Mijn moeder zei altijd tegen me: “Hoe je ze krijgt, is hoe je ze kwijtraakt.” Ze gebruikte dit om me te vertellen dat ik nooit een man van een andere vrouw moest stelen.
Er was nooit een goede reden om achter een man aan te gaan die al een relatie had. Zelfs niet met een man die alleen maar met iemand anders bezig was.
Het voelde altijd zo verkeerd voor mij. De gedachte dat ik verantwoordelijk zou zijn voor de pijn van een andere vrouw deed me zichtbaar ineenkrimpen.
Zelf ben ik nooit bedrogen. Ik weet niet of daar een daadwerkelijke verklaring voor was of dat ik gewoon geluk had met mannen.
Dat zou echter heel snel veranderen. Het ene moment deelde ik dit feit met mijn vriend, en het volgende moment voelde ik een rilling over mijn ruggengraat lopen.
Eerlijk gezegd had ik nooit nagedacht over wat ik zou doen als iemand hem zou stelen. De gedachte leek zo bizar.
Zou ik tegen hem schreeuwen? Zou ik me gewoon omdraaien en weglopen?
Ik had niet genoeg tijd om erachter te komen wat ik zou doen, want voordat ik het wist, ging alles kapot.
Mijn vriend wist dat er geen weg terug was van vreemdgaan. We zouden uit elkaar gaan op het moment dat hij het deed.
Dat is waarschijnlijk de reden waarom ik de eerste paar berichten die ik van jou zag niet eens geloofde.
Je vertelde hem dat je hem miste en dat je ernaar uitkeek hem weer te zien.
Opnieuw? Hoe lang was dit aan de gang? Was ik blind? Waren er zelfs maar tekenen?
Ik wilde instinctief je nummer bellen en mijn longen uitschreeuwen. Maar toen bedacht ik me …
Wist je dat hij een vriendin had? Wist je dat hij een relatie had?
Mijn geest werkte zo snel, ik ging door alle emoties en mogelijkheden tegelijk. Wat had ik moeten doen?
Wat ik weigerde te geloven, was dat je een slecht persoon was die een heel plan had om mijn vriend te stelen.
Ik bedoel, als je hem kunt stelen, mag je hem hebben. Wat wil ik eigenlijk met een vreemdgaande vriend?
Het is niet zo dat er geen mannen zijn die niet weten hoe ze me goed moeten behandelen.
Desalniettemin was de gedachte bedrogen te worden door de man die ik zo dierbaar was, pijnlijk. Niemand wil dat meemaken
Alleen omdat ik wist dat ik het niet verdiende om bedrogen te worden, wil dat nog niet zeggen dat ik mezelf of mijn eigen gedrag niet in twijfel zou trekken.
Er was een innerlijke stem die me vertelde dat vreemdgaan een keuze was en geen vergissing.
De paniek steeg in me op terwijl ik de berichten las die jullie hadden uitgewisseld.
Ik moest hem confronteren. Ik moest jou confronteren. Toen trof de waarheid van de situatie me als een vloedgolf.
Ik was bedrogen. Nooit had ik verwacht dat iemand hem zou stelen.
Het maakte me niet uit of het een moment van zwakte was, of hij stopte na een kus omdat het verkeerd voor hem aanvoelde of dat jullie je helemaal in de ontrouw waren verloren.
In mijn gedachten was vreemdgaan alles wat je niet zou doen als je een partner hebt. Dat betekent flirten, intiem zijn met iemand anders, enzovoort.
Dat is allemaal bedrog.
Het kostte me heel veel tijd om mezelf weer bij elkaar te rapen. Toen ik eindelijk bij zinnen kwam, besloot ik dat jij de eerste was met wie ik wilde praten.
Ik wilde jouw kant van het verhaal weten. Weten waarom je hem wilde stelen. Dat was waarschijnlijk een vergissing, maar toen kon het me niet schelen.
Ik wilde gewoon zien wat er door de vrouw was gegaan die mijn vriend wilde stelen.
Weet je, ik dacht dat je misschien niet wist dat hij een relatie had. Ik wilde geloven dat je om wat voor reden dan ook onschuldig was.
Op het moment dat ik me realiseerde dat het een vergissing was, was het moment dat ik je nummer intoetste.
Wat me het meest schokte van dat hele gesprek, was het moment waarop je zei: “Nou, het is niet mijn schuld dat je niet weet hoe je een man moet houden.”
Als ik op dat moment dramatisch wilde zijn, had ik dat kunnen doen, maar ik weigerde mezelf zo diep te laten zakken.
Weet je wat? Steel hem. Pak hem. Hou hem.
Ik wil met jullie beiden niets te maken hebben en ik hoop dat je hem niet verliest zoals ik deed.
De woorden van mijn moeder weergalmden weer in mijn hoofd. Misschien verlies je hem op dezelfde manier als je hem hebt gekregen, schat.
Je wilde hem stelen en je kunt hem nu helemaal hebben, ik zal je niet in de weg staan.
Ik verdien beter dan dat! Ik verdien beter dan een bedriegende, leugenachtige man.
De kans is groot dat ik nooit over deze ervaring heen kom en dat ik er altijd naar terug zal gaan en me de hartverscheurende pijn zal herinneren.
Ik zal mezelf echter nooit laten geloven dat ik dat verdiende, vooral niet wanneer je hem ‘stal’, wetende dat je een andere vrouw pijn zou doen.
Je bent niet beter dan hij, ik hoop dat je dat weet.
Jullie hebben elkaar op het perfecte moment gevonden en er is niets erger dan te geloven dat daaruit een gezonde relatie kan bloeien.
Kijk hoe ik mijn plezier beleef.
Zie hoe ik mijn leven leef zonder enige spijt, terwijl ik weet dat er ergens een stel is dat hun handen niet voor zichzelf kon houden.
Ook al wisten jullie allebei dat het iemand anders pijn zou doen, je deed het toch.
Mijn geweten is helder. Hoe zit het met die van jou?
Je wilde hem van me stelen en nu je mag hem houden. Veel plezier.
