Na al deze tijd heb ik nog steeds hoop.
Ik hoop dat je me ooit misschien uit zal leggen waarom je me hebt verlaten.
Ik weet dat dat verkeerd is. Ik zou je gewoon in het verleden moeten laten en gewoon verder met mijn leven moeten.
Maar dat is niet eenvoudig.
Hoe ga je verder als je het idee had dat de relatie voor altijd zou blijven bestaan?
Hoe laat je iemand los voor wie je zulke sterke gevoelens had en van wie je met heel je hart hield?
Om eerlijk te zijn weet ik niet hoe vaak ik deze brief heb geprobeerd te schrijven en ik het gewoon niet kon.
Ik had mijn emoties niet onder controle.
Ik hield nog steeds van je.
Maar ik was ook boos omdat ik niet kon geloven dat je me zo makkelijk kon laten gaan. Dat je onze liefde zomaar los kon laten.
Nu ben ik boos op mezelf omdat ik van iemand hield die nooit de mijne was, iemand die me verliet zonder wat te zeggen.
Ik voelde me verraden omdat je tegen me hebt gelogen.
Hoe vaak zei je dat je alles voor me zou doen, dat er niets was wat je niet voor me zou doen?
Nou, het enige wat je moest doen was net zo van mij houden als ik van jou heb gehouden. En je hebt gefaald.
Ik was verdrietig. Dat is alles. Ik voelde me zo intens verdrietig.
Er bestaan geen woorden om dat gevoel te beschrijven.
Ik hoop dat je begrijpt wat je gedaan hebt en de gevolgen die het heeft gehad voor mij.
Je hebt een onmiskenbaar teken op mijn hart achtergelaten.
Als je ooit om me hebt gegeven had je me nooit dit gevoel gegeven.
Ik was bang. Ik maakte me echt zorgen om mijn psychische gezondheid omdat ik niet dacht dat ik sterk genoeg was om met jouw vertrek om te kunnen gaan.
De littekens die je op me achter hebt gelaten hebben me bang gemaakt.
Ik bleef bang dat de man die na jou zou komen net zo slecht zou zijn als jij was.
Toen het afgelopen was wilde ik niet dat iemand je zou vervangen.
Ik wilde niemand in mijn buurt als jij diegene niet was.
Ik was verward. Ik was gewoonweg niet in staat om te begrijpen wat er gebeurd was.
Niets leek logisch in mijn ogen.
Alles leek het ene moment perfect, maar toen brak je me hart. Je brak mij.
En ik bleef onzeker achter, iets wat ik op dit moment nog steeds ben.
Ik dacht dat ik niet genoeg voor je was of dat ik er misschien voor had gezorgd dat je overhaast aan iets begon wat je helemaal niet wilde.
Soms betrapte ik mezelf er zelfs op dat ik dacht dat ik nooit iemand zou kunnen vinden die van me houdt zoals ik dat verdien, zoals ik van jou hield, onbaatzuchtig en puur, zonder mate.
Maar nu, nadat de tijd mijn wonden heeft geheeld en nadat het me lukte om mijn hart te repareren weet ik dat ik op het juiste moment ware liefde zal vinden…
Dus, bedankt. Bedankt dat je me hebt laten gaan.
Ik heb geleerd om vaarwel te zeggen. Je hebt me geleerd om mijn vleugels te spreiden en weer vrij te kunnen vliegen.
Maar raad eens? De wereld stopte toch niet met draaien toen je vertrok.
Er zijn zoveel mooie dingen die me te wachten staan als ik erop uitga en ontdek.
Er is iemand die klaar zal zijn voor mijn liefde.
Iemand die me zal verwennen met zijn liefde. Iemand die ik de hele tijd zal aanmoedigen om een beter mens te worden.
Er is iemand met wie ik mijn dromen waar zal maken.
Iemand die niet bang is om lief te hebben of iets serieus aan te gaan.
Ik weet dat het mijn fout is dat ik je de liefde heb gegeven die je niet verdiend hebt.
Ik heb mezelf volledig aan je gegeven.
Het spijt me, ik had het gewoon niet in me om minder van je te houden. Je was er echter niet klaar voor om net zoveel van mij te houden.
Misschien heb ik te hard gepusht.
Heb ik je ergens bang mee gemaakt? Ik weet dat je niet alles hebt geveinsd.
Je kunt zulke sterke emoties niet veinzen. Je hebt je liefde niet geveinsd. Dus wat is er daadwerkelijk gebeurd?
Dit is een retorische vraag, want ik wil het antwoord niet weten.
Ik ben er bang voor. Ik ben bang dat je tegen me zal zeggen dat ik ervoor heb gezorgd dat je overhaast aan een serieuze relatie bent begonnen.
Ik wil geloven dat je niet klaar was voor een serieuze relatie, dat je niet klaar was voor de liefde die ik je gaf.
Je was niet klaar voor die ‘eeuwige’ liefde.
Het maakt evengoed niets uit wie het verkeerd had en wie het bij het rechte eind had.
Het maakt niet uit of ik je wegjaag of dat je gewoon het type bent dat snel het hazenpad kiest.
Wat er wel toe doet is ons verhaal me iets heeft geleerd.
Ik heb het een en ander geleerd over mannen en relaties. Ik heb geleerd om dingen los te laten die niet voor mij bestemd zijn.
Ik heb bovendien geleerd om meer waarde aan mezelf te hechten.
Ik sta open voor andere perspectieven en het nieuwe leven dat ik zonder jou kan leiden.
En wat jou betreft?
Je behoort nu tot mijn verleden en daar wil ik je ook laten. Ik ben klaar voor de toekomst.
Zorg goed voor jezelf en vaarwel… voorgoed!
‘Als de ene man zegt dat hij er niet klaar voor is, zal de andere man zeggen dat ze exact degene is naar wie hij altijd heeft gezocht.’
