Het kan buitengewoon pijnlijk zijn als je de persoon, die je in je hart draagt, niet in je armen kunt sluiten.
Ik weet niet precies op welk moment mijn hart ervoor koos om zichzelf aan jou te geven … maar ik weet wel dat ik sindsdien constant aan je denk.
Ik werd op dat moment enorm verliefd op je, en met de tijd is die liefde blijven groeien.
Helaas bleek dit een hopeloze liefde te zijn.
In plaats van het soort liefde te zijn dat me een tintelend gevoel of vlinders in mijn buik zou geven, liet het me gebroken achter.
Ik moest het feit onder ogen zien dat deze liefde nooit beantwoord zou worden.
Het is heel moeilijk om de waarheid onder ogen te zien dat ik van iemand kan houden, die helemaal niets om mij geeft.
Toch, het was de waarheid en ik moest er mee leren leven.
Ik voel constant je afwezigheid en het maakt me ellendig. Mijn hart hunkert zo erg naar je, maar je erkent mijn bestaan niet eens.
Het is pijnlijk als je hart iets heel graag wil, wat het nooit kan en nooit zal hebben.
Ik probeer je te vergeten en dat wil ik ook, maar ik kan het gewoon niet.
Ik doe net alsof het me niets doet dat je me niet ziet, en probeer mezelf dat ook te laten geloven.
Hoe hard ik het ook probeerde, ik was nog steeds bereid alles te doen om je aandacht te trekken.
Ik probeerde mezelf te overtuigen dat mijn gevoelens voorbij zouden gaan, maar ze werden alleen maar sterker.
Het is echt waar dat ik wilde geloven dat iemand anders in mijn leven zou komen en jou uit mijn hoofd en hart zou bannen…
Ik wilde dat geloven en ik heb het echt geprobeerd, maar het lijkt onmogelijk.
Ik blijf het proberen om jou uit mijn gedachten te bannen en soms lukt het mij zelfs om niet aan je te denken.
En dan kruisen onze paden en mijn hart begint te kloppen en al mijn gevoelens worden weer nieuw leven ingeblazen.
Als ik je stem hoor, doet het pijn dat het nooit aan mij gericht is.
Het is alsof ik het mooiste liefdeslied beluister, die de persoon van wie ik hou, voor een ander componeert.
Als ik je hoor lachen, doet het pijn dat ik niet degene ben die jouw lach veroorzaakt.
Weet je dan niet hoe zeer ik je wil laten glimlachen en weten dat het door mij komt.
Deze kleine dingen kunnen mij op een of andere manier breken, stukje voor stukje.
Ik vraag me af hoe dit zelfs maar heeft kunnen gebeuren. Hoe kan ik zoveel om iemand geven, die helemaal niets om mij geeft.
Ik ben zo hard voor je gevallen en de gevoelens die ik heb, zijn pijnlijk echt, maar de hele situatie voelt zo onwerkelijk aan.
Ik heb het gevoel dat ik het slachtoffer ben van een hele gemene grap en ik wil dat het stopt.
Wanneer ik je zie, worden mijn gevoelens alleen maar sterker en het lijkt onmogelijk om verder te gaan met mijn leven.
De enige remedie voor mijn pijn zou zijn om je in mijn armen te sluiten, maar ik weet dat dat ook onmogelijk is.
Dus ik bevind me op een doodlopende weg. Ik kan niet bij je zijn en ik kan ook niet stoppen met van je te houden.
Ik ben niet de enige in deze wereld, die zich in deze verschrikkelijke situatie bevindt, maar ik wens niemand deze gevoelens toe.
Ik geef jou niet de schuld van deze situatie. Je hebt waarschijnlijk gemerkt dat ik me erg ongemakkelijk gedraag als ik bij je in de buurt ben.
Misschien vraag je je zelfs af wat er aan de hand is als ik je sprakeloos aanstaar en ik er cool probeer uit te zien maar hierin jammerlijk faal.
Als je maar eens wist hoe ik me van binnen voel telkens als ik bij je in de buurt ben. Mijn gedachten vertellen me om kalm te blijven terwijl mijn hart voor je klopt.
Ik heb je zo hard nodig, maar ik wil je medeleven niet. Het zou nog meer pijn doen als je medelijden met me zou krijgen.
Je aandacht zou voor mij geen waarde hebben als je me het alleen maar zou geven uit schuldgevoel, omdat je niet hetzelfde voor mij voelt.
Het maakt niet uit hoe wanhopig ik je aandacht nodig heb. Ik respecteer mezelf te veel om je aandacht te willen hebben uit medelijden.
Ik doe heel hard mijn best om kalm en rustig te blijven als ik bij je in de buurt ben.
Vooralsnog, is het me alleen maar gelukt om niet uit elkaar te vallen als ik je zie.
Ik zal nooit degene zijn die je mag geruststellen, kussen of je hart veilig te houden. Ik heb dat geaccepteerd, hoe pijnlijk het ook is.
Er is zeer waarschijnlijk iemand anders in je leven die je hart sneller laat kloppen. En diegene geeft waarschijnlijk bijna net zoveel om jou als ik.
Ik kan alleen maar hopen dat ze je geeft wat je verdient, net als ik dat zou doen.
Het meisje dat bij je mag zijn, mag zich gelukkig prijzen en ik hoop dat ze dat beseft.
Hopelijk, neemt ze dat niet voor lief, net als ik dat nooit zou doen. Dat verdien je en niets minder dan dat.
Ik hou genoeg van je om je gelukkig te willen zien, zelfs als ik niet degene ben die de reden is van jouw geluk.
Ik zal niet liegen, het zou me veel pijn doen om je met iemand anders gelukkig te zien …..maar ik zou ook blij voor je zijn.
Ik wil dat je geluk en de ware liefde vindt omdat je dat verdient!
De gevoelens die ik voor je heb, hebben mij meer pijn dan goed gedaan. Maar toch, laten ze me iets heel belangrijks beseffen.
Ik weet nu hoeveel ik van iemand kan houden. Voor jou, wist ik zelfs niet dat het mogelijk was om zoveel van iemand te houden.
Nu weet ik hoeveel ik om iemand kan geven en het feit dat ik zoveel om iemand geef, die mij niet ziet staan, laat me iets belangrijks beseffen.
Hoeveel zal ik wel niet in staat zijn om van iemand te houden die wel mijn gevoelens beantwoordt?
Er zullen zeker geen grenzen zijn aan die liefde en het zal een nog grotere liefde zijn dan deze.
Dit houdt me hoopvol en kalm en ik kijk uit naar iemand met wie ik die liefde kan delen.
