Een hele tijd geleden heb ik een gezegde gehoord dat zegt dat daden meer zeggen dan beloftes, maar het duurde even voordat ik dit echt begreep.
Toen we een relatie hadden vertrouwde ik je genoeg om me te laten kwetsen door jou.
Ik was eerlijk over mijn plannen en mijn keuzes terwijl degene was die het ene zei en het andere deed.
En weet je wat het ergste was?
Je kwam hier altijd mee weg. Als je zag dat ik boos was en dat ik op het punt stond om de relatie te beëindigen kwam je met allerlei prachtige beloftes.
En ik viel telkens weer voor je mooie leugens en je omhelzingen die me kippenvel gaven.
Telkens weer gaf ik mezelf volledig aan je omdat ik dacht dat je zou veranderen, dat mijn liefde jou wel zou veranderen.
Maar dit gebeurde niet. Ik was niet belangrijk genoeg om voor te vechten alsof je leven hier vanaf hing. En het lukte je steeds weer om me te kwetsen.
Je hebt me zoveel emotionele pijn berokkend en zelfs als ik zei dat je me pijn deed hield je er niet mee op.
Je bleef gewoon de dingen doen die voor jou goed voelden en je had helemaal geen spijt van wat je me aandeed.
Ik weet nog precies hoe je me verbaal mishandelde en hoe je me neerhaalde als je het niet eens was met iets wat ik deed.
Niets werkte in jouw ogen en je dacht dat jij de enige was die belangrijke beslissingen mocht maken.
Je zei dat je van me hield en toen ging je vreemd.
Je zei dat ik belangrijk voor je was en toen kleineerde je me waar mijn vrienden bij waren.
Je zei dat we voor altijd bij elkaar zouden blijven en toen verraadde je onze liefde door naar bed te gaan met de eerste vrouw die je tegenkwam.
Je loog iedere dag tegen me om je zin te krijgen en ik had het maar niet door omdat liefde blind maakt.
Ik weigerde te geloven dat je niet genoeg van me hield en dat ik niet belangrijk voor je was.
Ik leefde nog in een sprookjeswereld en dacht dat je zou veranderen en dat je weer net zoveel van me zou gaan houden als aan het begin van de relatie.
Maar dat gebeurde niet.
Je wilde niet voor me vechten. Je wilde niet achter me aangaan omdat ik al van jou was.
Maar je hoorde gewoon evengoed achter me aan te gaan, want dat is wat liefde is.
Liefde houdt in dat je je best doet en dat je vecht voor je partner. Liefde is die kleine dingen omdat die het belangrijkste zijn.
En dit was het enige wat ik wilde: slechts een aantal kleine dingen om me in leven te houden.
Ik wilde gewoon wat kleine aanwijzingen dat je om me gaf en dat je wilde dat onze relatie het zou gaan redden.
Ik wilde dat je voor me zou vechten maar zelfs dat kon er niet vanaf.
Je hebt me zo vaak gekwetst en daarna rechtvaardigde je je daden gewoon met wat betekenisloze woorden.
Maar daden kunnen alleen gerechtvaardigd worden met daden.
Je lieve woordjes dat je zou veranderen waren betekenisloos voor me omdat ik helemaal geen bewijs had dat je deze belofte ook echt zou nakomen.
Ik was je manipulatie, gaslighting, gelief en dominantie spuugzat.
Ik wilde je gewoon zo ver mogelijk achter me laten en alles wat jij vertegenwoordigde. En uiteindelijk deed ik dit ook.
Zodra ik eenmaal inzag dat je nooit zou veranderen en dat je me altijd voor de gek zou blijven houden besloot ik om me los te rukken.
Maar ik moet toegeven dat het niet eenvoudig was.
Er waren momenten dat ik zo graag had gewild dat je niet had bestaan en momenten dat ik ook zo over mezelf begon te denken.
Zo diep heb je me gekwetst. Je was de man van wie ik het meeste hield maar je was tegelijkertijd de man die me emotioneel kapot had gemaakt.
En terwijl ik aan de nasleep van onze relatie dacht realiseerde ik me dat je het beste van mij hebt afgepakt.
Je hebt mijn energie leeggezogen en ik bleef verdoofd achter.
Alleen omdat ik mezelf had proberen te beschermen tegen emotionele pijn die een ander me aan zou kunnen doen had ik me afgesloten voor mijn gevoelens.
Ik had ze geblokkeerd en ik liet niemand in de buurt van mijn hart komen.
Ik bouwde dikke hoge muren om mijn hart heen zodat ik niet nog een keer gekwetst zou kunnen worden.
Op die manier liep ik de kans mis om weer lief te hebben en om een partner te vinden die weer van me zou houden.
En toen ik zag wat ik gedaan had werd ik wakker uit die nachtmerrie waarin ik zolang had geleefd.
Ik realiseerde me dat ik ondanks je leugens en gemene streken verder moest.
Het accepteren was de eerste fase in het genezingsproces nadat ik mijn toxische relatie was ontvlucht, maar ik moest zeker volledig herstellen.
Na alles wat je me had aangedaan beloofde ik mezelf dat ik weer van iemand zou houden en hoopte ik dat een nieuwe man anders zou zijn dan jij.
Ik beloofde mezelf dat ik mijn hart open zou stellen ondanks mijn angsten en ondanks dat ik het moeilijk vond om mensen te vertrouwen.
Ik beloofde mezelf dat ik weer van iemand zou houden ondanks alle emotionele wonden die nog aanwezig waren.
En op die manier kon ik jou eindelijk achter me laten.
Want door mijn hart open te stellen voor een nieuwe liefde kon ik mijn wonden laten helen en kon ik weer de oude worden.
Ik beloofde mezelf dat ik weer met heel mijn hart van iemand zou houden en dat ik me nooit meer zou laten kwetsen door een man.
Ik besloot om verder te gaan en om weer een gelukkige en geliefde vrouw te worden.
En als nu zou zien hoe ik geworden ben is dat de beste wraak ooit.
