdt
Een ander ding dat mijn therapeut me heeft geleerd, is dat liefde bevrijdend is. Bekrachtigend. En motiverend. Ze herhaalde deze woorden zo vaak totdat ze er zeker van was dat ik volledig begreep wat ze betekenden.
Ze vertelde me dat ik niet kan verwachten dat mijn partner de hele tijd aan me vastzit. Ik moet hem zijn eigen leven laten leiden buiten onze relatie. En hem niet in de kooi opsluiten die ik liefde noem.
Ze wees erop hoe de samenleving romantische relaties op zo’n verkeerde manier bekijkt. We zien single zijn als een periode van vrij en ongebonden zijn, waardoor relaties iets worden dat ons ervan ontdoet.
Terwijl het in feite vice versa is. Single zijn zou de tijd moeten zijn waarin we een kwetsbare prooi zijn. Terwijl de relatie met iemand van wie we houden de tijd zou moeten zijn waarin we eindelijk in staat zijn om ons ware, authentieke zelf te zijn.
Als we van iemand houden, dan moet die persoon zich vrij voelen om te doen wat hij wil. En als die persoon van ons houdt, dan zal hij vrijwillig besluiten om de dingen waarvan hij weet dat ze ons pijn zullen doen, niet te doen. Hij zal ons dezelfde vrijheid teruggeven.
Ik ontdekte in mijn therapie dat het in relaties niet genoeg is om alleen maar ‘ik hou van je’ tegen je partner te zeggenen hem egoïstisch voor jezelf te houden. Liefde betekent vertrouwen, hard werken en opoffering.
Vertrouwen op je partner zal niet de dingen doen waar je het meest bang voor bent, het komt voort uit eigenliefde en een hoog zelfbeeld. Dat is een deel van de lessen over de liefde die ik heb geleerd.
Les 3: relaties kunnen nooit 50/50 zijn
Dit is iets waar ik het meest mee worstelde. En ik weet nog steeds niet zeker of ik het volledig begrijp. Mijn therapeut vertelde me dat het voor mij onrealistisch is om te verwachten dat mijn relatie een 50/50-verdeling van het werk is.
Er is ons verteld dat het eerlijk is voor zowel een man als een vrouw om evenveel moeite in hun relaties te steken. Zodat niemand het gevoel zou krijgen dat de andere persoon hen iets verschuldigd is.
Maar het probleem met dit geloof, zoals mijn therapeut opmerkte, is dat liefde na verloop van tijd geen centraal punt meer is en door het bijhouden van scores wordt vervangen.
Dit creëert veel spanning en onnodige argumenten. Waarbij paren op de gebreken beginnen te wijzen, op de misstappen en dingen die hij of zij niet heeft gedaan, in plaats van jullie samenzijn te vieren en over het algemeen dankbaar te zijn voor de dingen die hij of zij heeft gedaan.
Om echte liefde substantieel en optimaal te laten zijn, vereisen haar krachtmechanismen 100% van de inspanning.
100 % geven
Dus, mijn therapeut suggereerde dat het het beste zou zijn voor beide partijen om ernaar te streven zelf 100% te geven. Ongeacht wat de andere persoon geeft.
Natuurlijk zal dat niet elke keer mogelijk zijn. Zolang beide partijen ijverig werken aan het verbeteren van hun relatie, dan zal de liefde floreren.
Ze vertelde me dat er dagen zullen zijn dat ik zoveel energie zal hebben dat ik in staat zal zijn om alle touwtjes van mijn relatie zonder problemen vast te houden. Maar ze vertelde me ook dat er dagen zullen komen dat ik van mijn energie zal worden ontdaan.
Op die momenten zal mijn partner degene zijn die ons er doorheen trekt. En dat is wat er echt toe doet. Rekenen op de persoon van wie je houdt en vertrouwen dat hij de dingen zal doen die jij niet kunt. En vice versa.
