Ik leer langzamerhand om vrede te hebben met timing. Ik leer hoe ik af kan remmen. Ik leer hoe ik het rustiger aan moet doen.
Ik leer hoe ik met de dag kan leven. Ik leer hoe ik dingen die niet voorbestemd zijn niet meer hoef te overhaasten.
Ik leer langzamerhand dat ik misschien niet beter weet. Misschien hoor ik het niet allemaal te snappen op een bepaalde leeftijd.
Misschien hoor ik niet voor mijn 30e getrouwd te zijn en twee kinderen te hebben voor mijn 35e. Misschien klopten al die tijdslijnen en data die ik voor mezelf had geprikt niet en neemt mijn reis een andere wending.
Ik leer langzamerhand om de timing van mijn reis te vertrouwen, omdat ik elk jaar iets nieuws leer. Ik verander elk jaar. Ik evolueer elk jaar op een manier die ik nooit voor mogelijk had gehouden. De timing wordt elk jaar logischer.
Ik leer langzamerhand dat de timing niet altijd achter me staat, maar dat het klopt. Het is logisch. Het zal mijn toekomst beter en makkelijker maken. God heeft het zo gekozen en soms hoef je niet meer dan dat te weten.
Hopen dat de timing uiteindelijk juist zal zijn en dat de sterren op een lijn komen te staan en de klokken zullen luiden als je op de juiste plek en met de juiste persoon bent.
Ik leer langzamerhand dat wachten nog niet zo slecht is. Wachten betekent niet dat je passief bent. Wachten betekent niet dat je hebt gefaald. Wachten betekent niet dat je leven in elkaar stort.
Wachten hoort bij het leven. Geduld is iets wat we moeten blijven accepteren en leren. Wachten kan soms betekenen dat je erop vertrouwt dat er betere en grotere dingen voor je in het verschiet liggen, want hoe langer je wacht, hoe groter de beloning zal zijn.
Ik leer langzamerhand om late aankomsten te accepteren, om te accepteren als dingen niet af zijn, als er sprake is van vertraging of hindernissen en ik accepteer als ik opnieuw moet beginnen.
Ik leer langzamerhand om dingen te laten verlopen. Ik leer langzamerhand dat het niet erg is om te weinig tijd te hebben. Het is niet het einde van de wereld.
Er is altijd nog een morgen. Er is altijd een tweede kans. Er is altijd een nieuwe dag of een nieuw jaar. Niets is voor altijd. Je timing zal niet altijd tegen je zijn en het zal het niet altijd verkeerd hebben.
Ik leer langzamerhand dat het oké is om de timing te laten winnen. Het is oké om het zo nu en dan zijn zin te geven. Waarom proberen we altijd op de zaken vooruit te lopen?
Waarom willen we anderen altijd van het tegendeel te bewijzen? Met wie doen we eigenlijk wedstrijdje? Achter wie zitten we eigenlijk aan?
Ik leer langzamerhand om minder aandacht te besteden aan wanneer dingen zullen gebeuren en ik focus me meer op hoe ik het voor elkaar kan krijgen.
Ik leer langzamerhand hoe ik op de timing kan vertrouwen, in plaats van dat ik alles opnieuw probeer in te delen.
Ik leer langzamerhand om de tijd de tijd te laten nemen, omdat de verkeerde tijd je zelfs naar de juiste tijd zal leiden, de verkeerde tijd zorgt ervoor dat je de timing waardeert, de verkeerde tijd leert je dat je de tijd gewoon niet onder controle hebt, zelfs als alles in jouw voordeel is.
Ik leer langzamerhand dat alles uiteindelijk op zijn plek zal vallen. Alles op z’n tijd.
