Weet je nog dat in As Good As It Gets dat toen Jack Nicholson tegen Helen Hunt zei, “Door jou wil ik een betere man zijn,” en we allemaal weg zwijmelden? Die zin was zoooo onverwacht en romantisch, toch?
Bestaat er iets beters dat je tegen iemand zou kunnen zeggen? Natuurlijk is het zo dat het karakter van Jack Nicholson in die film het moeilijk had met een geestesziekte, waardoor de gezonde omgang met anderen werd aangetast.
Maar alsnog. Echt een ontzettend romantisch moment. Toch?
Mwah. In de film misschien, maar in de echte wereld is dat niet echt zo.
“Door mijn vrouw wil ik een beter mens zijn.” Het is een van de meest voorkomende complimenten die mannen aan hun vrouwen geven. En aan de oppervlakte klinkt het als een mooi, romantisch gebaar.
Het plaatst het vrouwtje op een voetstuk, licht haar uit en vertelt iedereen hoeveel invloed ze heeft door slechts te bestaan en haar eigen dingen te doen.
Maar wow, iemand kunnen inspireren om een beter mens te zijn door alleen maar te doen wat je evengoed had gedaan? Verdorie, dat is eigenlijk een superkracht. Erg vleiend!
Maar het is niet echt vleiend. Het is eigenlijk nogal smerig.
Allereerst hebben vrouwen niet nog iets nodig waarin ze moeten uitblinken.
Bovenop alle druk die we al op onszelf uitoefenen om goede moeders, loyale vrienden, toegewijde echtgenotes, het runnen van een enigszins georganiseerd huishouden, up-to-date blijven met actuele gebeurtenissen en om voor onszelf te zorgen, willen we niet ook nog mannen inspireren om betere mensen te zijn.
Ik snap het wel – het is een compliment. Maar het is nou eenmaal zou dat wij ook proberen betere mensen te zijn. Maar weet je waar onze motivatie vandaan komt? Vanuit onszelf.
Het komt vanuit onszelf. We willen beter zijn omdat dat is wat mensen horen te doen in dit leven. Mensen leven eigenlijk maar kort in dit universum en tijdens dat leven doen we ons uiterste best om de beste versie van onszelf te zijn.
Om een goed mens te zijn. Als we moeder zijn, om goede mensen op te voeden.
Maar we hebben het ook erg druk en zijn overweldigd en willen niet verantwoordelijk zijn voor de houding die een andere volwassene heeft wat het leven betreft.
We proberen gewoon niet iemand anders kind te vergeten als wij aan de beurt zijn met carpoolen. We hebben niet de emotionele bandbreedte om het integere hulpsysteem van een ander te zijn.
Vrouwen hebben al genoeg op hun schouders. Denk hier eens aan: Wat als mannen gewoon, weet je wel, goede mannen zijn, helemaal uit zichzelf zonder dat ze door ons “geïnspireerd” moeten worden? Wat als mannen niet weer een gedragspatroon van henzelf van vrouwen laten afhangen?
Scholen hebben dresscodes omdat meisjes “ervoor zorgen” dat jongens zich niet kunnen concentreren. Als een vrouw aangifte doet van verkrachting wil iedereen weten hoe kort haar rokje was of dat ze misschien dronken was, want misschien heeft ze hem ertoe “gedwongen”.
Een man misbruikt een vrouw omdat “zij hem heeft uitgedaagd”. Klaar nu. Vrouwen zijn net zomin verantwoordelijk voor het goede gedrag van mannen als hun slechte gedrag.
Het feit dat een vrouw een goed mens is zou niet voor een man een magische boon zijn om een fijn, gezond geweten te laten groeien.
Kijk niet naar ons en vraag ons niet wat we hebben gedaan om je gedrag te beïnvloeden. Echt niet.
Als je inspiratie nodig hebt om een goed mens te zijn, kijk dan naar andere mensen die je bewondert – je vader, je moeder, die wijze docent op de universiteit.
Of lees een boek, ofzo. Maar laat het niet afhangen van je partner. Zij verdient iemand die al een goed mens is. Intrinsiek goed.
Want weet je wat geweldig sexy is aan een man die tegen een vrouw zegt dat ze “hem inspireert om beter te zijn”? Een man die er al naar streefde om beter te zijn, voordat deze vrouw überhaupt in zijn leven was.
Onze levens zijn geen aflevering van Fixer Upper.
En wat als een vrouw in elkaar stort? Wat als ze een aantal slechte keuzes maakt? Wat als ze ineens geen goed mens meer is? Nodigt dat de man dan uit om het niet meer te proberen?
Of is het nu aan hem om de inspiratie te zijn? Over wat voor soort systeem hebben we het hier?
Begrijp me niet verkeerd – gemeenschappelijke steun is geweldig binnen een relatie. Als beide partners elkaar inspireren om het beste in zichzelf naar boven te halen, is dat fantastisch.
Maar veel te vaak is het verhaal dat de man maar in het duister stuntelde, verloren en zonder richting – of zelfs dat hij een belabberd iemand was – voordat zijn ware geliefde kam en hem inspireerde om een beter iemand te worden met haar magische vrouwelijke goedheid.
Dit is smerig, mannen. Gedraag je gewoon beter. Word een beter mens. Uit vrije wil.
Houd vrouwen niet verantwoordelijk voor jou integriteit. We weten dat je het aardig bedoelt, werkelijk, maar het is gewoon te veel. Voor iedereen zorgen is al zwaar genoeg, en dit is weer iets dat er nog eens bij komt.
En vrouwen, trap alsjeblieft niet in de romantiek achter het idee. Tenzij de inspiratie om een beter mens te worden van twee kanten komt, is het eigenlijk helemaal niet romantisch.
We zijn niet verantwoordelijk voor het gedrag van mannen. Niet voor het slechte en ook niet voor het goede.
