We hebben allemaal wel eens in een situatie gezeten waarin we achter iemand aan hebben gezeten die niet om ons gaf of die niet genoeg van ons hield.
Ook al is er niets mis mee om initiatief te nemen als het om de man gaat die je leuk vindt, maar je moet altijd een zekere mate van waardigheid behouden.
Wat je moet onthouden, is dat er een enorm verschil is tussen voor iemand vechten en achter hem aanzitten en tussen interesse tonen en jezelf vernederen.
Wees eerlijk, hoe lang zit je al achter deze man aan?
Hoe lang geef je je hele wezen aan iemand die het nooit op prijs heeft gesteld, zonder er iets voor terug te krijgen?
Hoeveel jaar heb je verspild met het wachten tot hij zijn zaakjes op orde heeft en je de moeite teruggeeft die hij van jou heeft gekregen?
Wachtend op het moment dat hij je goed gaat behandelen en je de plek geeft die je in zijn leven verdient?
En hoeveel tijd wil je nog verspillen? Tot op welk punt ben je er klaar voor om achter de man aan te zitten die duidelijk niet gepakt wil worden?
Het maakt niet uit of we het over een man hebben die weigert zich te binden, een man die je helemaal geen kans wil geven of een man die zijn manier van doen niet wil veranderen.
Hoe dan ook, het punt blijft hetzelfde: je moet niet achter iemand aanzitten die er duidelijk alles aan doet om aan je te ontsnappen.
Ik zeg dit niet tegen je, omdat je een vrouw bent.
Ik zeg dit niet tegen je, omdat je een prinses zou moeten zijn die geduldig wacht tot een prins op het witte paard haar te hulp schiet.
Ik adviseer je dit, omdat je een mens bent wiens gevoelens tijdens het proces gekwetst zullen worden als je hiermee doorgaat.
Ik vertel je dit vooral, omdat het geen zin heeft. Je zult nooit de resultaten krijgen waarop je hoopt, hoe hard je je best ook doet.
Hoe meer je achter hem aanzit, hoe meer je jezelf verliest.
Zonder je er zelfs maar bewust van te zijn, probeer je steeds harder om een andere versie van jezelf te worden: een vrouw tot wie hij zich meer aangetrokken zou voelen, een vrouw van wie hij meer zou houden.
Hoe meer je achter deze man aanzit, hoe meer je hem laat zien dat je bij jou geen enkele moeite hoeft te doen.
Dat hij niets hoeft te doen om je voor hem te winnen, want jij doet al het werk voor hem.
Hoe meer je achter hem aanzit, hoe meer je hem je als vanzelfsprekend laat beschouwen.
Je vertelt hem dat je altijd naast hem zult staan, ondanks dat hij er zelf niets aan doet om je daar te houden.
Hoe meer je achter deze vent aanzit, hoe meer je genoegen met minder neemt.
Je opvatting over de liefde wordt verstoord en zelfs als je een nieuwe jongen ontmoet, zul je denken dat dit soort gedrag acceptabel is.
Hoe meer je achter hem aanzit, hoe jaloerser en verbitterder je elke dag wordt.
Je zult al die meisjes zien wiens vriendjes hun best doen en je zult je afvragen wat zij hebben dat jij niet hebt.
Waarom zijn zij beter dan jij?
Waarom kunnen hun vriendjes op de juiste manier van ze houden en de jouwe kan je niet eens wat kruimeltjes van zijn genegenheid geven?
Het belangrijkste is dat hoe meer je achter hem aanzit, hoe minder je aan jezelf denkt.
Je zult het nu misschien niet zien, maar na verloop van tijd zul je je eigenwaarde in twijfel trekken.
Je gaat je dan afvragen waarom je voor hem niet genoeg kunt zijn en waarom de man van wie je houdt de hele tijd van je wegrent.
Ligt het aan jou? Heb je iets verkeerds gedaan?
Ben je niet mooi, slim of interessant genoeg? Waarom kan hij niet voor eens en voor altijd voor jou kiezen zonder al die spelletjes te spelen?
Hoe meer je achter hem aanzit, hoe minder je van jezelf houdt, respecteert en waardeert.
Zonder je ervan bewust te zijn, zal het gebrek aan zijn liefde en respect je eigenwaarde beïnvloeden en na verloop van tijd zul je gaan denken dat je niet meer verdient.
Hoe meer je achter hem aanzit, hoe meer je je hart blijft breken.
Dus denk nog eens goed na en vertel me dan eens of deze man het echt waard is.
Is hij het waard om je trots te verliezen, om jezelf naar beneden te halen, om jezelf te ondermijnen?
