Ze weet hoe pijn voelt. Niet alleen de pijn van gedumpt worden of genegeerd worden of bedrogen worden.
Ze heeft extreem liefdesverdriet ervaren.
Het soort liefdesverdriet dat niet met een dronken app of een rebound jongen kan worden gerepareerd.
Het soort liefdesverdriet waarbij degene die je mist nooit meer terug zal komen.
Ze is sterk, want ze heeft een band met iemand gelegd – iemand die mooi was, adembenemend.
Iemand die het verdiende om een lang, gelukkig leven te leiden zonder pijn. Maar die persoon werd haar afgenomen.
Ze heeft niet genoeg tijd met diegene gehad. Heeft niet alles gezegd dat ze wilde zeggen.
Het is oneerlijk, maar ze heeft leren accepteren dat het leven zo in elkaar zit. Het universum maakt geen onderscheid.
En dat is oké, ook al is het helemaal niet oké.
Haar kracht werd op de dag dat ze het nieuws kreeg getest – en op elke dag sinds toen.
Ze heeft aan haarzelf getwijfeld. Getwijfeld aan de betekenis van het leven. Getwijfeld aan welke God dan ook waarin ze gelooft.
Haar kracht bereikte een dieptepunt, maar het heeft haar niet volledig in de steek gelaten. Als dat zo was geweest, dan was ze hier nu niet meer.
Maar dat is ze wel. Ze ademt nog steeds.
De dood heeft haar sterk gemaakt, want ze leeft nog steeds, hoewel haar geliefde weg is.
Want ze heeft met de ergst mogelijke omstandigheden moeten omgaan en ze heeft het volgehouden. Rouwende familieleden. De begravenis regelen.
Als-er-iets-is-wat-ik-voor-je-kan-doen apps. Fruitmanden. Berichtjes vastgemaakt aan bloemen.
Ze had zich door de meest zware tijden geslagen, tijden waarop ze graag wilde verdwijnen, toen ze van plaats wilde ruilen met degene die overleden was – maar ze heeft nog steeds het vermogen om te glimlachen.
Om te lachen. Om van het leven te genieten.
Uiteraard is ze niet klaar met het huilen. Ze zal weer huilen als ze door haar plakboeken bladert of een On This Day herinnering ziet op Facebook.
Als ze langs het kerkhof rijdt of als ze naar de urn staart op haar plank.
Als het laat in de avond is of vroeg in de ochtend en ze haarzelf niet in slaap krijgt.
Maar die tranen maken haar niet zwak. Ze maken haar sterk. Ze maken haar een overlevende.
Ze is sterk, want ze is met het grootste verlies omgegaan dat je je kunt voorstellen.
Ze weet wat onuitstaanbare pijn is – hoe het voelt om iemand te missen die je op geen enkele manier kunt bereiken.
Related: De Sterkste Vrouwen Hebben Een Teder Hart
Iemand tegen wie ze kan schreeuwen en tieren, maar van wie ze nooit een concreet antwoord zal krijgen.
Ze is sterk, want ze is door de dood geen cynicus geworden. Ze heeft nog steeds een groot hart. Ze heeft nog steeds veel liefde om te geven.
Ze is sterk, want ze staat klaar voor haar vrienden als zij hetzelfde verlies meemaken.
Want ze is iemand op wie anderen kunnen leunen. Want ze laat de gruwelen van haar verleden haar niet kwellen.
Ze is sterk, want als ze de dood van iemand van wie ze meer hield dan woorden kunnen beschrijven heeft kunnen verwerken, dan kan ze alles aan.
Alles.
