Het is zo. Ik mis je. Maar dat wil niet zeggen dat ik je weer in mijn leven wil.
Zelfs als ik je armen om me heen mis om me te verwarmen op koude nachten weet ik dat mijn leven beter is zonder jou.
Ik weet dat het moeilijk zal zijn om over je heen te komen en dat de slapeloze nachten me uiteindelijk wat op zullen leveren.
Zelfs als ik op dit moment gebroken ben zal ik weer leren om op beide benen te staan.
Ik zal overeind komen en het maximale uit dit leven halen, maar zonder jou deze keer.
Ik heb je niet meer nodig als het leven zwaar is, ik hoef je niet meer op te bellen en weer een leugen aan te horen.
Ik wil niet meer verslaafd aan je zijn.
Ik wil niet elke keer contact met je opnemen als ik iets geweldig heb meegemaakt en je alle details wil vertellen.
Ik wil niet meer dat jij de belangrijkste persoon in mijn leven bent.
Je hebt je kans gehad maar je hebt het verprutst en ik ben niet van plan om je nog een kans te geven om me te kwetsen.
Terug naar jou gaan zou betekenen dat ik je nog meer munitie geeft om me kapot te maken, want je hebt me de vorige keer net gemist.
En misschien heb ik mezelf al heel lang niet vooropgesteld, maar nu wil ik een drastische verandering doorvoeren.
Ik wil mezelf eindelijk gaan behandelen zoals ik verdien en ik wil me daar goed bij voelen.
Maar er zijn nachten waarop ik me alleen voel en dan wil ik alleen maar dat jij iets liefs tegen me zegt om me te kalmeren.
Ik wil dat je me omhelst met je toxische armen, want hoe toxisch ze ook zijn, het zijn nog steeds de armen die ik gewend ben.
Ik stel me voor dat je me vertelt dat je een fout hebt gemaakt en dat je meer behoefte hebt aan mij dan aan wie dan ook.
Dan betrap ik mezelf erop dat ik je naam fluister en opeens word ik wakker uit een droom en zeg ik tegen mezelf dat ik jou echt niet nodig heb en dat mijn gevoelens op dit moment slechts een zure nasmaak geven.
Dan draai ik me om en slaap ik weer verder.
Ik heb je spullen niet meer.
Ik heb zelfs het kleinste aandenken weggedaan. Ik heb een totaal ander leven gecreëerd zonder jou en ik ben daar zo trots op.
Ik zeg niet dat er geen plek is voor iemand anders, maar deze keer zal ik verstandig de mensen uitkiezen.
Maar het belangrijkste is dat ik verder ben gegaan.
Ik heb jouw scheldpartijen, gaslighting en kleinerende opmerkingen en teleurstellingen achter me gelaten.
Ik ben nu veel sterker nadat ik zoveel nare dingen heb doorgemaakt.
Op een bepaalde manier heb je me geleerd om weer op eigen benen te staan als het leven me overrompelt.
Dus geloof het of niet, ik wil je daarvoor bedanken.
Als je mijn hart niet had gebroken had ik nooit geweten hoe sterk ik ben.
Ik weet dat ik af en toe in gevecht zal zijn met mijn geweten en ik weet dat ik je misschien terug wil, maar ik weet vooral dat ik je vreselijk zal missen.
Toch zal dit er niet voor zorgen dat ik terugga naar de man die me zo slecht heeft behandeld.
Ik zal over je heen komen met een sterk drankje terwijl de handen van een andere man zich over mijn lichaam bewegen.
Ik zal je uit mijn systeem wissen en als dat gebeurt zal ik de gelukkigste vrouw ooit zijn.
Het enige waar ik bang voor ben zijn die eenzame nachten waarop ik alleen aan jou denk en ik naar je verlang.
Op die nachten zal ik maar tegen de maan praten omdat ik weet dat die mijn geheim wel zal bewaren.
Ik zal toegeven dat ik je nog mis en dat ik je ergens altijd wel zal blijven missen.
