Lang geleden droomde ik dat ik een perfecte man in mijn leven had: een prins op het witte paard.
Hij moest perfect zijn. Hij moest knap, charmant, grappig en hardwerkend zijn; hij moest alles zijn wat ik verdiende.
Toen ik ouder werd realiseerde ik me dat ik nooit die man uit mijn dromen zou ontmoeten.
Ik weet dat ik zo’n man verdien, maar ik weet ook dat ik met minder genoegen heb genomen.
Het is niet dat ik niet van je hou, want dat doe ik echt. Het is gewoon dat ik het gevoel heb dat ik zoveel meer verdien.
Mag ik dit wel zeggen? Ben ik een vreselijk iemand omdat ik dat wil?
Sommige mensen zullen hier waarschijnlijk bij knikken, maar ik ben het niet met hen eens.
Ik heb me gerealiseerd dat ik slechts één keer leef en waarom zou ik niet het beste met mezelf voor hebben? Ik weet dat ik dat verdien.
Jammer genoeg moet ik tegen je zeggen dat ik zoveel meer verdien dan jij me geeft. Ik moet eindelijk de stilte doorbreken.
Ik verdien het omdat ik de enige in het gezin ben die zich echt met de kleine dingen bezighoudt, zoals: hoe je brood op de plank krijgt, hoe je een huishouden runt en tegelijkertijd werkt en je masterdiploma haalt, hoe je ervoor kan zorgen dat je kind alles krijgt waar hij behoefte aan heeft.
Ik verdien het omdat ik mijn vrije tijd en bovendien, de tijd met mijn zoon, opoffer.
Ik zie hem nooit omdat ik altijd onderweg ben. Ik mis mijn kleine jongen.
En wat geef jij me? Niks! Je pakt mijn zoon van me af omdat je niet helpt om ons leven makkelijker te maken.
Ik moet dit in mijn eentje voor elkaar zien te krijgen.
Ik verdien het omdat ik al veel te lang te maken heb met jouw gezeik.
Ik heb voor je klaargestaan terwijl jij slechts zinloze woorden zei en loze beloftes deed.
Ik was naïef en geloofde de woorden die uit je mond kwamen.
Ik verdien het omdat ik werk en hard mijn best doe om iets van mijn en mijn zoons leven te maken terwijl jij thuis zit te niksen.
Ik ben zo uitgeput dat ik opeens veel ben afgevallen, ik begin fysiek uit elkaar te vallen.
En ik hoef je niet te vertellen dat mijn lichaam slechts laat zien wat ik psychisch doormaak.
Ik weet echt niet wat nog kan doen. Ik zit nu in de sores en ik moet een manier zien te vinden om daar wat aan te veranderen.
Ik moet dit doen voor mijn kind, niet voor jou.
Je bent geen goede partner en daarom ben je ook geen goede vader. Ik wil niet dat mijn zoon opgroeit met jou als rolmodel.
Hij verdient ook zoveel meer dan dat.
Een ding blijft me irriteren. Ben je je bewust van het feit dat ik zoveel meer ben dan jij verdient?
Ben je je bewust van het feit dat je de loterij hebt gewonnen?
Ben je je bewust van het feit dat geen andere vrouw jouw gedrag zou pikken?
Je hebt zoveel mazzel met mij, met ons. Je ziet het gewoon nog niet. Je hebt je ogen gesloten omdat je het leven niet onder ogen wilt zien.
Je wilt je niet verantwoordelijk hoeven gedragen. Onze zoon heeft ervoor gezorgd dat je volwassen moest worden en dat vind je maar niks.
Nou, hij heeft er ook voor gezorgd dat ik volwassen moest worden.
Maar in tegenstelling tot jou ben ik bereid alles op te offeren om hem een gelukkig leven te kunnen geven.
Zelfs als dit betekent dat ik jou moet verlaten.
Geen van ons beiden verdient een man zoals jij in hun leven, maar ik ben er desondanks nog steeds.
Ik geef je nog steeds de kans om van me te houden zoals ik dat verdien. Om van ons te houden.
Ik weet niet waarom. Misschien ben ik gewoon niet dapper genoeg om bij je weg te gaan, misschien kan ik nergens heen.
Maar van één ding kun je zeker zijn: ik zal nooit stoppen met vechten, zelfs als dit betekent dat ik tegen jou moet vechten.
