Voor mij wordt het einde van een relatie vooral gekenmerkt door zelftwijfel, de vraag wat ik verkeerd heb gedaan en of de schuld bij mij ligt.
Jarenlang heb ik jou en onze relatie op de eerste plaats gezet, maar dankzij jou heb ik mezelf eindelijk gevonden.
Het kostte me tijd om in te zien hoe ongelukkig ik was en hoe onbevredigend onze relatie was.
Maandenlang aanvaarde ik het valse beeld van geluk en blijdschap en ik raakte mezelf kwijt.
En al deze tijd was jij oneerlijk over je gevoelens en dit droeg nog meer bij aan mijn gedrag.
Ik was er altijd voor jou, ik probeerde je te behagen en aan je behoeften te voldoen, terwijl jij alleen maar kritiek op mij had.
Begrijp me niet verkeerd, ik heb met je leugens leren omgaan en met elk woord van kritiek die je naar mij uitte.
Je viel mijn onzekerheden aan, maar je was niet de eerste die dat deed.
Ik werd sterker en kouder naar jou toe en ik raakte ongevoelig voor jouw kritiek.
Die scheuren in onze relatie werden kloven, die niet meer overbrugd konden worden.
Toen ik me dat realiseerde, wist ik dat ik een van de moeilijkste beslissingen van mijn leven moest maken en dat was voorgoed bij jou weggaan.
Als ik over mijn toekomst nadacht, zag ik alleen ons samen. Het was altijd wij tegen de rest van de wereld.
Ik dacht dat ik er altijd op kon rekenen dat je onderdeel van mijn leven zou uitmaken. Plotseling veranderde alles en onze liefde verdween.
Ik geef je niet langer de schuld. Ik was beschadigd, maar na enige tijd, vond ik mezelf weer.
Je hebt mij geleerd hoe ik sterk genoeg kan zijn om mezelf weer te helen.
Ik leerde hoe ik zonder jou kon leven en realiseerde mij dat mijn leven ook goed was zonder jou.
Daarom wil ik “dank je wel” tegen je zeggen.
Dank je wel dat je mij hebt laten vallen, zodat ik mijn ware kracht kon vinden. Jij gaf mij de kans op opnieuw te beginnen, zonder jou.
Ik begon alle kleine overwinningen te vieren. Met de hond wandelen, die jij altijd zo vervelend vond, brengt me nu zoveel plezier en geluk.
Naar de sportschool gaan geeft me de energie die jij me hebt afgenomen.
Ik zorg nu goed voor mijn lichaam en ik voel me fantastisch zodra ik ben vergeten hoeveel ik van mijzelf in de relatie heb gestopt.
Het is iets wat iedereen doet, dat weet ik, maar ik raapte mezelf op en mijn oude zelf kwam terug.
Ik heb zoveel dingen voor jou opgeofferd; Ik heb mijn eigen waarden en normen ingeruild om aan jouw behoeften te voldoen.
Het was niet juist, maar ik deed het toch. Ik offerde mezelf op voor de liefde en nu realiseer me dat het geen echte liefde was.
Tot ik op een dag weer ging wandelen en andere dingen begon te doen die ik zo heb gemist.
Ik heb een lijst gemaakt van alle dingen die ik heb opgegeven en nu bevind ik me op het pad om ze weer op te pakken.
Ik ben onlangs alleen naar mijn favoriete café gegaan en heb daar een kop koffie gedronken.
Dat gaf me zoveel positieve energie die ik al zolang niet meer heb gevoeld.
Tuurlijk, mijn hart deed zeer, maar mijn blijdschap overschaduwde het verdriet.
Ik heb nooit geweten dat zulke kleine dingen zoveel voor een mens konden betekenen.
In het begin, na onze breuk, kon ik niet zien hoeveel impact deze beslissing op mijn leven zou hebben.
Ik voelde me alleen. Mijn handen beefden en gedachten aan jou raasden constant door mijn hoofd. Uiteindelijk ontnam het mij al mijn energie.
Hoewel we niet meer samen zijn, heb ik medelijden met jou. Het spijt me dat je me nooit hebt gewaardeerd voor wat ik waard ben.
Onze breuk heeft mij gelukkig gemaakt, omdat ik dingen begon te doen die me vreugde geven.
De vieze dingen die je graag at, maakte ik niet meer voor je klaar en ik begon weer gezond te eten.
Ik nam ontslag en solliciteerde naar een nieuwe baan. Ik nam risico’s, omdat je zei dat ik nooit de moed zou hebben om dat te doen.
Ik heb ook nieuwe vrienden gemaakt en kroop uit mijn schulp.
Ik heb dus bewezen dat je ongelijk hebt.
Ik weet dat ik slechts een gedachte verwijderd ben van het vinden van het ware geluk.
Je vraagt je misschien af hoe ik mezelf heb gevonden, na me zo gebroken en ongelukkig te hebben gevoeld.
Nou, ik heb mezelf omringd door de juisten personen, mijn personen. Niet die van jou, die me altijd bekritiseerden en beoordeelden.
Als mijn vrienden mij uitnodigen voor een avondje stappen, ga ik mee en ik heb de tijd van mijn leven.
Nu jij er niet meer bent om mij tegen te houden, heb ik eindelijk mijn echte, ware zelf ontdekt.
Ik ben uitgegroeid tot de vrouw die ik bestemd was om te zijn.
Die gaten en kloven van leegte die jij dacht achter te laten, heb ik gevuld met mijn dromen, doelen en passies.
Uiteindelijk leerde ik dat ik mijzelf weer kon vinden door mijn eigen beste vriend te zijn.
Ik was bang om alleen te zijn, maar ik kwam erachter dat ik die tijd kon investeren in mijn interesses.
Ik heb jou altijd op de eerste plaats gezet, maar nu heb ik geleerd van mezelf te houden.
Ik neem het je niet kwalijk dat je haar boven mij hebt verkozen.
Je hebt misschien iets in haar gevonden dat ik niet kon geven, maar ik besef dat je nooit voor mij bestemd was.
Jouw liefde was nooit voldoende voor mij.
Onze liefde voelde ooit goed aan, maar ik realiseer me nu dat iemand alleen onderdeel van je leven kan uitmaken als daar een reden voor is.
De reden dat jij in mij leven was, was om mij mijn eigen waarde en sterkte te laten zien.
Jouw afwezigheid maakte van mij een beter mens. Ik heb zoveel geleerd door onze breuk en ik realiseerde me dat ik zoveel te bieden heb – en ik gaf het aan mezelf.
Naast mijn eigen liefde heb ik niets nodig. Ik ben genoeg en ik heb geen man zoals jij nodig.
Jij hebt me laten inzien hoe ik een sterkere vrouw kon zijn. Ik bedank God voor deze ervaringen omdat ik eindelijk mezelf heb gevonden.
