Op sommige dagen vraag ik me af of ik ooit weer volledig mezelf zal zijn, en jammer genoeg lijken die dagen steeds vaker voor te komen dan ik eigenlijk wil toegeven.
Ja, relaties vergen veel werk, maar relaties horen leuk te zijn.
Als je een relatie hebt met de juiste persoon is het eenvoudig.
Niemand verdient een relatie waarin ze bang zijn voor hun partner, maar toch is dat steeds meer een trend tegenwoordig.
Ik schaam me om te moeten toegeven dat ik ooit in een relatie ben gebleven waarin ik bang was voor de man met wie ik ging.
Er was maar een dag nodig, een dag waarop ik genoeg moed had verzameld om weg te lopen.
Weglopen was de beste beslissing die ik ooit had kunnen maken, ik had het toegelaten dat iemand zoveel van me had afgenomen, en als ik de moed niet had gehad om weg te lopen weet ik niet waar ik nu was geweest.
Ik had een relatie met iemand die ervoor zorgde dat ik mijn eigenwaarde kwijtraakte.
Ik raakte de glimlach kwijt die ooit elke kamer waar ik naar binnen stapte lichter maakte, want hij kon het niet uitstaan om me gelukkig te zien.
Mijn glimlach stoorde hem.
Ooit was hij charmant tegen me om ervoor te zorgen dat ik erin trapte, hij wist dat hij me bezat en hij wist dat hij me kon manipuleren.
Hij wist dat hij me om zijn vinger had gewonden en hij wist dat ik toch niet weg zou gaan.
Door hem kon ik niet meer naar mezelf in de spiegel kijken want ik kreeg het gevoel dat ik lager was dan ik voor mogelijk had gehouden.
Ik had een relatie met iemand die ervoor zorgde dat ik mijn zelfvertrouwen kwijtraakte.
Door hem raakte ik mijn zelfvertrouwen en zorgeloze houding kwijt.
Ik was het meisje dat ‘het niet verdiende om complimenten te krijgen want ik had deze niet nodig.’
Door hem voelde ik me waardeloos.
Ik had een relatie met iemand die ik dacht te kennen.
Ik heb zolang geprobeerd mezelf te overtuigen dat hij weer de man zou worden die ik ooit had leren kennen dat ik compleet mijn ogen had gesloten voor het feit dat dit niet mogelijk was.
Ik wilde zo graag geloven dat het allemaal een fase was, maar dat was het niet.
Ik had een relatie met iemand die zichzelf niet eens kende.
Hij was niet de man die ik eerst leerde kennen; hij was hoe hij gezien wilde worden.
Hij bleek niets dan een leugenaar en een bedrieger te zijn.
Ik verzon continu smoezen voor hem en zag zijn tekortkomingen door de vingers.
Ik wilde zo graag dat hij de man was als wie hij zich voordeed dat ik blind was.
En hierdoor maakte ik onze relatie perfecte op Instagram.
Ik dacht dat als het perfect leek dat het ook perfect zou zijn.
Door hem loog ik tegen iedereen die me vroeg hoe het tussen ons ging.
Ik loog omdat ik dacht dat genoeg erover te liegen de waarheid zou worden.
Ik koos er expres voor om alle signalen te negeren, want alles wat ik wilde doen was het beste in hem te zien.
Ik had een relatie met iemand die ervoor zorgde dat ik aan iedereen ging twijfelen.
Door hem realiseerde ik me dat sommige mensen misschien gewoon niet goed zijn.
Door hem was ik niet meer degene die het beste in iedereen zag. Degene die iedereen het voordeel van de twijfel gaf.
Ik had een relatie met iemand die niet het vermogen had om van iemand anders te houden dan van henzelf.
Ik dacht dat als ik gewoon alles wegwuifde en volledig van hem hield dat hij ook van mij zou gaan houden.
