1. We vertrouwen te gemakkelijk en we vertrouwen niet genoeg.
Narcisten leren hun kinderen dat ze in een enge wereld leven – een wereld waarin liefde zelden onvoorwaardelijk is.
In de eerste fase van genezen, zal het beeld van gezonde liefde en genegenheid ons altijd enigszins achterdochtig maken.
Aan de andere kant komt het beeld van toxische liefde ons bekend voor en voelt het als onze comfortzone.
We vertrouwen de monsters die vermomd zijn als reddende engelen veel gemakkelijker dan dat we degene vertrouwen die ons een stabiele versie van liefde biedt.
Gevaarlijke mensen vertegenwoordigen dezelfde uitdagingen die we in onze vroege jeugd hebben moeten doorstaan, dus zullen wij hen onbewust ironisch gezien een stuk minder eng vinden.
De truc is om niet te gemakkelijk iemand in vertrouwen te nemen of een ander helemaal niet te vertrouwen: de balans ligt in het vertrouwen van onszelf.
Totdat we geleerd hebben om te rouwen en om de wonden uit onze jeugd te laten genezen, zullen we niet in staat zijn om het stemmetje in ons hoofd te vertrouwen.
We zullen het instinct blijven negeren dat ons leven zou kunnen redden of dat al meteen zou kunnen beoordelen wie het beste voor ons is; daarom is het genezingsproces cruciaal om uiteindelijk op de eindbestemming van zelfliefde en liefde aan te komen.
2. We hebben een diepe behoefte om ons te binden, maar we hebben ook enorme bindingsangst.
Vanbuiten lijken we het type dat op zoek is naar een serieuze relatie. Een aantal van ons hebben wellicht de gewoonte om zich slechts te settelen voor het settelen zelf; langdurige, serieuze relatie kunnen een gek gevoel van comfort bieden aan iemand die zich altijd vervreemd heeft gevoeld, zeker als dit gevoel veroorzaakt werd door hun eigen vlees en bloed.
Diep vanbinnen ervaren we ook een intense bindingsangst, zeker als het aankomt op het binden aan iemand die misschien echt om ons geeft.
Het vooruitzicht van een stabiele partner vertegenwoordigt iets “eeuwigs” dat angstaanjagend is.
Vanwege het verstrikte en dysfunctionele gezin waarin we zijn opgegroeid, symboliseert binding dat een ander de volledige macht over ons en onze emoties heeft.
Dit heeft als gevolg dat we vaak onze vrijheid verdedigen wanneer we het gevoel hebben dat deze in het geding wordt gebracht en we trekken ons soms terug als het te intens wordt.
Aan de ene kant is dit wel handig als we degenen willen elimineren die ons snel een louche deal wilde aansmeren.
Aan de andere kant kan dat wel een domper zijn op een gezondere serieuze relatie als het altijd lijkt alsof alles op stand-by staat.
3. We zijn extreem afgestemd op alles.
Verandering van toon? Check. Kleine veranderingen in gezichtsuitdrukkingen? Genoteerd. Gebaren die gesproken taal tegenspreekt? Gedocumenteerd.
We zijn emotionele privédetectives die extreem afgestemd zijn op veranderingen in onze leefomgeving.
Zo moesten we vroeger wel zijn om onze jeugd te overleven – we moesten oplettend zijn als onze ouders ons weer eens verbaal, emotioneel of zelfs fysiek mishandelden.
Hierdoor zijn we hooggevoelig en voelen we goed aan wat de behoeften van anderen zijn, maar we zijn ook constant op onze hoede voor wat er gaat komen.
De extreem actieve afstemming in kinderen die in hun jeugd zijn mishandeld wordt zelfs in meerdere onderzoeken bevestigd.
Het komt goed van pas bij het analyseren van situaties, het oppikken van verborgen emoties in anderen en het voorspellen van het gedrag van een ander, maar het kan helpen om een stapje terug te nemen als je te veel analyseert en om ook zo nu en dan het totaalplaatje te zien.
Met andere woorden: het is belangrijk om ons weer op onszelf af te stemmen, wat we voelen en hoe we het best voor onszelf kunnen zorgen in een bepaalde situatie.
