Ik vind het vreemd dat veel mensen zoveel woede en negatieve emoties in zich hebben als ze een romantische relatie hebben. Waarom zijn zoveel stellen bang om die gevoelens los te laten en er met hun partners over te praten?
En dan heb ik het niet over die eindeloze gevechten die dagenlang duren, waarna het bijna hopeloos is om de relatie te redden. Ik heb het over kleine, zinloze argumenten die iedereen heeft.
Waarom verbergen en onderdrukken koppels die emoties? Waarom zijn ze bang om er eerlijk en open over te praten – denken ze dat hun partner hen niet zal begrijpen?
Argumenten en ruzies zijn niet erg. Hoewel ze negatieve gevoelens zoals woede of frustratie kunnen oproepen, doen ze eigenlijk meer goed dan kwaad.
Het is een duidelijk teken dat je partner nog steeds om je geeft. Want laat me je nu vertellen, als het hem niet kon schelen, zou hij in de eerste plaats geen gevecht beginnen.
Woede vernietigt liefde niet, maar niet om je partner geven wel.
Woede is een volkomen normale en natuurlijke menselijke emotie.
Laten we eerlijk zijn, niemand is perfect. En zelfs als je hals over kop verliefd bent op deze man, heeft hij nog steeds enkele onvolkomenheden en verschillen. En dat is helemaal oké.
Hij hoeft het niet eens te zijn met elke beslissing of elk voorstel dat je doet, maar je moet er wel achter kunnen komen.
Als je partner zegt dat iets niet bij hem past of dat hij iets niet wil doen wat jij wilt, dan hoef je daar niet boos over te zijn.
Wat belangrijk is, is hoe je omgaat met die woede in je. Omarm je verschillen en accepteer dat vechten een natuurlijke reactie is.
Pas echter op dat je je emoties niet de overhand laat krijgen.
Laat emoties je oordeel nooit vertroebelen, want je zult iets zeggen of doen waar je later spijt van zult krijgen.
Onthoud dat er altijd iets ergers is dan woede.
Je raadt het misschien al, maar het is onverschilligheid.
Onverschilligheid is iets dat een echte tol kan eisen van je relatie en de band kan verbreken die jij en je partner hebben gecreëerd.
Het zal je naar het breekpunt duwen waar je je relatie niet kunt herstellen of redden.
Eigenlijk is het de belangrijkste oorzaak van veel gebroken harten en mislukte relaties.
Het gebeurt wanneer de wittebroodswekenfase vervaagt en je de slechte eigenschappen van je partner begint op te merken.
Uiteindelijk koelen jullie allebei af en is er niets meer dan een koud laken tussen jullie liefde.
Hoe dan ook, woede is een duidelijk teken dat je partner nog steeds om je geeft.
Vertel me dit: Hoe vaak heb je ruzie gemaakt met je ouders?
En hoe vaak heb je ruzie met ze gehad en daarna nog steeds “Ik hou van jou” gezegd? Je zei het omdat je nog steeds van ze houdt en om ze geeft.
Welnu, hetzelfde principe kan hier worden toegepast
Als je partner je boos of overstuur maakt, dan is dat een duidelijk teken dat je om hem of haar geeft, ook al vind je dat moeilijk in het heetst van de strijd.
Je zou nooit toestaan dat iemand die niets voor je betekent je op die manier van streek maakt, omdat je helemaal niets om hem of haar zou geven. Maar het maakt je wel uit.
Het is nooit een goed idee om voor iedereen de persoon te zijn die altijd alles goed vindt, vooral niet voor je partner. Het is volkomen natuurlijk boos te zijn en woede te voelen wanneer je het ergens niet mee eens bent.
Maar op het moment dat je je geen zorgen meer maakt over de acties van je partner en niet langer boos bent of woede voelt over de dingen die hij zegt of doet, is dat het moment dat je relatie op zijn einde loopt.
Het is beter om woede te voelen dan om alleen maar overschilligheid te voelen.
Veel mensen zullen je vertellen dat het tegenovergestelde van liefde woede of haat is.
Ik geloof echter echt dat het onverschilligheid is, omdat het iets is dat je alleen voelt voor degenen die niets voor je betekenen.
Je voelt helemaal niets voor je partner.
De waarheid is dat woede slechts een tijdelijke emotie is die zal vervagen.
Je zult kalmeren, je geest zal vertragen en je zult uiteindelijk vergeten dat het zelfs is gebeurd.
Aan de andere kant van het spectrum hebben we onverschilligheid, die grotendeels een permanente emotie is. Het is een sensatie die voor altijd in je hart blijft hangen.
Het is nogal moeilijk om je emoties over iemand te veranderen als je eenmaal onverschillig jegens hen voelt.
Misschien kun je die gevoelens nooit meer veranderen.
Het lastige is dat je het niet eens probeert, omdat je niet meer voor die persoon als geheel zorgt.
Elke emotie heeft zijn doel en woede is geen uitzondering.
Woede is zeker geen simpele emotie. Als je boos bent op je partner in een relatie, heeft dat verschillende doelen.
Het meest waardevolle doel is dat het je belangrijke lessen leert. Zo verdiep je de emotionele band die je deelt met je partner.
Je moet je woede op de juiste manier omarmen, want als je boosheid voelt, betekent dat dat je om je partner geeft en het laat zien hoe groot je liefde voor hen werkelijk is.
Wat andere mensen ook zeggen, ik zal woede altijd als een geschenk zien.
De meesten van ons verbinden woede met negatieve emoties, maar het kan ook een waardevol geschenk zijn.
Als je je in een eentonige relatie bevindt, kan woede helpen om de boel op te schudden, waardoor je de vlam brandend houdt.
Het zal je er ook aan herinneren hoe waardevol je partner is en hoe kwetsbaar je relatie kan zijn.
Dan bundel je de krachten met je partner om alles te laten werken.
Gebruik woede nooit als wapen, maar eerder als hulpmiddel.
Het kan je relatie maken of breken. Het kan het redden of het helemaal verpesten.
Daarom is het belangrijk om je er niet door te laten beheersen, omdat je daardoor dingen gaat doen en dingen zegt waarvan je nooit had gedacht dat je ze in staat zou zijn.
En het is echt aan jou om te leren hoe je het op de juiste manier gebruikt. Of je het voor goed of slecht gebruikt, hangt af van hoeveel je om je partner geeft.
Het kan de emotionele band met je partner versterken, maar ook verbreken.
Woede en liefde zijn onafscheidelijk. Het is als yin en yang.
