Niet alle liefdesverhalen eindigen gelukkig. Ik ben erachter gekomen dat de wereld zo in elkaar zit.
Het is niet altijd eerlijk en soms is het vooral wreed hoe het universum geeft en neemt.
We begonnen net zo puur als elk liefdesverhaal. Schuifelden bij het vuur in het maanlicht. Een zachte zoen vaarwel.
Een goede morgen app. De schoonheid van een nieuwe liefde kan potentieel leiden tot een wreed vaarwel.
Ik kon niet over je ophouden. Wist je dat?
Ik vertelde me vrienden wat jouw favoriete voedsel was, ik vertelde mijn moeder over de lieve berichtjes die je vanochtend had gestuurd, ik vertelde iedereen die daar voor open stond over jou, want ik sprak het allerliefst over jou.
Mijn beste vriend zei me dat ik er nooit eerder zo gelukkig uit had gezien.
Ik was net als een kind dat een nieuw speeltje had gekregen. Ik wilde alleen met jou spelen, het enige waar ik over wilde praten, het enige waar ik de hele dag aan dacht tot ik je weer kon zien.
Ik had alles gedaan wat je van me vroeg als ik dan je glimlach zou zien.
Dus deed ik het. Ik nam ontslag van een baan die je niet leuk vond, ik kocht nieuwe kleren die in jouw ogen gepast waren, ik verminderde mijn make-up routine voor de helft, alleen om te zijn wie jij wilde dat ik was.
Alles waar je een kleine opmerking over maakte fikste ik, wanhopig om je aan je vast te houden. Maar toen ik huilde, je smeekte om echt van me te houden, veranderde er niets.
Ik geloof sterk in tweede kansen. En derde, en vierde. Ik zou een ander een miljoen kansen geven zolang ik kan zien dat ze het probleem proberen op te lossen, maar dit deed jij nooit.
Nadat ik zolang de enige ben geweest die het probeerde in een relatie tussen twee mensen, moest ik doen wat voor mij de beste keuze was en ik ging verder met mijn leven.
Verder gaan is nooit eenvoudig. Sommige nachten droom ik nog altijd over je en sommige ochtenden ontwaak ik huilend.
Meestal denk ik nog aan het verleden, elke goede herinnering die je hebt achtergelaten. Soms denk ik nog steeds aan hoe onze toekomst eruit had kunnen zien.
Het is mijn favoriete hobby om te dromen over waar we nu hadden kunnen zijn. De familie die we hadden kunnen zijn, het leven dat we samen hadden kunnen maken.
Of vooral, het leugenachtige leven dat jij in mijn hoofd had gecreëerd.
Je wist dat ik maar een ding graag wilde, een familie met iemand van wie ik hield, en je hebt daar misbruik van gemaakt.
Je liet me een idyllische toekomst zien van het leven dat we samen zouden gaan maken, terwijl jouw gedachten ergens anders waren.
Je gaf me hoop dat het goed zou komen met ons en nam dat allemaal in een keer weg. Was dat meteen al je plan?
Je zag een naïeve, onschuldige, jonge meid die nooit eerder verliefd was geweest en je wilde haar door een achtbaan laten gaan. Je wilde me het beste bijbrengen en het dan besmeren met het ergste.
Je gaf me mijn hoogste hoogtepunten en de meest diepe dieptepunten. Ik had die dieptepunten nog honderd jaar doorgestaan om nog een dag de goede tijden met je mee te maken.
Je zorgde ervoor dat ik smachtte naar nog een zoen, nog een aanraking.
Ik heb nooit geloofd in jaloezie. Ik vertelde al mijn vrienden als iemand je een reden geeft om jaloers te zijn of dat je hem niet kunt vertrouwen, vertrek dan.
Alleen totdat ik erachter kwam dat je andere meisjes in je bed had gehad toen ik er niet was. Iets veranderde er toen – mijn vertrouwen, mijn rust, het sloeg allemaal om.
Ik word niet meer rustig van stille avonden alleen, want de stilte overweldigt me door me te herinneren dat wanneer ik alleen in bed lig, dat voor jou niet geldt.
Je hebt me een jaloers monster gemaakt. Ik had het idee dat ik elke seconde met je moest doorbrengen omdat je anders iemand anders zou vasthouden. Ik verstikte je en je leugens verstikten mij.
We wisten allebei dat we niet meer gezond waren; we kregen geen lucht meer en de tijd was om.
Ik kon mijn ogen niet sluiten en mijn adem inhouden tot je eindelijk zou veranderen.
Ik wist dat onze tijd voorbij was.
Daar zit ik dan, een maand na je vertrek en ik begin me eindelijk weer mezelf te voelen. Ik plukte elke kleine stukje negativiteit, angst en haat uit mijn leven.
Dat betekent niet dat ik je ben vergeten, het betekent dat ik niet langer met je bezig ben.
Ik zal geen wrok koesteren en boos zijn, ik zal je bedanken voor de tijd dat je in mijn leven was en je vaarwel wensen.
Ik zal jou en je nieuwe liefde niets dan het beste wensen. Ik zal onze tijd samen onthouden, maar ik laat de schade niet blijven.
Mijn volgende geliefde is misschien net zoals jij. Hij zal me misschien manipuleren, misschien tegen me liegen, vreemdgaan, me negeren tot ik niets meer over heb – net als wat jij hebt gedaan.
Maar misschien ook wel niet. Ik weiger om een onschuldige ziel te kwetsen zoals jij dat bij mij hebt gedaan.
Ik weiger om het volgende hart waar ik voor val jouw rotzooi op te laten ruimen. Ik heb zonder jou de rust gevonden en ik zal weer opbloeien.
