Voor elke afwijzing die ik van droombanen heb gekregen, voor iedere keer dat een werkgever opeens van gedachten veranderde en die altijd leek te eindigen zonder het telefooninterview wat al gepland stond en voor de banen met een minimumloon die mijn lichaam kapot hebben gemaakt; die voor oncontroleerbare cystes, carpaal tunnel syndroom en flink afgeknelde sneeuwen hebben gezorgd.
Voor de momenten dat ik het onterecht eens was met de publieke opinie, de keren dat ik wreed meelachte over thema’s als vulgariteit en discriminatie en voor de situaties waarin ik mensen mij gewoon liet manipuleren om dingen te doen die ik nooit wilde doen.
Ik ben mezelf verloren in de dagelijkse sleur van de maatschappij, ik heb in stilte geleden en dit heeft voor meerdere persoonlijke en openbare zenuwinzinkingen gezorgd.
Ik liet de meningen van anderen mijn beslissingen overnemen, ik heb de druk van de suggesties van anderen wat mijn leven betreft gevoeld. Ik heb aan mijn sterkste instincten getwijfeld om de mensen tevreden te stellen die niet belangrijk waren en ik heb in het algemeen zoveel angst voor het onbekende gevoeld dat het me duidelijk kreupel heeft gemaakt.
Het afgelopen decennium barstte van immense groei. Het heeft mijn meest duistere dagen, mijn meest intense verdriet en de meest ondraaglijke pijn licht gegeven; in mijn hart, in mijn geest en in mijn ziel.
In 2013 heb ik het uitgemaakt met de eerste jongen waar ik ooit van heb gehouden. Het bracht me geleidelijk op een pad van misdaad, een toxische geest en een erg slechte houding.
In 2014 bracht ik positieve veranderingen aan in mijn leven. Ik was de manier waarop ik elke dag leefde zat en ik besloot om daar iets aan te doen. 2014 was het begin van mijn gewichtverlies en de reis van mijn psychische gezondheid en klaarblijkelijk mijn verlossing.
Van 2015 tot 2017 begon ik weer te daten. Tinder en Plenty-of-Fish waren jammer genoeg mijn gekozen apps om ontelbaar veel dates te vinden; en daarom kreeg ik gedurende deze tijd ook veel te maken met drama.
Laten we gewoon stellen dat dit de jaren waren dat mijn karakter het meeste werd getest en werd opgebouwd.
Related: Dit Zal Je Gelukkigste Maand In 2020 Zijn Volgens Je Sterrenbeeld
Ik heb in 2017 eindelijk mijn waarde gevonden. Ik ben voor mezelf opgekomen, ik heb een punt achter de hoeveelheid emotieloze dates gezet omdat ik duidelijk liever alleen wilde zijn dan nog maar een seconde met iemand door te brengen die het niet kon schelen of ik ontbeten had of niet.
Maar dit was ook dezelfde periode toen ik onverwacht iemand ontmoette. Ik had al besloten om de komende jaren single te blijven, ik was er klaar voor om te emigreren en ik was er klaar voor om me alleen op mijn carrière te focussen.
Toen gebeurde het ineens, ik leerde hem op Tinder kennen. Het was niet per se liefde op het eerste gezicht, aangezien ik hem twee weken liet wachten tot hij me op mocht bellen, maar zodra we aan de praat raakten was ik verkocht.
Er was meteen een vonk, hij maakte me vaak aan het lachen en uiteindelijk spraken we twee uur met elkaar die avond. Nu twee jaar verder en het voelt nog steeds als de eerste dag dat we elkaar zagen. Ongeacht de keren dat we het niet met elkaar waren is hij zeker iemand die ik een hele tijd zal bewonderen.
Dit stuk is voor de mensen met een gebroken hart, de mensen die eenzaam zijn, die niet gewaardeerd worden en degenen van wie makkelijk misbruik kan worden gemaakt.
Dit is voor degenen die verlies na elke tragedie hebben meegemaakt, verslagenheid na elk gevecht en teleurstelling na elke hoopvolle gedachte.
Ik hoop dat het volgende decennium langzamerhand de barsten in je hart zal genezen, ik hoop dat het je een onuitputbare bron van zegeningen zal geven en ik hoop dat het je het vredige gevoel biedt waarnaar je op zoek bent geweest.
