Hierbij ga ik verder met mijn leven. Hierbij accepteer ik de pijn vanwege het gemis.
Hierbij word ik elke dag wakker en trotseer ik de straat waar we liepen, de cafés op de hoek waar we aten, de lakens waar we ons ’s avonds in wikkelden.
Hierbij word ik elke dag wakker, terwijl ik me bewust ben van wat er ontbreekt, maar ik accepteer dat dit nu mijn leven is, dat het vanaf nu zo zal gaan. Hierbij begrijp ik dat het oké is om mijn hartslag jouw naam te laten spreken.
Hierbij begrijp ik dat het oké is om iemand te missen die ooit zo’n belangrijk onderdeel was van mijn leven. Maar hierbij begrijp ik ook dat mijn leven wel verdergaat.
Dat ik op een dag onze liedjes zal horen en ik zal glimlachen, dat ik onder de lakens lig en ze niet meer naar jou ruiken; ooit zal ik weer verliefd worden, ooit zal ik hierop terugkijken en zal de heftigheid mijn handen niet meer laten trillen.
Hierbij ga ik verder. Hierbij accepteer ik het feit dat we geen herinneringen meer samen zullen maken. Hierbij leg ik me neer bij de werkelijkheid van een toekomst zonder jou.
Hierbij begrijp ik dat je alles zal doen waar we het ooit over hebben gehad – je zal een leven leiden waar je trots op bent, je zal degene worden die je hoopte te kunnen worden, je zal op reis gaan, je zal alles ervaren wat je wilde ervaren, je zal liefhebben – diepzinnig en vol overgave en met heel je hart, maar je zal alles zonder mij ervaren.
Hierbij ga ik verder. Hierbij accepteer ik dat jij dat ook zal doen. Hierbij leg ik me erbij neer dat iemand anders verliefd zal worden op het licht dat je uitstraalt, dat iemand anders je grootste fan zal worden.
Hierbij hoop ik dat je de liefde zal vinden die je verdient. Hierbij hoop ik dat je iemand zal vinden die je inspireert, iemand die je beroert en die inziet hoe geweldig je bent.
Hierbij hoop ik dat je iemand vindt die je diep weet te raken, iemand die zowel je veilige haven als je grootste avontuur is. Hierbij hoop ik dat je ooit echt gelukkig zal zijn.
Hierbij ga ik verder met mijn leven. Hierbij accepteer ik dat mooie dingen soms ten einde komen. Hierbij begrijp ik dat ik niets kan zeggen of doen om daar wat aan te veranderen.
Hierbij leg ik me erbij neer dat vertrekken soms ook uit liefde wordt gedaan.
Dat je soms iets wat zacht en levensecht was achter je moet laten, dat harten soms niet op dezelfde lijn zitten. Maar hierbij accepteer ik dat een einde niet rommelig hoeft te zijn.
Hierbij begrijp ik hoe echt het allemaal is – dat heel even, in een wereld van miljarden mensen, twee vreemden op het juiste moment op de juiste plek waren en dat er iets tussen hen gebeurde.
Mijn hart gaat sneller kloppen bij die gedachte – dat wij op een bepaald moment zoveel geluk hadden. Dat wij op een bepaald moment alle verwachtingen hebben overtroffen.