We hebben niet in de hand wat anderen doen, maar we hebben wel in de hand met welke relaties we verder willen gaan en hoe we de macht weer kunnen grijpen als de relatie toxisch is.
4. We kunnen volledig worden ‘opgeslokt’ door degene van wie we houden; we zijn erg goede verzorgers, maar we moeten werken aan het duidelijk aangeven van onze grenzen.
We hadden het over die extreme afstemming, toch? Dit komt namelijk goed van pas als je zorgzaam bent, maar niet als je je grenzen duidelijk wilt aangeven.
We hebben al van jongs af aan geleerd om de behoeftes van onze toxische ouders te behartigen om te overleven. Velen hebben zelfs de ouderrol (link?) op zich genomen.
Dit houdt in dat onze grenzen niet waterdicht zijn en dat deze extra moeite en onderhoud nodig hebben.
Anders kunnen we volledig worden opgeslokt door iedereen die we daten of met wie we een relatie hebben.
We kunnen geobsedeerd raken met hun behoeftes, vaak ten koste van onze eigen behoeftes. Dit kan vooral gevaarlijk zijn als we met een toxische persoon daten wanneer we al volwassen zijn.
De bewustwording dat we basisbehoeftes en -rechten hebben lijkt een elementaire stap, maar het is eigenlijk een van de belangrijkste mijlpalen die kinderen van narcistische ouders kunnen bereiken.
5. We verwachten altijd dat er iets mis zal gaan.
Aangezien de overblijfselen uit onze jeugd vaker tot destructieve cyclussen kunnen leiden wanneer we volwassen zijn, is de kans klein dat we iemand ontmoeten die symbool staat voor liefde en respect.
In het zeldzame geval dat we consistentie in een partner of zelfs een vriend vinden, kan het ons eerst de stuipen op het lijf jagen.
Hoe is het als iemand in ons gelooft en ons steunt zonder dat diegene bijbedoelingen heeft?
Dit weten we niet, dus vinden we aan het begin van het genezingsproces onbewust manieren om die band te saboteren voordat die überhaupt begonnen was.
Een hele tijd bestond onze mentaliteit misschien uit: “als we het niet dichtbij ons laten komen, worden we ook niet gekwetst.”
Dit is natuurlijk voor iemand die meerdere geweldplegingen heeft moeten doorstaan voordat ze überhaupt volwassen waren.
Het kan ook een afweersysteem zijn tegen roofdieren (link) die zich aangetrokken voelen tot onze empathie en veerkracht.
Het is jammer genoeg zo dat als we hier te veel in doordrijven, we gaandeweg de kans op echte intimiteit zullen mislopen.
Gedurende de genezingsperiode kunnen kinderen van narcisten hun angst voor intimiteit elimineren als ze eerst zichzelf beginnen te kennen en vertrouwen.
6. We raken makkelijk verstrikt in toxische mensen.
Vanwege de ervaringen die we in het verleden met misbruik hebben gehad, hebben we als we net volwassen zijn geworden, de neiging om ons op een heftigere manier te hechten aan toxische mensen en chaotische situaties, omdat zij oude wonden openmaken en tegelijkertijd nieuwe aanbrengen.
We hebben verbaal en emotioneel geweld in onze kindertijd geïnternaliseerd als een verdraaid idee van wat “normaal” was, dus is het niet gek dat we toxisch gedrag rationaliseren als we volwassen zijn.
Iedereen kan ten prooi vallen aan een roofdier, maar in de ogen van de overlevenden van kindermishandeling lijken mensen die ons benijden of kleineren uitermate geschikt, aangezien deze pijn-plezier dynamiek het enige is wat we kennen.
Kinderen van narcistische ouders voelen zich tijdens hun leven misschien onopzettelijk verbonden met meerdere toxische mensen.
We moeten ENORM VEEL emotioneel schoonmaken om ons los te rukken van deze toxische relaties als we eenmaal volwassen zijn geworden.
Het is cruciaal om ruimte vrij te maken voor gezondere relaties en om schonere lucht in te ademen, ver weg van de oneindige toxiciteit.
