Ik appte je twee keer achter elkaar omdat ik zo graag met je wilde praten.
Ik prikte een nieuwe datum voor plannen nadat je had afgezegd, want ik wilde zo graag tijd met je doorbrengen.
Ik gaf je een tweede (en derde en vierde) kans omdat ik zo graag met jou wilde daten.
Je gaf me zolang gemengde signalen.
Ik kon dat als signaal hebben aangenomen dat je gen interesse had in een relatie.
Ik had de hoop kunnen opgeven dat we ooit iets zouden krijgen.
Maar in plaats van aan te nemen dat je nooit de mijne zou worden, nam ik aan dat je gewoon een zetje nodig had.
Een beetje extra aangemoedigd moest worden om meer in me te zien dan slechts een vriend.
Ik ging achter je aan omdat ik dacht dat ik ervoor kon zorgen dat je niet meer zou zeggen dat je niet klaar was voor een relatie.
Ik dacht dat ik je kon overtuigen dat je me de kans zou geven om ervoor te vechten.
Ik verzon smoezen voor je.
Ik verzon redenen waarom je me weg probeerde te drijven. Je was nog steeds verscheurd door je vorige relatie.
Je vond het moeilijk om weer te vertrouwen. Je had verlatingsangst.
Je wilde jezelf beschermen door single te blijven. Je was bang voor de sterke gevoelens die je voor mij had.
Ik ging achter je aan omdat ik dacht dat je dit wilde.
Ik dacht dat je dit nodig had van mij om mij te laten bewijzen hoe sterk mijn gevoelens voor jou waren.
Ik dacht dat je de complimenten en dubbele appberichtjes en de Instagram likes nodig had om te ontdekken of ik echt serieus bij je wilde zijn.
Ik dacht dat deze zouden helpen bewijzen dat ik je tijd en moeite waard was.
Ik maakte me nooit druk dat ik wanhopig over zou komen, want ik dacht dat het beter was dat je wist wat ik voor je voelde dan je te laten gissen.
Ik dacht dat het beter was om mijn gevoelens te uiten dan je gemengde signalen te geven zoals jij dat deed. Ik wilde recht voor zijn raap zijn.
Ik wilde dat je precies wist waar ik stond.
Ik ging achter je aan omdat ik je aandacht wilde en het me niet uitmaakte hoe ik die kreeg.
Het maakte me niet uit of ik je selfies moest sturen, mijn agenda om moest gooien om je te zien, of uren moest besteden aan mijn outfit om indruk op je te maken.
Ik had alles gedaan om je me te laten opmerken. Om ervoor te zorgen dat je om me zou gaan geven.
Ik ging achter je aan omdat ik wist dat als ik als eerste zou stoppen met je te appen, dat we nooit meer zouden praten.
Als ik niet langer plannen met je maakte, zouden we elkaar nooit meer zien.
Als ik je niet langer een tweede kans gaf, zou je je nooit in allerlei bochten wringen om het goed te maken.
Ik wist dat ik al het zware werk moest doen om onze vriendschap niet te laten doodbloeden.
Ik ging achter je aan omdat het enige andere alternatief was om je te laten gaan en dat was het laatste wat ik wilde doen.
Ik wilde je in mijn leven houden.
Ik wilde jou een vast deel van mijn wereld maken, maar het bleek dat ik voor jou alleen maar tijdelijk was.
