Ik geloof in het wakker worden met een appje om me een fijne ochtend te wensen.
Niet omdat je het gevoel hebt dat dit verplicht is of omdat je iemand dit zag doen in een film, maar omdat het het eerste is wat je wilt doen als je ’s ochtends zonder mij wakker wordt.
Ik zal je schrijven voordat ik naar bed ga, ik ga namelijk altijd later naar bed dan jij, en als ik ontwaak zie ik je antwoord op mijn scherm:
“Goedemorgen, schoonheid.”
Ik wil je hand boven de tafel vasthouden als we eten zonder dat ik doorheb dat ik dit doe.
Ik geloof in het uiten van genegenheid in het openbaar, gebaren die nooit openbaar voelen omdat we gewoon niemand om ons heen zien.
Soms zullen we dat stel in de trein zijn dat in de hoek zit te kussen en zal het ons beiden niets uitmaken omdat deze wereld wel wat meer liefde zou kunnen gebruiken.
Sommige mensen zullen naar ons kijken en vinden dat we dit thuis horen te doen en dan zouden we wensen dat we konden reageren dat de wereld ons thuis is.
Ik geloof in praten, in gezonde gesprekken die hun eigen leven gaan leiden en die soms leiden tot onenigheid of discussievoering, maar die altijd weer terugkomen bij de waarheid, zoals het hoort.
Ik vertel je over mijn dag en ik vertel je niet over de oppervlakkige details die we aan een ander zouden vertellen die ons vraagt hoe onze dag was zonder dat ze echt het antwoord willen horen.
Ik vertel je over de geweldige gedachten die ik had, de verdrietige persoon die ik in het restaurant zag en hoe ik me voelde toen ik over de brug liep.
Dan zal ik luisteren als jij over jouw dag vertelt en zou ik willen dat ik erbij had kunnen zijn.
Want delen is het belangrijkste, toch?
Het voorrecht hebben om je leven met iemand te delen: om deel uit te maken van al hun dromen en prestaties en om hen vast te houden als ze falen.
Het leven zal ons in de steek laten, maar dit zullen we beiden meemaken en we zullen de pijn en vreugde delen.
Ik geloof dat het een grote eer is om iemands intieme details te delen en ik zal mijn uiterste best doen om je teamgenoot te zijn.
Soms zullen we echter vrienden zijn, want ik ben van mening dat vriendschappen voor de beste romantische relaties zorgen.
We bestellen een grote pizza en kijken in onze pyjama naar hersenloze tv en worstelen met elkaar tot het op iets anders uitloopt, iets wat veel beter is.
We zullen in slaap vallen op verschillende plekken in huis, want soms hebben we het te leuk om echt naar bed te gaan.
Samen zijn we de luidruchtige kinderen die tot laat op willen blijven en die fastfood willen eten als ze enge verhalen aan elkaar vertellen.
We zullen nooit het gevoel hebben dat we volwassen moeten worden.
Ik geloof zelfs in je als ik je niet heb ontmoet, zelfs als ik je nooit zal ontmoeten.
Ik geloof dat je bestaat — degene die me ’s ochtends appt, die het laatste stukje pizza met me deelt en die mijn teamgenoot is.
Je loopt ergens rond en je neemt de tijd om op iemand te wachten die veel voor je zal betekenen.
En misschien zullen we nooit zoiets perfects vinden en misschien zullen we elkaar nooit tegenkomen, maar dat is oké.
Want ik wil mijn hele leven in iets blijven geloven dat echt geweldig is — iets wat echt spectaculair en zeldzaam is — zelfs als ik de enige ben die daarin gelooft.
