Het leven is meer dan degene die je verliet.
Het leven is meer dan achter iemand aangaan die niet in jouw leven wil zijn.
Vertrouw me als ik zeg dat het leven meer is dan dat.
Het is lachen tot je buik meer pijn doet dan je genezing.
Je zal uitgaan met vrienden en hun gezichten zoenen en met hen praten over atomen en het universum en het feit dat je zo van geluk mag spreken dat je in dezelfde tijd leeft als zij, dat je zo dankbaar bent dat je het leven mag ervaren met hen aan je zijde.
Ze zullen je oppakken in hun armen en ze zullen je zo innig omhelzen dat je het gevoel zal hebben dat al je gebroken stukjes weer aan elkaar zitten.
Er zijn warme zomeravonden waarop de lucht roze en oranje gekleurd is, de avonden die als zoutwater voor je ziel zijn, de avonden die je reinigen en vasthouden en die je het gevoel geven dat je zo klein bent en zo groot tegelijk.
Er zijn cafés op de hoek met mokken voor elk gevoel waar je de krant leest en doet alsof je in Parijs of Barcelona bent en je te sterke koffie nipt terwijl je leert om alleen te zijn.
Er zijn kristalliserende momenten, in menigtes, waarop je je zal realiseren dat je handen niet zo zwaar meer aanvoelen, dat je hart voor het eerst in maanden boven het water zweeft, dat je gelukkig bent en luchtig en hoopvol.
Maar vooral zal jij er zijn, in al je glorie en met hart, terwijl je iedere dag leert om van jezelf te houden. Je zal er zijn, met je diepzinnigheid, leven en gevoel, en je zal bestaan ondanks de pijn, ondanks het verlies.
Je zal er zijn, terwijl je jezelf bent, terwijl je je eigen kracht bent. Je zal er zijn, je zal voor het eerst in een hele poos voor jezelf klaarstaan. Je zal er zijn en je zal je eigen geluk vinden.
Dat is het nu echt waard om achterna te zitten. Dat is iets om om te geven.
