Wat het ook is, wat er ook met ze is gebeurd, wat ze ook doormaken, wat er aan hen knaagt en de controle over ze heeft en ervoor zorgt dat ze meer willen – het zal niks en alles met jou te maken hebben.
Niks, omdat het waarschijnlijk is gebeurd voordat jij in hun leven kwam. Het was een relatiebreuk, een trauma, of hoop, vertrouwen en geloof dat ergens de mist in ging.
Alles, omdat je zult proberen ze te fiksen, ze te helpen, of je af te vragen waarom je niet genoeg bent, waarom je hun wonden niet kunt genezen, hun gebroken hart aan elkaar kunt lijmen en ze niet op andere gedachten kunt brengen.
Je zal jezelf beloven dat je nooit in deze valkuil zult vallen, en dat kijk je toe wanneer het gebeurt. Je zal jezelf voor de kop slaan omdat het toch is gebeurd.
Je zult jezelf afvragen waarom je het überhaupt probeert. Waarom je niet gewoon naar de waarschuwingen had geluisterd.
Je wist de hele tijd al dat dit iemand is met een hart dat in diggels ligt, een ziel in stukken, en met weinig genegenheid, warmte en stabiliteit om aan je te geven – je zal hen hier niet de schuld van geven, ze hebben alle middelen nodig die ze kunnen vinden – toch blijf je het proberen.
De liefde functioneert op aparte manieren, en we houden van alles dat niet in onze planning stond. We hechten ons aan dingen waar we eigenlijk niet van zouden moeten houden.
Vuurvliegjes zijn aangetrokken tot licht, kleine kinderen tot cement, en honden tot plassen water.
Er zijn geliefden die niet van ons houden – en sommigen kunnen het niet.
Maar je zal van ze houden, hoe hard je ook probeert om dit niet te doen. Hoe vaak je ook zegt dat het niet zo is. Je zal toekijken als zij zich te gronde richten, en je mee sleuren naar beneden.
Ze doen dit niet expres, maar tussen jou op afstand houden en niet weten hoe ze ook van jou kunnen houden, zelfs als ze dit wel zouden willen, zijn een aantal complicaties aanwezig die aangewakkerd worden wanneer een gebroken iemand wordt bemind door een ander.
Uiteindelijk zal een van de twee dingen gebeuren. Ze zullen je toelaten, stukje bij beetje, en je leert langzamerhand hoe ze zichzelf kunnen fiksen; of je likt je wonden en gaat verder met je leven.
De een is niet meer nobel dan de ander. Eentje doet iets meer zeer. Een is iets zeldzamer. Beide kunnen je potentieel breken. Beide hebben de potentie om je te leren dat liefde niet iets is dat geforceerd kan worden en kan worden teruggeëist, maar dat het iets is dat je vrijblijvend moet geven.
Iets dat niemand verplicht moet accepteren. Of ze nou klaar zijn om het aan te nemen of niet. En als ze er niet klaar voor zijn, dan zij het zo.
Maar je zal tenminste een keer verliefd worden op een gebroken persoon. Het overkomt iedereen.
De kansen staan tegen ons gekeerd dat iemand of iets als eerste is aangekomen en iemands genegenheid uit elkaar heeft gereten en littekens heeft achtergelaten in die dingen die we onze harten noemen.
En de gebroken persoon van wie je houdt zal twijfelen, schichtig en nerveus zijn, maar dat betekent niet dat ze minder liefde verdienen alleen omdat ze bang zijn om weer belazerd te worden.
Alles wat je kunt doen is van ze houden. Alles wat je kunt doen is er voor hen te zijn. En als je geluk hebt zullen ze leren om ook van jou te houden.
Als dat niet het geval is en je ook breekt, dan bent je zeker niet alleen. En als er iets is dat liefdesverhalen ons leren is dat je kunt genezen. Je kunt groeien. Je kunt het weer opnieuw proberen.
Want vaak zijn de gebroken mensen die we vinden, op wie we verliefd worden en die we helpen met genezen, wijzelf.
