Ze wilde niet voor je vallen.
Ze wilde je niet eens leuk vinden, laat staan potentieel van je houden en toen ze hetzelfde gevoel begon te voelen, het gevoel dat haar iedere keer een glimlach bezorgt als haar vrienden naar je vragen, het gevoel waardoor ze iedere keer enthousiast wordt als ze jouw naam op haar telefoon voorbij ziet komen, het gevoel dat je valt, begon ze ook nog een ander bekend gevoel te ervaren: angst.
Ze was bang om van je te houden.
Ze was bang voor de liefde omdat het nooit iets is geworden.
Ze weet hoe pijnlijk liefdesverdriet kan zijn, maar telkens als ze begint te vallen, zorgt haar gelukkige gevoel ervoor dat ze dat tijdelijk vergeet.
De overweldigend gelukkige idee dat ze de liefde gevonden denkt te hebben, geeft haar hoop.
Ze hoopt dat het liefde is, echte liefde. Ze hoopt dat het niet zal eindigen met het vreselijke wat ze zo goed kent.
Ze hoopt dat het niet zal eindigen met “Je verdient beter.”
Ze hoopt dat het niet eindigt met zijn vertrek, zonder afsluiting, zonder vaarwel.
Ze hoopt dat het niet zal eindigen bij dat hij vertrok vanwege redenen die gewoon niet logisch zijn, redenen waardoor ze zich af is gaan vragen wat ze verdomme fout heeft gedaan.
Ze hoopt dat ze niet gekwetst zal worden.
Want ze is gewoon de aardige vrouw die niet verliefd wilde worden.
Ze is de lieve vrouw die niet van je wilde houden, omdat liefde voor haar hetzelfde is als pijn.
Het is de huilbui midden in de nacht en wanneer ze zich afvroeg waarom niemand van haar kon houden zoals ze verdiende.
In haar ogen is liefde elk gebaar van genegenheid waar meer achter had gezocht.
Liefde is voor haar elke keer dat ze het verkeerd had. Ze is de aardige vrouw voor wie de liefde maar niet lukt.
Ze is de lieve vrouw die voor mensen valt die haar alleen maar teleurstellen.
Ze is de aardige vrouw die bang is om van je te houden, omdat ze niet wil dat jij net zo bent als de anderen. Ze wil niet dat je weer een teleurstelling bent.
Dus ongeacht de hoop die ze voelt wanneer ze begint te vallen, kies je er evengoed voor om haar te kwetsen.
Je kiest ervoor om afstandelijk te worden als je ziet dat zij gehecht aan je is geraakt.
Je kiest ervoor om je vrienden te vertellen dat ze te aanhankelijk is. Je kiest ervoor om los te laten, terwijl zij voor je vecht.
Je kwetst haar omdat je net zo bang bent als zij.
Want we zijn allemaal een beetje bang voor de liefde.
We zijn allemaal bang voor het idee dat we ons hart aan iemand geven die het zou kunnen verpletteren.
We zijn bang voor de liefde omdat als we gekwetst worden, het altijd onze eigen schuld is.
We hebben er zelf schuld aan, omdat we er zelf voor hebben gekozen.
We hebben er zelf voor gekozen om ons hart aan degene te geven die het heeft gebroken, maar vergeet alsjeblieft niet dat je van iemand kan houden die dat niet zal doen.
Ze was bang en hij ook.
Haar angst voor liefdesverdriet zal altijd aanwezig zijn, maar echte liefde zal haar dwingen om het onder ogen te zien.
Niet alle liefde eindigt in pijn, maar we zijn allemaal een beetje bang dat dat zal gebeuren.
