Soms moet je iemand kwijtraken om in te zien wat ze echt waard waren.
Je moet hun afwezigheid voelen om de echte waarde van hun aanwezigheid in te zien.
Soms moeten mensen je eerst verlaten voordat je begrijpt dat ze meer liefde van je hadden verdiend en dat je ze beter had moeten behandelen.
Ze moeten eerst bij je weggaan voordat je je realiseert dat het je grootste fout ooit is geweest om ze te laten gaan.
Dat is precies wat er met jou en die vrouw is gebeurd.
Met de vrouw die meer van jou hield dan van haarzelf en die bereid was om er alles aan te doen om jou gelukkig te zien.
Met de vrouw die altijd voor klaarstond en die je grootste geallieerde en teamgenoot was.
Die vrouw die de enige was die jij altijd op kon bellen en degene op wie je koste wat kost kon rekenen.
De vrouw die van je hield als je op je best en op je slechtst was.
De vrouw die in je geloofde en die bereid was om de wereld bij de hoorns te vatten om je te verdedigen.
De vrouw die voor je zorgde, zelfs als je niet voor jezelf zorgde en de vrouw die je heeft geprobeerd te beschermen tegen iedereen, waaronder jezelf.
De vrouw die bereid was om bergen te verzetten om jou te zien glimlachen.
Toch waardeerde je haar en haar offers nooit.
Je nam haar liefde voor lief en dacht dat ze voor altijd het sulletje zou blijven dat onvoorwaardelijk van je zou blijven houden ondanks wat je haar aandeed.
Dat ze altijd maar moeite zou blijven doen, terwijl het eigenlijk nooit in je is opgekomen om maar een beetje moeite voor de relatie te doen.
Dat ze haar hele leven zou verspillen aan jou door te proberen jou tot de man te maken die je meteen al hoorde te zijn.
Je zat er echter flink naast. Jaren later heb je het eindelijk voor elkaar: je hebt haar weggejaagd.
En nu je doorhebt dat ze niet meer terugkomt heb je daar ontzettend veel spijt van.
Nu heb je door dat jij je anders op had moeten stellen, dat je dankbaar voor haar had moeten zijn, dat je op tijd in had moeten zien dat ze uniek was en dat je haar nooit had moeten laten gaan.
Nu je haar hebt weggejaagd realiseer je je dat je meer van haar had moeten houden.
Maar raad eens? Dat had je echt moeten doen.
Maar je had dit op tijd moeten doen toen ze nog om je gaf, want nu heeft ze haar ogen geopend, de rollen zijn omgedraaid en ze geeft geen moer meer om je.
Je moet gaan begrijpen dat ze jouw liefde niet meer nodig heeft.
Je had jezelf volledig aan haar moeten geven toen ze smachtend stond te wachten tot je haar de plek in je leven gaf die ze verdiende.
Onderhand wachtte ze tot je je zaakjes op orde had en je haar zou laten zien dat je om haar gaf.
Ik weet dat je haar mist, want je begrijpt het nu eindelijk, maar het is echt te laat.
Je had haar boven je belabberde vrienden moeten verkiezen en al die andere vrouwen in je leven toen ze jou bovenaan haar prioriteitenlijstje had gezet en ze ernaar hunkerde dat jij hetzelfde zou doen.
Toen ze smeekte om restjes liefde en toen ze alleen maar je volledige aandacht wilde.
Het heeft nu geen nut meer om te proberen om haar te bereiken.
Het heeft geen nut om haar vrienden op te bellen en ze te vragen om je haar nieuwe nummer te geven, het heeft geen nut om langs haar huis te lopen en te hopen dat je haar ziet.
Het heeft geen nut om op plekken te komen waar je haar denkt tegen te komen.
Je had haar op moeten bellen toen ze in slaap viel met een dure jurk aan omdat ze wachtte tot je haar op zou pikken, zoals je beloofd had, maar je te druk aan het zuipen was met je vrienden die nu nergens te bekennen zijn.
Je had al haar belletjes laat op de avond moeten opnemen toen ze zich zo ongerust maakte en jij gewoon lag te wippen met iemand die je in de kroeg had ontmoet.
Het is te laat om je de belangrijke data te herinneren en bloemen naar haar adres te laten sturen.
Je had op elke verjaardag de kans toen ze alleen een avondkus van je wilde en op Valentijnsdag dat ze zo graag één roos wilde hebben en al die jubilea waarvan ze gehoopt had dat je die niet zou vergeten.
Dus in plaats van dat je nu achter deze vrouw aangaat had je beter moeten weten om haar niet weg te jagen.
In plaats van dat je haar vraagt om terug te komen had je beter moeten weten dan haar te dwingen om je te verlaten.
In plaats van dat je probeert om weer in haar leven te komen moet je mans genoeg zijn en haar met rust laten.
Laat haar gelukkig zijn op afstand, want je had haar gewoon niet zo gelukkig kunnen maken als ze verdiende en je moet haar haar eigen hart laten genezen dat jij gebroken hebt.
Nog een ding: hoop niet dat je ooit weer zo iemand als zij zal vinden.
Verdoe je tijd niet door naar haar te zoeken in iedere vrouw die voorbijkomt, want geloof me maar… ze zal nergens te bekennen zijn.
Je hebt je eenmalige kans op geluk met haar verknald en dit is iets waar je de rest van je leven spijt van zal hebben.
