Het is interessant hoe een ‘nooit meer’ in een ‘nog één keer’ kan veranderen als je in de ogen kijkt van iemand van wie je houdt.
Ik wist was vanaf de eerste keer dat ik je zag dat je ellende zou brengen.
Je kwam mijn leven binnen gedenderd, maar ik bloeide op van de adrenaline tot het punt waarop alle rode waarschuwingssignalen in mijn ooghoeken wazig leken.
Toen je je eerste stap zette, voelde het alsof ik weer een puber was.
Ik voelde me duizelig en mijn wangen deden pijn van hoe hard ik altijd stond te lachen.
Als ik er nu op terugkijk, zijn het slechts flashbacks van een gelukkigere tijd.
Je gaf me het gevoel dat ik op de top van de wereld stond, alleen om de val naar beneden pijnlijker te maken.
Ik herinner me de eerste keer dat ik mijn hart vanwege jou voelde breken.
Ik had zoveel pijn op mijn borst, omdat je er niet voor me was.
Je maakte nooit tijd voor me vrij en al het andere leek belangrijker.
In het verleden dacht ik altijd dat mensen een grapje maakte als ze het over hun partner hadden die hen niet op de eerste plaats hadden gezet.
Elke keer dat mijn vriendinnen me vertelden dat hun partner geen tijd voor hen vrij maakte, twijfelde ik aan hen.
Ik rolde met mijn ogen en ging naar huis met de gedachte dat ze overdreven.
Wanneer karma je raakt en je realiseert je dat hetzelfde nu met jou gebeurt, dan is het ineens niet meer zo grappig.
Je wist wat je aan het doen was.
Het meest pijnlijke was het feit dat je wist wat je aan het doen was. Je wist dat je woorden als dolken waren.
Ik klampte me vast aan elk woord dat je zei en geloofde ze alsof ze de wet waren.
Je wist dat de liefde die ik voor je voelde niet zou wankelen, dus maakte je er misbruik van en vertelde je me schaamteloze leugens.
Waar was je die nacht dat ik mezelf in slaap huilde? Waarom wilde je de hele dag niet met me praten?
Ik liet mezelf geloven dat het mijn schuld was.
Je vertelde me dat ik zo aanhankelijk en behoeftig was, tot het punt waarop je besloot mijn appjes en telefoontjes te negeren.
Heb je je ooit afgevraagd hoe ik me daardoor voelde? Ik liep met mijn ogen naar de grond gericht, omdat ik me zo schaamde. Allemaal door jou.
Je gaf me het gevoel dat mijn gevoelens niet klopten.
Het enige gevoel waarvan je dacht dat het waar was, was de onvoorwaardelijke liefde die ik voor je voelde.
Je zou het misbruiken om van mij alles te krijgen wat je wilde.
“Als je van me hield, dan zou je dit voor me doen.“
“Je zei dat je van me hield, dus dan moet het betekenen dat je hebt gelogen.“
Weet je wel wat dat met het hart van een arme vrouw doet?
Ik heb je altijd al willen laten zien hoeveel ik van je hield.
Je maakte me bang dat als ik iets deed wat je niet leuk vond, ik je dan liet geloven dat ik niet van je hield en dat ik je zou verliezen.
Ik hield van je. Ik hou nog steeds van je en dat weet je.
Je jaloezie is niet schattig.
“Als je wanneer en met wie je maar wilt uit kan gaan, waarom kan ik dat dan niet?“
Toen ik je dit vroeg, woedend door het idee dat je niet wilde dat ik ergens heen ging, bespotte je me gewoon.
Je zuchtte gewoon waardoor ik dacht dat ik stom was om je dat te vragen.
Toen je daarbuiten je leven aan het leiden was en de bedden van andere vrouwen warm hield, was ik thuis.
Helemaal alleen. Wachtend tot je terug zou komen.
Je dacht echter dat je het recht had om me opgesloten te houden, zodat je zou weten dat ik er zou zijn als je terugkwam.
Die jaloezie was allesbehalve schattig.
Je liet me geloven dat ik gek aan het worden was.
