Je kunt eenvoudig egocentrisch worden als je liefdesverdriet hebt. We merken dat we ons afvragen waarom we niet goed genoeg waren of waarom iemand die ooit zo zorgzaam en voorzichtig met ons omging ons zo kon behandelen.
We doorzoeken kleine momenten die nu zo veelzeggend lijken, we zoeken naar het moment waar het allemaal misging.
Hadden we iets kunnen doen om de uitkomst te veranderen? Hadden we dit aan kunnen zien komen? Hoe hebben we dit niet aan zien komen? De gelukkige herinneringen worden pijnlijk omdat we nu door de lens turen van wat als bedrog voelt.
Maar wat als het nooit iets met ons te maken had? Wat als degene van wie we hebben besloten te houden niet wist hoe hij de liefde die we boden moest accepteren? Wat als ze het gevoel hadden dat ze die liefde niet verdienden of dat ze die liefde niet konden beantwoorden?
Wat als ze vertrokken omdat ze zeker wisten dat ze nooit goed genoeg voor ons zouden zijn? Wat als hun angst om verlaten te worden ervoor heeft gezorgd dat zij ons verlieten?
Het is makkelijk en zelfs natuurlijk om ervan uit te gaan dat de keuze die iemand maakte om te vertrekken gebaseerd was op een aantal verzonnen criteria waaraan we niet voldeden. Liefde is zelden zo simpel.
Als iemand een relatie met je wil, zullen ze daarvoor zorgen. Zou het niet fijn zijn als het leven zo direct was dat dit waar was? Als we allemaal zo onbeschadigd waren dat we ons hart zonder twijfel konden volgen?
Dat is niet de wereld waarin we leven.
Het leven is rommelig. Mensen zijn rommelig. Hoe ouder we worden hoe groter de kans is dat we mensen ontmoeten die belazerd en getraumatiseerd zijn door hun eigen hart.
Ze hebben zich kwetsbaar opgesteld, ze hadden lief met roekeloze overgave en het heeft hen kapot gemaakt. Ze weten misschien niet meer hoe de liefde eruitziet.
Ze zijn gaan geloven in het goedkope beeld van de liefde die de samenleving schetst en daarom geloven ze dat dit de enige liefde is die er bestaat. Als er alleen een oppervlakkige, egoïstische liefde overblijft, willen ze liever alleen zijn.
Misschien zijn ze het zo gewend geworden om henzelf te beschermen dat ze zijn vergeten hoe je je open moet stellen. Ze verlangen naar gehechtheid, maar ze weten niet meer hoe een echte band voelt.
Als ze iets vinden wat ook maar een beetje echt lijkt maakt dit ze misschien wel bang. Misschien herkennen ze de emotie van oud liefdesverdriet en weten ze dat het hen kan verwoesten als ze het toelaten. Of misschien herkennen ze het wel helemaal niet.
Als je merkt dat je besluit om van een van deze mensen te houden, begrijp dan dat van hen houden niet makkelijk zal zijn.
Ze moeten gerust worden gesteld, maar dit zullen ze nooit van je vragen. Telkens als ze je toelaten, zullen ze proberen om je weer buiten te sluiten.
Laat dit niet toe. Laat hen zien dat je bereid bent om voor hen te vechten, want ze zijn de moeite waard. Je zal aan hun beweegredenen twijfelen en denken dat ze spelletjes met je spelen of ze je aan het lijntje houden.
Je zal je afvragen of je niet goed genoeg voor ze bent en waarom je niet goed genoeg bent. Je probeert jezelf er misschien van te overtuigen dat het beter is om afstand te nemen omdat ze duidelijk geen interesse hebben.
Soms heb je gelijk, maar vaak zijn deze mensen degenen die het risico van liefdesverdriet waard zijn. Ze zijn je geduld, gratie en begrip waard, de moeilijkste eigenschappen van onvoorwaardelijke liefde.
Van deze persoon houden zal van je vragen dat je je eigen angsten aan de kant zet en dat je begrijpt dat hun emotionele wegversperringen al een hele tijd stonden voordat ze jou tegenkwamen.
Wees lief voor ze. Push ze als dat nodig is, maar accepteer het feit dat ze op hun eigen tempo moeten functioneren. Als ze je toelaten zul je zien hoe mooi hun hart is en dan zul je begrijpen waarom ze zo ijverig hun hart hebben beschermd.
Je zal zien dat de emoties die ze zo hard proberen te ontkennen eigenlijk angstaanjagend intens zijn. Misschien vang je een glimp op van de versie van zichzelf waarvan ze het bestaan proberen te ontkennen en als dit zo is, zul je meer van hen gaan houden.
Het zal niet altijd lukken want zo werkt het leven niet.
Misschien geef je hen de onvoorwaardelijke liefde die iedereen verdient, maar zal het niet genoeg zijn om hen uit het duisterste deel van hun hart en lokken waar het bedrog en het trauma van vorige liefdes leeft.
Het is oké als je samen met hen aan deze reis begint, maar je besluit dat het te pijnlijk is om door te gaan.
Hoewel onvoorwaardelijke liefde je vraagt om onbaatzuchtig te zijn, is het geen vereiste om je eigen welzijn te verwaarlozen.
Als het een negatieve invloed op je heeft in plaats van positief, is het misschien tijd om los te laten. Als het eindigt zal het zeer doen, maar weet gewoon dat het niet ten einde kwam omdat ze niet jouw partner wilden zijn of omdat je niet goed genoeg was.
Het kwam ten einde omdat ze nog niet geleerd hebben om een liefde te accepteren die liever gebaseerd is op “ik hou zelfs van je als…” dan “ik hou alleen van je als…”
Ze begrijpen de liefde niet die je hen te bieden hebt en vanwege het feit dat ze het niet begrijpen weten ze niet wat ze met deze liefde en met jou moeten.
Misschien is die intense liefde te heftig voor de barsten in hun hart. Misschien kun je hen laten zien dat onvoorwaardelijke liefde niet eindigt omdat de relatie voorbij is.
Je kunt hen laten zien dat het feit dat ze kapot zijn gemaakt hen er niet van hoeft te weerhouden om geluk te vinden, zelfs als ze niet gelukkig worden met jou.
