Het klinkt mooi, niet? Een minnaar of minnares vinden. Iemand om te kussen. Iemand om op dates mee te gaan.
Een persoon in wiens hand je kunt knijpen tijdens het kijken van enge films.
Een persoon om je leven voor open te stellen, om je hart aan te geven, iemand met wie je jezelf tot ver in de toekomst samen kunt zien.
Maar die persoon vinden is eng.
Er zijn zoveel regels en beperkingen in de huidige wereld van het daten.
Een ‘minnaar’ of ‘minnares’ moet aantrekkelijk, sexy, adembenemend, betrouwbaar en romantisch zijn: alles waar we ooit van hebben gedroomd, toch?
Hij/zij moet de perfecte persoon zijn. Maar perfectie binnen de liefde? Dat bestaat niet.
En iemand vinden die geen mankementen heeft en je perfect bij je past? Onmogelijk. (God zij geprezen, want niemand van ons zou aan die verwachtingen kunnen voldoen.)
Daarom heb ik geen interesse in iemand die perfect is. En daarom wil ik geen minnaar. Ik wil een beste vriend.
Ik wil iemand bij wie ik compleet mezelf kan zijn.
Ik wil ’s ochtends wakker worden met m’n haar door de war van de slaap, zonder make-up op m’n gezicht, met een veel te groot shirt aan, en niet het idee hebben dat ik iemand anders moet zijn.
Ik wil iemand om mee te lachen. Laat opblijven en praten over dromen. Om mee op avontuur te gaan, groot of klein.
Om wijn mee te drinken en samen ontbijt mee te maken, en voelen alsof we alles van elkaar weten.
Ik wil iemand tegen wie ik vrijuit kan praten, zonder angst, over mijn de dingen waar ik het meest spijt van heb en mijn toekomstige plannen. Iemand die ik kan vertrouwen.
Iemand die er voor me zal zijn, wat er ook gebeurt, en dit zal dan wederzijds zijn. Iemand met wie ik een gigantische zak snaai kan wegwerken, iemand met wie ik gewoon op de bank kan zitten en we niets hoeven te zeggen, maar gewoon genieten van elkaars gezelschap.
Ik wil een beste vriend. Iemand die ik kan plagen, mee een drankje kan gaan doen, of met wie ik binnen kan blijven en Prison Break kan bingewatchen.
Iemand die me een welgemeend compliment geeft als ik er top uitzie, maar het ook eerlijk zegt als ik er slecht uitzie en mijn luie reet van de bank moet hijsen.
Ik wil iemand die al mijn diepste geheimen kent, mijn drama en mijn meest trotse momenten.
Iemand die samen met mij dingen onderneemt, me mee uit eten neemt en echt praat over de dingen die ertoe doen.
Iemand die niet altijd de baas hoeft te spelen, moet betalen, degene moet zijn die de dingen plant. Maar die dingen wel af en toe doet, gewoon omdat het kan.
Ik wil iemand die me aan het lachen maakt, me gek maakt, boos maakt, maar nog steeds m’n beste vriend is.
En ik wil hals over kop verliefd worden op deze beste vriend.
Kijk, ik denk dat de wereld een totaal verkeerd beeld heeft. Liefde gaat niet om het vinden van de perfecte persoon, het vinden van een minnaar of minnares.
Ik denk dat liefde gaat om het vinden van je beste vriend. Iemand bij wie je op zoveel verschillende manieren goed past, niet slechts op romantisch gebied.
(Want dat zoetsappige, intieme gedoe zal uiteindelijk vanzelf gaan. Maak je geen zorgen.)
Ik wil een beste vriend. Iemand van wie ik hou, dat klopt, maar vooral iemand die ik echt ken.
En iemand die mij compleet kent, mankementen en eigenaardigheden, al mijn rare kanten, maar er nog steeds voor kiest om de mijne te zijn.
