Als hij jou niet leuk vindt, waarom vind je hem dan wel leuk?
Hoewel dit bij beide geslachten voorkomt kan ik alleen voor de vrouwelijke kant spreken.
Of een man je laat zitten of verdwijnt, waarom blijven vooral vrouwen zich nog steeds vasthouden?
Waarom rationaliseren we en hopen we dat we een verklaring krijgen waarmee we de situatie om kunnen draaien?
Waarom negeren we onze instincten?
We weten het antwoord op die vraag.
Maar wanneer het niet het antwoord is waar we op hadden gehoopt, of op dachten te hopen, negeren we het en maken we onszelf wijs dat we hem van gedachte kunnen veranderen.
Alsof dat wat er al is gebeurd zou terug kunnen draaien.
Omdat we gehecht zijn geraakt geloven we dat we deze person nodig hebben, terwijl we ze eigenlijk alleen maar willen.
Het differentiëren van behoeftes boven wensen is makkelijk gezegd dan gedaan.
Het concept lijkt simpel, maar als we alles laten afhangen van gevoelens denken we helemaal niet bewust na.
We buiten een onbewuste indruk uit. Waarom laten we gevoelens voor een iemand onze gemoedstoestand bepalen?
Als iemand jou niet leuk vindt, vinden ze je niet leuk.
Waarom zou je iemand willen die jou niet leuk vindt? Laat de frustratie van of angst voor het alleen zijn niet je gedrag bepalen.
Als iemand geen oogje op je heeft wil je hen niet.
Twijfel niet aan jezelf.
Zit je niet af te vragen of je zou moeten appen, doen of je moeilijk te krijgen bent of iedere interactie die je met deze persoon hebt gehad overdreven te analyseren.
Heb schijt daaraan.
Als je hem wilt appen, ga je gang.
Als je hem wilt zien, doe moeite om hem te zien.
Als je met hem wilt chillen, maak dan plannen.
Je bent een grote meid. Misschien zal hij je app niet beantwoorden.
Misschien zal hij geen moeite doen om je te zien.
Misschien zal hij niks meer laten weten wat betreft het chillen. Weet je? Dat is oké.
Als dit gebeurt vindt hij je niet leuk.
Hij vindt je niet leuk, dus heb jij geen reden om hem leuk te vinden.
Tuurlijk, je zal je eerst teleurgesteld voelen en gedupeerd. Het is echt verdomd klote. Maar weet je?
Als hij er anders over zou denken zou je dat meteen merken, vertrouw daar maar op.
Als je het antwoord al weet, accepteer het en ga verder met je leven, voor jezelf.
Relaties moeten van beide kanten komen.
Als het van een kant komt maak je geen schijn van kans.
Realties zijn moeilijk genoeg wanneer het van twee kanten komt.
Mensen zijn verschullend en dat is oké.
Geef jezelf meer schouderklopjes, je verdient niet het gemiddelde of de middelmaar.
Denk na voordat je iets doet en gebruik je verstand.
Laat je hart meewegen, maar doe niks alleen op basis van je emoties en eerste reacties.
Dus deze persoon ziet jou niet zo zitten, nou en? Heb je ooit iemand gehad zoals jij en had je geen interesse in hen?
Ik garandeer je dat het antwoord ja is.
Of het nou was vanwege een gebrek aan fysieke aantrekkingskracht, te vroeg hebben geoordeeld, het verkeerde moment, je vond ze gewoon niet leuk.
Je vond ze gewoon niet leuk.
Je verdient het om met iemand op dezelfde golflengte te zitten. Je verdient een teamgenoot. Je verdient iemand die achter je staat.
En je verdient vooral een vriend. Een ware en eerlijke vriend die je onmiskenbaar steunt.
Dit is een basis voor een echte relatie.
Ik heb het niet over die mensen die elkaar bedriegen, bespreken hoe vreselijk ze het vinden met hun partner, of degenen die gewoon nooit alleen kunnen zijn.
Ik heb het over mensen die een relatie hebben omdat ze iemand hebben gevonden die ertoe doet.
Ze hebben iemand gevonden die het waard is om voor te vechten. We verdienen dat allemaal, iedereen.
We verdienen het om iemands allereerste keuze te zijn.
Als je niet hun eerste keuze bent, waarom zou je dan bij hun willen zijn? Dat wil je niet.
Heb niet zo’n lage dunk van jezelf. Je hoort niet iemand te moeten overtuigen om je leuk te vinden.
Dat is niet hoe de vork in de steel zit.
Zo hoort het niet te zijn. Laat jezelf niet opgeslokt worden door een teleurstellend gevoel.
Je wilt iemands eerste keuze zijn en dat zij jouw eerste keuze zijn.
