Haar lichaam en geest schreeuwden dat ze het niet meer aankon, maar je hoorde haar niet, omdat het je gewoon niks kon schelen. Je was te druk met egoïstisch zijn en gaf slechts om je eigenbelang.
Je gaf helemaal niets om haar en haar gevoelens—iets waar ze wel echt behoefte aan had, want haar negeren was nooit een van haar behoeftes.
Je verwaarloosde haar in elk opzicht. Je nam haar voor lief en zo ben je haar kwijtgeraakt.
Ze liet haar lijdensweg niet opvallen, in de hoop dat je zou veranderen en dat je haar echt zou zien staan, maar dat gebeurde niet. Daarom gaf ze je op.
Als je haar had zien staan en je had gezien hoeveel ze van je hield, hoeveel ze voor jou heeft opgeofferd en hoe hard ze haar best deed om je tevreden te stellen, was ze bij je gebleven.
Maar in plaats daarvan koos je ervoor om haar te negeren en te doen wat je zelf wilde. Je koos ervoor om jezelf boven haar te verkiezen. Daarom heeft ze je opgegeven.
Ze heeft je opgegeven omdat je nooit tijd voor haar had. Zelfs als ze jouw hulp nodig had en je vroeg om er voor haar te zijn, zei je dat je dat zou doen en dan vergat je het weer.
Je had het te druk met je eigen problemen, dus negeerde je haar volkomen. Na een poosje, gaf ze op. Ze vroeg niet meer om hulp en eerlijk gezegd had ze ook niet verwacht dat je haar ooit zou gaan helpen.
Ze heeft je opgegeven omdat ze je niet meer kon vertrouwen. Ze voelde zich niet veilig in je armen, want ze wist dat als het daarop aankwam, je haar niet zou beschermen. Je zou jezelf beschermen.
Ze heeft je opgegeven want je was niet meer degene op wie ze verliefd was geworden. Je bent veranderd, maar dan op een slechte manier.
Of misschien heb je haar gewoon je ware gezicht laten zien. Enfin, jullie zijn uit elkaar gegroeid en ze had het gevoel dat ze je niet meer kende, alsof je een vreemde voor haar was.
Ze heeft je opgegeven want ze kon het alleen zijn niet meer aan. Ze kon haar problemen niet meer alleen oplossen.
Ze kon het niet aan om jou te zien glimlachen terwijl zij zich kapot huilde. Ze kon het niet meer aan om stilletjes te snikken terwijl jij in diepe slaap naast haar lag.
Je weet niet hoe verdrietig ze was. Je weet niet dat ze naast je lag te huilen.
Ze heeft je opgegeven want ze voelde zich ongelukkig. Ze wist niet meer wat gelukkig zijn was en dat is jouw schuld.
Ze heeft je opgegeven want je hebt nooit geprobeerd om haar een beter mens te maken. Ze stortte in waar je bij was en je had het niet eens door.
Je hebt haar niet uitgedaagd om de beste versie van haarzelf te worden, maar je verwachtte dat zij dat wel bij jou zou doen. Liefde hoort nou eenmaal niet van een kant te komen, schat.
Ze heeft je opgegeven want je hield niet meer van haar. Eerst was ze in jouw ogen het mooiste meisje als ze de kamer binnenliep.
Ze heeft je opgegeven omdat je niet meer haar hand vasthield, haar niet meer zo gepassioneerd kuste als eerst.
Je had haar aan de kant gezet, maar er zal een moment komen dat je spijt zal hebben van alle verkeerde beslissingen die je wat haar betreft hebt gemaakt.
Ze heeft je opgegeven want daar heb je zelf voor gezorgd. Je hebt haar compleet kapot gemaakt.
Toen ze jullie beiden wilde redden, toen ze overwoog om al haar kracht te geven om je aandacht te krijgen of dat ze dat niet zou doen, heb je ervoor gezorgd dat haar beslissing niet zo lastig was.
Dat jij geen besluit nam was eigenlijk een beslissing.
Alles wat ze ooit van je vroeg was eerlijk te zijn. Ze wilde dat je van haar hield zoals ze van jou hield. Ze wilde dat je er net zo voor haar was als zij voor jou.
Ze wilde dat je haar vasthield en dat je van haar hield. Was dat te veel gevraagd? Wat je haar gaf was geen liefde. Ze heeft je daarom opgegeven, want dat had jij immers al gedaan.
Ze heeft je opgegeven want je respecteerde haar niet. Je behandelde haar als vuil en ze raakte gewend aan die negatieve gevoelens om haar heen.
Ze raakte gewend aan geroep, geschreeuw en verwaarlozing. Ze raakte eraan gewend dat ze minder belangrijk was. Ze ging dat jammer genoeg ook echt geloven.
Ze geloofde echt dat ze geen liefde van wie dan ook verdiende. Ze dacht dat ze een vreselijke persoon was en dat God haar exact had gegeven wat ze verdiende— jou.
Ze heeft je opgegeven want nadat ze haar dieptepunt had bereikt, nadat ze haar angsten onder ogen had gezien en ze zich compleet belabberd had gevoeld, vond ze het licht—ze vond hoop.
Ze keek diep vanbinnen en ze zag de bange vrouw die ze ooit was, in een hoekje gedreven, die daar graag weg wilde.
Dus liet ze haar los. Ze hield weer van zichzelf. Ze was weer vrij. Ze wist dat ze dat verdiende.
Ze wist dat ze een betere man verdiende dan jij voor haar was geweest.
