Je trekt me het ene moment naar je toe en het volgende moment duw je me weg. Weet je wel hoe ik me daarbij voel? Realiseer je je dat je met mijn geest en mijn hart aan het rommelen bent?
Ik hunker naar consistentie. Ik haat dit heen en weer gedoe wat je doet. We brengen samen tijd door en alles gaat goed.
Jij wilt mij en ik wil jou. Je bent als we samen zijn aardig, liefdevol en de liefste man die er bestaat en als we uit elkaar zijn, neem je niet eens de moeite om te kijken hoe het met me gaat.
En zodra je me terug ziet trekken, ga je achter me aan.
Ik haat dat. Ik heb een hekel aan spelletjes spelen. Ik haat het dat je alleen naar me hunkert als je bang bent om me te verliezen. Als ik afstandelijk ben.
Ik heb meer nodig dan woorden en loze beloften. Ik heb meer nodig dan “Laat de dingen voor wat ze zijn. “, “Geniet van het moment, maak je geen zorgen over morgen”, “Ben je niet blij met hoe het nu gaat?”
Nee, ik ben nu niet blij. Ik wil dat je me vertelt waar we staan. Ik heb alle excuses al gehoord en ik ben het zat om ze te horen.
Als je zoveel om me geeft als je zegt, dan zie ik niets dat je tegenhoudt, behalve je eigen angst.
Je zit vol ‘wat als’. En ik ook. Ik ben ook bang.
Wat als je me pijn doet? Wat als alles de verkeerde kant op gaat? Wat als je iemand anders vindt? Wat als je mijn hart breekt zoals niemand anders dat ooit gedaan heeft?
Weet je wat? Ik ben de wat-als ook zat. We kunnen niet weten wat de toekomst zal brengen. Wat als we samen geweldig zijn?
Wat als we iets echts hebben en we het vanwege angsten verliezen. Maar ik ben bereid een risico te nemen. Ik ben er klaar voor om mijn angsten opzij te zetten. Ben jij bereid om hetzelfde te doen?
Ik hoop van wel. Want ik zal niet lang meer wachten. Ik denk dat ik meer dan genoeg heb gewacht.
Ik heb het gevoel dat ik hier al met iemand anders ben geweest en ik wil niet hetzelfde scenario herhalen – dat van een halfslachtige man, halfslachtige beloften en halfslachtige liefde.
Ik wil dat niet nog een keer meemaken. Het is niet dat ik niet om je geef. Dat doe ik echt.
Zoals ik nooit eerder voor iemand heb gevoeld, maar je moet je realiseren dat ik geen genoegen kan nemen met minder dan ik verdien.
Ik heb in het verleden mijn lessen geleerd. Ik wil niet terugkijken en je als nog een les zien.
Ik hoop dat je meer zult zijn. Ik weet dat je meer kunt zijn. Ik weet dat we samen geweldig kunnen zijn.
Op de een of andere manier voel ik dat jij het ook voelt – je hebt het alleen niet aan jezelf toegegeven. Ik hoop dat je dat doet voordat het te laat is. Voordat ik ons opgeef.
Je hoeft me alleen maar in je armen te nemen en me te vertellen dat je er helemaal voor gaat. Dan kunnen we het rustig aan doen. Stap voor stap.
Ik moet gewoon weten dat je van mij bent. Dat je me met trots je vriendin noemt of me aan je vrienden voorstelt.
Dat je klaar bent om de gok te wagen en alles op ons zet.
Dus neem een beslissing. Je wilt me of je wilt me niet. Ik wil met jou niet meer ergens daar tussen zitten.
Ik haat deze situatie waarin we ons bevinden. Het voelt als marteling.
Het maakt me niet gelukkig of compleet. Ik haat de “bijna” liefde die je me geeft. Ik hoop dat je zult beseffen dat ik meer verdien dan bijna. We zijn beter dan “bijna”.
