Ik denk dat we het allemaal eerder hebben meegemaakt. We hebben allemaal iemand ontmoet van wie we dachten dat ze onze tijd en liefde waardig waren, om er uiteindelijk achter te moeten komen dat dit niet het geval was.
Misschien was het onze fout dat we iets heel duidelijk in hen zagen waardoor we de waarschuwingssignalen ontweken.
Hoe het ook zat… we hebben het eerder meegemaakt.
We hebben allemaal met een situatie te maken gekregen waarin iemand die wil wilden, naar wie we verlangden, en om wie we gaven, niet voor ons vochten.
We hebben allemaal de dupe geworden van hun onverschilligheid wat betreft onze pijn, en soms doet juist die onverschilligheid ons het meeste pijn.
Geen relatie is compleet zonder conflict. Geen relatie is perfect, foutloos.
Elke relatie heeft zijn eigen problemen. En juist de relaties waarin stellen samen aan de problemen werken, als respectvolle volwassenen, zijn de relatie die we zouden moeten aanbidden.
Maar als je partner meteen bij een eerste signaal van een naderend conflict de benen neemt, wanneer ze jou of externe factoren de schuld proberen te geven van hun belabberde gedrag, dan moet je je realiseren dat ze nooit voor jou zullen vechten.
Wanneer je partner wegloopt van hun eigen innerlijke worstelingen of problemen, wegrent voor hun verleden dat ze altijd als excuus hebben gebruikt voor het bepalen van hun huidige leven en toekomst, moet je je realiseren dat hun onvermogen om ooit voor je te vechten voorkomt uit het feit dat ze niet eens voor zichzelf kunnen zorgen, en hoe kun je ooit respect opbrengen voor zo iemand?
Sommigen nemen liever een slachtofferrol aan en gebruiken dat als hun zondebok.
Ze zijn te zwak om op te staan, om het conflict recht in de ogen aan te kijken, en om een oplossing te vinden.
Als je hen op hun gedrag wijst, zullen ze zich verontschuldigen voor de pijn die ze jou hebben berokkend, ze zullen zeggen dat dat nooit hun bedoeling was.
Ze zullen zeggen dat ze zich voelen alsof ze een slecht persoon zijn, omdat ze jou hebben gekwetst… en alsnog zullen ze niks doen om hun acties goed te maken.
Ze laten je liever gaan, stilletjes, om een ruzie te vermijden, om de realiteit niet onder ogen te hoeven zien.
Dit zal je enorm kwetsen, verwarren, en je zal jezelf meer gaan beschermen.
Let op mensen die hun ongezonde patroon zo fijn vinden, want het is een patroon waaraan moeilijk te ontsnappen is als je er eenmaal in meegezogen bent.
We belanden allemaal op het punt waarop we zullen moeten evalueren wat voor ons belangrijk is in een partner, in onze relatie.
Wanneer we bereid zijn om te vechten voor iemand om wie we geven, bereid om aan hun zijde te staan tijdens de goede en slechte tijden, bereid om hen te steunen wanneer ze met hun innerlijke demonen worstelen; we moeten weten dat wij het ook waard zijn om voor te vechten.
We moeten weten dat hoe de situatie ook eruitziet, waar het probleem of conflict ook over gaat, als ze genoeg van ons houden zouden ze onze passie om voor de ander te vechten terug moeten kunnen geven.
Maar we moeten ook begrijpen dat als ze niet voor ons vechten dat dat niet betekent dat we iets verkeerd hebben gedaan.
Het is het eenvoudige, maar erg ongelukkige, feit dat ze ons niet het gevecht waard vinden.
Weet dat in een relatie er niks mis is met jezelf als prioriteit te stellen. Maar er is een verschil tussen jezelf als prioriteit te stellen en gewoon egoïstisch te zijn.
Jezelf als prioriteit stellen houdt in dat je al hebt gewerkt, en nog steeds werkt, om de beste versie van jezelf naar boven te halen, het houdt in dat je je bewust bent van wat je een partner te bieden hebt.
Het houdt in dat je je problemen probeert op te lossen, dat je je gevechten vecht, en dat je ze niet meeneemt naar je relatie.
Dat je je problemen niet op je partner dumpt en daarmee dus een onnodig conflict veroorzaakt.
Jezelf als prioriteit stellen is een teken van zelfzorg en zelfliefde, het laat zien dat je je waarde kent en het laat zien dat je je partner respecteert.
Houd je ogen open als je je hart voor iemand openstelt. Accepteer het feit dat er altijd wel waarschuwingssignalen zullen zijn.
En onthoud altijd het volgende: je verdient het om van gehouden te worden en je verdient het om voor gevochten te worden.
Want hoewel het enorm pijnlijk is als iemand om wie we geven niet voor ons vecht, we zullen uiteindelijk begrijpen dat we er niets aan hadden kunnen veranderen.
Wanneer het aankwam op het vechten voor ons, en zelfs het vechten voor henzelf, konden ze dat gewoonweg niet… en zullen ze dit nooit kunnen.