Het duurde eeuwig voordat ik het begreep, maar nu begrijp ik dat het onmogelijk is om iemand van je te laten houden die alleen van zichzelf houdt.
Door hem voelde ik me alleen, terwijl ik fysiek naast hem was.
Ik had een relatie met een man die weigerde me te zoenen en weigerde me aan te kijken. Door hem voelde ik me niet waardig.
Hoe vaak ik ook een grote glimlach op mijn gelaat had en enthousiast was om hem te zien was ik het nooit waard om naar te kijken.
Ik had een relatie met iemand die me met opzet neerhaalde om zelf de macht te hebben.
Het leek net alsof het allemaal een spel was voor hem; hoe slechter hij mij kon laten voelen, hoe beter hij zich ging voelen.
Ik had een relatie met iemand die ik mij liet manipuleren.
Elke keer dat hij me liet zitten of mijn belletjes negeerde, gaf hij me op de een of andere manier het gevoel alsof ik dat had verdiend.
Hij gaf me het gevoel dat ik het niet verdiende om tegen gesproken te worden.
Elke keer dat ik hem vragen stelde over zijn vreemdgaan draaide hij zaken op de een of andere manier om.
Het was mijn schuld dat hij dingen verborgen hield, want ‘als ik hem vertrouwde, zou het niet verborgen hoeven te houden’.
Het was mijn schuld dat hij berichten naar meisjes stuurde via social media, want ‘als ik hem vertrouwde, zou het niet uitmaken met wie hij contact had’.
Hij manipuleerde me zodat ik ging geloven dat ik de gek was.
Ik had een relatie met iemand die jaloers op me was.
Door hem groette ik niet langer iedereen met wie ik oogcontact maakte met een glimlach, want hij was jaloers dat zoveel mensen me kenden.
Door hem kreeg ik een schuldgevoel dat ik zo vriendelijk was.
Door hem, ‘was ik een hoer’ omdat ik zoveel mensen van het andere geslacht kende. Door hem overtuigde ik mezelf dat ik inderdaad een hoer was als hij dat zei.
Door hem was ik niet meer de levendige versie van mezelf om hem van me te laten houden.
Door hem dacht ik dat als ik mezelf minder menselijk maakte dat hij me geen schuldgevoel meer zou aanpraten dat ik mezelf was.
Door hem wilde ik dat wanneer iemand me een compliment gaf het niet waar was. Door hem wilde ik minder zijn dan wat ik waard ben.
Ik had een relatie met iemand die anderen moest neerhalen om zichzelf goed te voelen.
Hij was de man die altijd een relatie had.
Hij was en is nog steeds de man die meteen een nieuwe relatie aangaat omdat hij zonder iemand te manipuleren niet kan overleven.
Hij is de man die een nieuwe relatie kreeg toen we net 4 dagen uit elkaar waren.
Ik heb echt medelijden met het nieuwe meisje met wie hij gaat, en de meisjes na haar, want hij zal die meisjes net zo behandelen zoals hij mij heeft behandeld.
Hij zal nooit gelukkig zijn met zichzelf en de enige manier waarop hij de leegte in hem kan proberen te vullen is door anderen zich minderwaardig te laten voelen.
Ik had een relatie met iemand die me sterker heeft gemaakt.
Omdat ik hem verliet voel ik me nu sterker dan ooit.
Omdat ik hem verliet herinner ik me hoe het is om een meisje te zijn dat altijd lacht, maar ik herinner me degene die dat wegnam.
Omdat ik hem verliet heb ik mijn eigenaardige gevoel voor humor teruggekregen.
Omdat ik hem verliet heb ik zoveel mensen leren kennen die me bewonderen om wie ik ben en die me niet onderuit trappen omdat ik mezelf ben.
Nooit weer zal ik het tolereren als iemand dat doet. Omdat ik hem verliet weet ik hoe het voelt om echt bemind te worden.
Want door hem te verlaten heb ik geleerd om weer van mezelf te houden.
