Beste sterke vrouw,
Ik zie de pijn achter je glimlach. Ik weet van de tranen die je elke avond huilt, in je veilige bed.
Ik weet hoe moeilijk het is om ’s ochtends op te staan en alles achter een glimlach te verschuilen.
Ik weet wat er in je mooie hoofd omgaat. Er zijn mensen die je nodig hebben en je kunt ze niet teleurstellen.
Ik zie hoe je jezelf wegcijfert, omdat je niet wilt dat mensen jouw pijn hoeven te ervaren.
Ik zie hoe je de strijd met je eigen demonen aangaat om er voor hen te zijn. Sterk zijn is geen keuze, toch? Omstandigheden maken je sterk.
Je laat je pijn niet zien, want je hebt gehoord dat kwetsbaar zijn een zwak punt is, dat huilen een tekortkoming is en dat je zo snel mogelijk nadat je bent gevallen weer op moet staan.
Hierbij vertel ik je dat het oké is als dat niet lukt. Het is oké.
Het vergt tijd om bepaalde dingen af te leren – je bent getraind om iemand te zijn die je niet echt bent.
Hoor me aan. Het beheersen van je tranen als je je verdrietig voelt is geen kracht.
Het verborgen houden van je gevoelens wanneer ze te intens zijn is geen kracht.
Doen alsof alles oké is wanneer je in de realiteit zielenpijn ervaart is geen kracht.
Kracht is het tegenovergestelde.
Kracht is wanneer je jezelf toestaat om te voelen wat je op dat moment voelt.
Kracht is iets diep vanbinnen voelen wanneer men verwacht dat je je gevoelige karakter verborgen houdt.
Kracht is de moed vinden om voor jezelf op te komen in een wereld die wreed voor je is geweest.
Kracht is wanneer je mensen binnenlaat, hoe vaak je ook gekwetst bent.
Kracht is wanneer je kunt zeggen, “Het gaat op dit moment niet zo goed. Ik heb je nodig.”
Onthoud gewoon dat het oké is om iemand nodig te hebben.
Het is oké om een schouder nodig te hebben om op uit te huilen, een oor dat naar je luistert, een hand om vast te houden.
We hebben allemaal iemand nodig om ons eraan te helpen herinneren dat we niet onoverwinnelijk zijn – dat we er niet alleen voor staan.
