Angstigheid zijn de rusteloze nachten van slapen. Het zijn de hersenen dat je nooit kunt uitschakelen. Het zijn de gedachten die je overdenkt voordat je naar bed gaat en al je ergste angsten worden werkelijkheid in dromen en nachtmerries.
Je bent steeds moe, ook al is je dag net begonnen.
Angstigheid is leren hoe te functioneren met slaapgebrek, omdat het tot 2 uur ‘s nachts duurde om je ogen te sluiten
Het is elke tekst waarvan je je afvraagt hoe zeg ik dit op de juiste manier?’ Het is een dubbele of driedubbele tekst voor het geval je het verprutst.
Angstigheid is het gênant snel beantwoorden van teksten.
Angstigheid is de tijd die je besteedt aan het wachten op een antwoord, terwijl een scenario uitbeeldt wat ze zouden kunnen denken?
Angstigheid is een onbeantwoorde tekst die je van binnen doodt ook al zeg je tegen jezelf, ‘misschien zijn ze bezig of zullen ze later antwoorden.’
Angstigheid is die kritische stem die zegt ‘misschien negeren ze je opzettelijk.’ Het is geloven in elk negatief scenario dat je kunt bedenken.
Angstigheid wacht. Het voelt altijd alsof je wacht.
Het zijn de onnauwkeurige conclusies getrokken als je geest van start gaat en je hebt geen andere keus dan de destructieve leidraad te volgen.
Angstigheid verontschuldigt zich voor dingen die niet eens de woorden vereisen: ‘Het spijt me’.
Angstigheid is twijfel aan jezelf en een gebrek aan vertrouwen in jezelf en de mensen om je heen.
Angstigheid is hyperbewust zijn van iedereen en van alles. Zoveel zelfs, je kunt zien of er een verandering in iemand is, alleen maar door hun toon- of woordkeuze.
Angstigheid is verpestende relaties zelfs voordat ze beginnen. Het vertelt je, ‘je hebt ongelijk, ze houden niet van jou, ze gaan weg.’ Dan spring je naar conclusies en verpest het.
Angstigheid is een constante staat van zorgen maken en panikeren en op de rand zijn. Het zijn irrationele angsten.
Het is te veel aan het denken, het is te zorgzaam. Omdat de wortel van mensen met angstigheid zorgzaam is.
Het zijn zweterige handpalmen en een racehart. Maar aan de buitenkant kan niemand het zien. Je lijkt kalm en op je gemak en lachend maar eronder is alles behalve dat.
Angstigheid is de kunst van het bedriegen van mensen die jou niet kennen. En voor de mensen die dat doen, het is een constante stroom van uitdrukkingen als ‘maak je geen zorgen’ of ‘je overdenkt dit’ of ‘ontspan’.
Het zijn vrienden die luisteren naar deze conclusies die je hebt getrokken en niet echt begrijpen hoe jij bent. Maar ze proberen je te ondersteunen, omdat de dingen in je hoofd van kwaad tot erger veranderen.
Angstigheid wil iets repareren dat niet eens een probleem is.
Het is de stroom van vragen die je doet twijfelen aan jezelf
‘Heb ik de deur op slot gedaan voordat ik vertrok?’
‘Heb ik de kachel uitgezet?’
‘Zit de stijltang nog aan?’
Het draait terug om alleen maar te controleren.
Angstigheid is het onbehagen op een feest omdat je denkt dat alle ogen op jou gericht zijn en dat niemand je daar wil hebben.
Angstigheid is dat extra schot dat je maakt en het lijkt alsof je eindelijk ontspant. Totdat je de volgende dag een kater krijgt, vol spijt en je afvraagt wat je tegen wie zei en heb je hen een verontschuldiging schuldig?
Angstigheid is overcompenseren.
Angstigheid is overal op tijd komen, omdat de gedachte om te laat te zijn je over de rand zou brengen. Angstigheid is de faalangst en het streven naar perfectie. Het heeft altijd een schema of een plan nodig.
Angstigheid is die stem in je hoofd die zegt ‘je zult falen’. Het probeert de verwachtingen van mensen te overtreffen, zelfs als je jezelf doodt om dat te doen. Angstigheid neemt meer op dan je aankan, alleen ben je afgeleid en overdrijf je niet iets. Angstigheid is uitstelgedrag omdat je verlamd bent van de angstigheid om te falen, dus je houdt het uit.
Het zijn de triggers die je uitschakelen. Het valt in privé uiteen en huilt als je overweldigd bent, maar niemand zal ooit die kant van jou zien. Angstigheid trekt aan en probeert opnieuw, omdat het enige dat erger is dan het overwinnen van andere mensen, jou en je eigen demonen overwint. Het verslaat die kritische stem die zegt: ‘je hebt het echt verpest’ of ‘je zou je nu vreselijk moeten voelen’.
Angstigheid is de behoefte om dingen onder controle te houden, omdat het voelt alsof dit ding in je leven buiten je controle ligt en je ermee moet leren leven.
Maar meer dan wat dan ook, angstigheid is zorgzaam. Het wil nooit iemands gevoelens kwetsen. Het wil nooit iets verkeerd doen. Meer dan wat dan ook, het is de behoefte en behoefte om gewoon geaccepteerd en geliefd te zijn.
Dus probeer je soms te hard. En wanneer je vrienden tegenkomt die beginnen te begrijpen, helpen ze je er erdoorheen. Dan realiseer je je dat dit een gevecht is waar je elke dag mee te maken krijgt, maar het is er één die je niet alleen onder ogen zult moeten zien.