Ik wist dat jij de reden was waarom ik het gevoel had dat ik gek werd. Al mijn emoties en gedachten waren te veel om te verdragen.
Het begon met kleine dingen, zoals me vertellen dat ik gek was, omdat ik je loyaliteit in twijfel trok.
Toen de grote dingen kwamen, zoals me vertellen dat je thuis was, terwijl ik wist dat je dat niet was (omdat ik me herinner dat ik op je zat te wachten), was het al te laat.
Ik voelde mijn geestelijke gezondheid door mijn vingertoppen glippen, omdat ik jou meer geloofde dan ik mezelf geloofde.
Het engste is dat ik weet dat ik niet de enige was.
Mijn hart breekt voor alle andere vrouwen waarvan ik weet dat je ze deed geloven dat ze speciaal waren.
Je hebt ze waarschijnlijk verteld dat niemand je ooit het gevoel heeft gegeven dat zij je gaven.
Die beloften van een happy ever after zijn een vloek die je zeker zal achtervolgen. Die arme vrouwen.
Je hebt ons eigenlijk allemaal laten geloven dat je bedoelingen puur waren en dat je liefde echt was.
Related: Wees Gewaarschuwd: Word Niet Verliefd Op Me
Je weet niet hoe je lief moet hebben, je hebt het nooit gedaan en je zult het ook nooit doen.
Ik zou je nu moeten haten, maar ik kan het niet.
Ik weet niet hoe ik een man moet haten van wie ik al zo lang houd.
Je nummer had nu geblokkeerd moeten zijn. Ik had dat al lang geleden moeten doen.
Mijn vriendinnen hebben me voor je gewaarschuwd en ik had moeten luisteren, maar ik kon mezelf er niet van weerhouden om van je te houden.
Ik liet je dingen met me doen waarvoor ik de vriend van mijn vriendin zou hebben geslagen.
Als dat haar vriend was geweest, dan had ik haar uit die relatie gesleept.
Ik kwam met zoveel excuses, omdat ik te bang was om de waarheid onder ogen te komen. Je hield niet van me. Je was giftig voor me.
Bij jou was liefde niet wat ik dacht dat het zou zijn, want toen je mijn hart keer op keer brak, veegde ik mijn tranen weg en glimlachte ik.
Waarom? Omdat ik niet wilde dat je vanwege mij verdrietig of boos werd.
Ik dacht dat je kon veranderen.
Het kwam door mij en mijn blinde optimisme is de schuldige. Ik heb altijd in het goede in mensen geloofd en dat heeft me hier naartoe geleid.
Je leek iemand die in de naam van liefde kon veranderen. Wat ik niet wist, is dat ik niet zo goed in het beoordelen van mensen was.
Ik heb mezelf een keer te vaak voorgehouden dat de dingen anders zouden zijn als ik je nog één kans zou geven. Nog één kans en dat was het!
Geen kansen meer. Mijn hart kan er niet meer tegen.
Toen je de laatste keer mijn hart brak, besloot ik dat ik zou proberen om niet meer van je te houden.
Ik kan je niet de hele tijd toestemming blijven geven om mijn hart te breken.
Je hebt het al te vaak gedaan. Ik kan je geen nieuwe kans geven en ik zal het ook niet doen.
Zelfs als het verschrikkelijk pijn doet, moet ik je zeggen dat ik te goed voor je ben.
Je bent geen man die weet hoe hij me moet behandelen zoals ik het verdien om behandeld te worden. Je verdient mijn liefde niet.
Er is iemand daar buiten van wie ik heel veel zal gaan houden. Hij zal me niet dezelfde dingen aandoen die jij hebt gedaan.
Hij zal het niet druk hebben met het breken van mijn hart, hij zal het tot de dag dat we sterven druk hebben om van me te houden.
Tot dan wens ik je het allerbeste.
Ik ben te goed voor je. Je verdient me niet.
Kijk naar me terwijl ik mijn hart weer aan elkaar naai en bij je wegloop.
Ik heb me gerealiseerd wat mijn waarde is en nu kan ik je eindelijk loslaten. Voor altijd.
