Je moet weten hoe diep je me hebt gekwetst. Ik hield zielsveel van je en in elk opzicht, en het spijt me dat ik niet goed genoeg was voor je.
Ik probeerde om alles te zijn wat je wilde en nodig had, maar dit kan ik niet langer. Ik heb mijn eigen geluk te lang op een laag pitje gezet en ik ben mezelf kwijtgeraakt toen ik probeerde te zijn wat jij zocht.
Je had gelijk – op de middelbare school had ik je nodig. Je was een baken van licht in mijn verrotte leven; hebt me veel geluk bezorgd. Maar toen ging je studeren en alles werd anders.
We blijven nu al jaren vastzitten in deze vicieuze cirkel. We proberen dingen te repareren en wanneer alles weer teruggaat naar het oude communiceren we er niet meer over, dan valt alles weer uit elkaar en zijn we op dit punt beland.
Geen van ons beiden is gelukkig en we zorgen ervoor dat de ander zich ellendig voelt.
Mijn laatste semester op de universiteit, toen je ervoor koos om niet aanwezig te zijn, moest ik mezelf weer worden. Ik kon niet wachten tot je misschien toch kwam opdagen; het deed me te veel pijn.
Dus vond ik steun bij een groepje dat om mij gaf en dat graag tijd met mij doorbracht. Hetzelfde gebeurde toen ik voor mijn master ging. Je beloofde van alles, maar je kwam die beloftes nooit na.
En ik besef me dat het soms niet goed uitkwam en je misschien deze dingen helemaal niet wilde doen, maar dat zijn de offers die je brengt voor iemand van wie je houdt.
Ik weet niet eens meer hoe vaak ik dingen met je deed/voor je deed omdat ik wist dat je blij zou zijn als ik er was.
Je zegt dat een aantal van die dingen van je worden verwacht als je date, maar ik geloof niet echt dat je dat soort dingen doen omdat je verplicht bent ze te doen; je zou je niet verplicht moeten voelen om degene van wie je houdt te steunen, je zou dat zelf moeten willen.
Ik was zo enthousiast over onze eerste reis samen, alleen wij tweeën, maar uiteindelijk voelde ik me ellendig toen we er waren, want het voelde echt alsof je er liever met iemand anders was geweest.
En ik was zoooo blij dat je bij me in zou trekken, maar het feit dat je even twijfelde, na 7 jaren samen te zijn geweest, sprak boekdelen over waar onze relatie nu is beland.
Geen beslissing nemen is een beslissing.
Je woorden en je daden kwamen niet meer overeen en ik ben het zat om altijd smoesjes voor je te verzinnen. Ik zou nooit moeten hoeven twijfelen aan waar ik sta in je leven, maar dat is wel wat er nu steeds gebeurt.
Je hebt me gevormd zoals ik vandaag ben. Je hebt me geleerd om sullig te zijn en in mezelf te geloven en mezelf te pushen.
Je hebt me geleerd om geduldig te zijn en je hebt me veel bijgebracht over zelfrespect en eigenwaarde. En je hebt me doen leren dat mijn geluk belangrijk is.
Ik weet dat het moeilijk is om van mij te houden.
Ik heb muren om me heen en ik ben koppig en ik hou er niet van om me zwak of kwetsbaar te voelen. Op een bepaald punt kwam je door die muren heen, maar er is vast iets veranderd, want je stopte en ik wilde je niet tot last zijn.
Op dit moment kan ik je niet vertrouwen met mijn hart.
Het is mosterd na de maaltijd. Je had voor me moeten vechten. Je had met me moeten communiceren toen je doorkreeg dat je gevoelens waren veranderd.
Ik verdien het om van gehouden te worden, om me geliefd te voelen en om gelukkig te zijn. Dat geldt voor ons beiden. We verdienen het allebei om het gevoel te hebben dat we speciaal zijn en geen van ons beiden heeft dat gevoel nu.
Ik had nooit gedacht dat we op dit punt zouden belanden en ik heb geen idee hoe het kon gebeuren, maar we zijn nou eenmaal hier aangekomen.
Het spijt me dat ik je heb gekwetst en het spijt me dat ik niet van je kan houden zoals jij dat wilt en dat ik niet degene ben die je zoekt en die je nodig hebt.
Ik weet niet hoe onze toekomst er op dit moment uitziet. Maar ik weet dat ik nu eigenlijk vooral verdoofd ben. Ik ben boos en gekwetst en teleurgesteld en bedrogen.
Ik weet dat je het probeerde terug te nemen, maar je bericht die avond was luid en duidelijk. Ik weet niet zeker of je bang bent om mij kwijt te raken of het idee/wat ik vertegenwoordig/hoe jij graag wilde dat ik was.
Maar ik heb gewoon tijd nodig om dit allemaal uit te vogelen en ermee om te gaan. Ik kan je niet dwingen om van me te houden, maar misschien zal de tijd verandering brengen.
En ik moet leren om van mezelf te houden als ik wil dat iemand anders dat ook gaat doen; het is niet eerlijk om op jou leunen voor al mijn geluk en liefde.
Ik hoop dat je je op een dag realiseert dat ik meer van je hield dan wat dan ook en dat het me spijt dat mijn liefde niet goed genoeg voor je was. Je hebt mijn hart gebroken, maar met al mijn gebroken stukjes hou ik nog steeds van je.
