Het lijkt zo makkelijk en eenvoudig om gewoon zonder overgave lief te hebben en te geloven dat het allemaal goedkomt. Doe gewoon je best. Houd je niet in. Wees moedig. Wees kwetsbaar. En alles zal goedkomen.
Maar je weet dat dit niet altijd het geval is. Want je kan je soms volledig overgeven aan het houden van iemand, en dan kan het nog steeds een verkeerde keuze zijn. Soms wordt het niks.
Dus waarom gokken we het? Waarom riskeren we liefdesverdriet, tranen en slapeloze nachten, als we weten dat we het verkeerd kunnen hebben?
Omdat aan de andere kant van afwijzing, de andere kant van het moment dat je twijfelt of je iets moet zeggen, er een moed tevoorschijn komt waardoor je woorden er uitflapt waar je achteraf misschien spijt van hebt.
Maar onder de oppervlakte is er hoop. Onder de oppervlakte vraag je je af, kunnen ze ooit jouw intense gevoelens teruggeven?
Dus je neemt de gok en waagt het erop. Want waar we spijt van krijgen in ons leven is niet wat we hebben gezegd, maar eerder de woorden die we niet hebben gezegd, waardoor we ons altijd afvragen wat er anders was gebeurd.
Als je niet van me houdt of hetzelfde voor me voelt is dat één ding. Maar iets zegt me dat dit wel iets zou kunnen zijn. Het voelt alsof ik blindelings vertrouw en ergens aan vastklamp waar ik niet van weg kan lopen zonder het alles te geven.
Ik weet dat jij dit ook voelde. Die intense uitwisseling van blikken, waarbij ik wist dat jouw hart net zo snel klopte als het mijne. Ik kon het voelen toen ik op je lag.
Want het was niet slechts een zoen, het was de juiste zoen. En elk moment samen, ik wil weten of jij ook dacht dat de tijd stilstond. Alsof wij de enige waren op de wereld.
Ik ben niet het type om te smeken of om aandacht te vragen. Maar dit zou iets kunnen zijn. Het zou kunnen dat we iets geweldigs hebben gevonden.
Ik weet dat je misschien net zo bang bent als ik. Ik weet dat er veel mis kan gaan. Ik weet dat je niet weer gekwetst wil worden… Ik ook niet.
Maar er is iets aan je waar ik in geloof. Mijn gevoel is het enige dat mij leidt.
Ik kan er niet voor zorgen dat je van me houdt. Ik kan jouw gevoelens niet bepalen. Ik kan niet iets forceren dat er niet is. Maar ik denk dat je dit ook weet. En ik denk dat dit daarom zo eng is.
Want het enige dat enger is dan het bij het verkeerde eind te hebben, is het zo erg bij het juiste eind te hebben dat je ineens iets hebt om te verliezen.
Je bent misschien niet bereid om de eerste stap te zetten, of toe te geven dat we wel degelijk iets kunnen zijn. Maar ik sta hier voor je neus, ik vraag je om mij een kans te geven en van me te houden.
Want ik zal alles geven. Ik zal van je houden zoals geen ander. Ik zal je laten zien wat je altijd al hebt verdiend.
Want je verdient het beste. Je verdient iemand die je leven verrijkt en het beter maakt. Ik wil die persoon zijn.
Dus ik vraag je terwijl ik hier mijn hart uit stort. Kies mij. Ga voor mij. Hou van mij.
Want ik kies jou. Ik kies jou uit alle mensen in de omgeving. Want soms is er maar een iemand nodig om je overtuigingen te veranderen. Hou van mij, want ik geloof dat zelfs als je mijn hart breekt ik nog steeds van je zal houden.
Ik wil niet de enige zijn die dit wil. Maar als je even twijfelt moet je je misschien weer omdraaien en niet weglopen, en ik zal er zijn.
Ik zal er klaar voor zijn om je hand vast te pakken en ik zal er klaar voor zijn om samen met jou de sprong te wagen.
Mijn bedoeling is niet om je te kwetsen. Mijn bedoeling is niet om terug te deinzen. Ik wil me volledig hierin storten. Maar als jij dat niet wilt, als je door blijft lopen, zal ik verder gaan.
Bedankt dat je me hebt geleerd dat mijn hart het vermogen heeft om weer te kloppen, ook al is het enigszins gebroken.
Want ook al kan ik je geen heel hart beloven, ik kan je beloven dat ik van je zal houden, met al mijn gebroken stukjes.