7. We zijn ontzettend onafhankelijk.
Terwijl we bezig zijn met het behartigen van de behoeftes van anderen, letten we niet echt op wie gehoor geeft aan onze behoeftes.
Het probleem met kinderen van narcisten is dat ze al vroeg zelfredzaam leren zijn, om zich op een strategische manier door een psychologisch oorlogsgebied te maneuvreren.
Kinderen van narcisten zijn krijgers, dus uiteindelijk hebben ze niemand nodig – dat is tenminste wat ze denken.
Onafhankelijk zijn is een sterk eigenschap, maar het is ook wijs om dit te balanceren met het vermogen om om hulp te vragen en om de liefde beantwoordt te willen zien worden.
Laat je onafhankelijkheid je de liefde en genegenheid die je verdient en die je vrijelijk aan anderen geeft (zeker aan degenen die je tijd, energie en moeite niet verdienen) niet afnemen.
Je bent geen boksbal waar anderen hun emoties op los kunnen laten en je bent ook geen spons. Je bent jezelf en je verdient het ook om eens verzorgd door een ander te worden als je daar behoefte aan hebt.
Veel kinderen van narcisten krijgen vaak eenzijdige vriendschappen of relaties waarin de ander ze leegzuigt en ze er niets voor terugkrijgen.
Ze geven, geven en blijven maar geven zonder ooit te ontvangen, want ze hebben zichzelf ervan overtuigd dat ze niemand ooit nodig zullen hebben.
Dit eindeloze ‘geven’ wordt vaak veroorzaakt door een intens pijnlijk gevoel dat je nooit echt goed genoeg zal zijn en dat je hard moet werken om liefde te ontvangen.
Kinderen van narcisten zijn door hun ouders geconditioneerd om gevers te worden en ze groeien op met het idee dat er toch niemand voor ze klaarstaat.
Ze moeten leren om te vragen naar en ontvankelijk te zijn voor het ontvangen van dezelfde liefde en aandacht die ze zo gemakkelijk aan anderen geven.
8. We zijn bang om gezien te worden, dus worden we te zichtbaar door te veel met anderen te delen of we verdwijnen volledig door ons terug te trekken.
Soms hebben kinderen van narcisten de neiging om te veel te delen als het genezingsproces net van start is gegaan, in de hoop dat iemand hun pijn zal oppikken en hen zal komen redden.
Ze steken hun nek uit om die reddende engel te vinden – om er daarna achter te moeten komen dat de toxische types die doen alsof ze hen “redden”, er slechts zijn om van hun wonden te smullen en om hun kwetsbare kanten uit te buiten.
Zodra ze echter hun eigen reddende engel worden, hebben kinderen van narcisten de neiging om om te slaan – ze kruipen vaak in hun schulp, zodat niemand hen kan kwetsen.
Als we ons kwetsbaar opstellen aan je, doen we dat omdat we ervoor willen zorgen dat je ziet hoe we echt in elkaar zitten en dat je ons accepteert zoals we zijn.
We verlangen (link!) naar die intimiteit. Maar we nemen hier wel een groot risico mee, want in onze ogen was zichtbaar zijn onlosmakelijk verbonden met straf en vernedering.
Wees dus lief voor iemand die door narcistische ouders is opgevoed – ze onthullen dingen langzamer dan de meeste mensen omdat ze proberen om zichzelf te beschermen tegen de ondergang.
9. Ondanks alles zijn we grootmoedig als het op onze liefde aankomt.
Kinderen van narcisten zijn buitengewoon – in hun kracht, in hun veerkracht en in hun capaciteit om lief te hebben ondanks alles wat ze hebben meegemaakt.
Als we gewend raken aan de veiligheid die een werkelijk veilig iemand biedt, gaan we er volledig voor en dat is veel liefde die we zelf nooit hebben gekregen.
Als dat geen mooi eigenschap is, weet ik het ook niet meer. Gun ons gewoon wat tijd en ruimte om ons te laten wennen aan dit veilige gevoel.
Als we een optimale fase van het genezingsproces hebben bereikt, hebben we innig lief, met bedoeling, met passie en met speciale aandacht, want we weten diep vanbinnen hoe het voelt om onbemind te zijn – en we willen niet dat een ander hetzelfde te verduren krijgt.
