Ik betreur niet dat ik je ontmoet heb, ik betreur dat ik me op heb laten slokken door jou.
Hoe kan ik nou betreuren dat ik iemand ontmoette die me het geval gaf dat ik zweefde? Hoe zou ik nou ooit kunnen betreuren dat ik je ontmoet heb als jij degene bent geweest die mij gevormd heeft?
Het was eerlijk gezegd niet je liefde die daarvoor had gezorgd. Het was de manier waarop je me opslokte. Ik liet je mijn energie, emoties en liefde opslokken.
Ik liet je toxische liefde mijn liefde vergiftigen omdat ik geloofde dat de man op wie ik verliefd was geworden terug zou komen. Ik geloofde dat mijn liefde sterker was dan de jouwe. Maar dit was nooit het geval.
Ik betreur niet dat ik voor je heb gekozen, ik betreur dat ik jou boven mezelf heb verkozen.
Wanneer ik iemand liefheb ga ik er volledig voor. Als ik van je hou, hou ik van de manier waarop je glimlacht, de manier waarop je ademhaalt, de manier waarop er een ader in je voorhoofd verschijnt als je boos bent.
Ik hou van hoe er rimpels rond je ogen ontstaan als je oprecht lacht. En ik hou van het feit dat ik elke dag voor jou kies. Maar ik verkies jou boven mezelf.
Ik koos jouw welzijn boven het mijne. Ik koos ervoor om eerst met jouw demonen in gevecht te gaan en daarna met de mijne. Ik koos ervoor om jou te redden en mezelf daarmee kapot te maken.
Ik betreur niet dat ik je mijn prioriteit gemaakt heb, ik betreur dat ik geloofde dat je hetzelfde voor mij zou doen.
Gek ben ik, hè? Ik geloofde dat als ik je liet zien dat ik genoeg om je gaf, jij ook om mij zou geven. Ik dacht dat als je innig genoeg van je hield mijn liefde je op de een of andere manier zou genezen.
Ik betreur dat ik erop hoopte dat je zou veranderen, want het heeft mijn hart telkens gebroken toen je mij de rug toekeerde.
Mijn hart brak elke avond toen ik alleen in slaap viel.
Mijn hart brak elke ochtend die ik alleen in de keuken doorbracht, in de wetenschap dat je niet genoeg om me gaf om thuis te komen, de kennis dat ik niet jouw prioriteit was – ik was slechts één van de keuzes die je nooit hebt gemaakt.
Ik betreur niet dat ik je toe heb gelaten, ik betreur dat ik me heb laten verwoesten door jou.
Ik zal nooit betreuren dat ik je toe heb gelaten, want wat wij hadden was een tijdje fantastisch en bijzonder.
Ik was eventjes de gelukkigste vrouw op aarde.
Ik had eventjes een reden om te geloven dat je van me hield, dat je mij toe zou laten zoals ik jou had toegelaten. Ik betreur gewoon dat ik jouw woorden mijn hart liet doorboren.
Ik liet je opmerkingen mijn zelfvertrouwen kapotmaken. Ik liet je gedrag me dagelijks breken omdat je alleen om jezelf gaf.
Ik betreur dat ik wist wat je me aandeed, maar ik hoopte evengoed dat je daarmee zou stoppen.
Ik hoopte evengoed dat ik daar verandering in kon brengen als ik gewoon iets meer mijn best deed.
Maar anderen fiksen zou nooit ten koste moeten gaan van mijn eigen psychische gezondheid.
Ik betreur niet dat ik van je heb gehouden, ik betreur dat ik je met heel mijn hart heb vertrouwd.
Als ik eerder vertrokken was, was ik nu misschien niet kapot geweest.
Als ik eerder had besloten om mezelf op de eerste plaats te zetten was ik nu misschien niet verwoest. Maar ik bleef, ik hoopte en ik had lief.
Ik vertrouwde je met heel mijn hart en keek toe terwijl je me liet vallen.
Ik vertrouwde je mijn leven toe en keek toe terwijl je het kapotmaakte. Ik vertrouwde je met ons en keek toe terwijl je de benen nam.
Ik betreur niet dat ik je alles heb gegeven wat ik had omdat ik zoveel daaraan over heb gehouden.
Ik heb je mijn hart, lichaam en geest gegeven. Ik heb je mijn gezonde verstand gegeven. En toen gooide je alles aan de kant.
Je hebt mijn geest kapotgemaakt, mijn hart vergiftigd en mijn ziel bont en blauw geslagen.
Maar ik ben nu sterker dan jij ooit zal zijn. Ik hou van mezelf zoals jij nooit van mij had kunnen houden. Ik heb een verhaal en ik respecteer mijn littekens. Ik weet wie ik ben.
Ik weet hoe geweldig en sterk ik ben. Ik weet dat die blauwe plekken zullen vergaan, ik weet dat gif eruit gezogen kan worden.
Ik weet dat ik mezelf opnieuw op kan bouwen, hoe hard jij ook je best hebt gedaan om me kapot te maken. Want ik keneindelijk mijn waarde.
Ik kan eindelijk zeggen dat ik nergens spijt van heb, want alles wat ik heb gedaan nadat onze relatie eindigde heb ik voor mezelf gedaan.
Alles wat ik nu ben is alles wat ik altijd al had willen zijn.
