Je bent het aan jezelf verplicht te vertrekken.
Jij weet het en ik weet het ook.
Weet je hoe ik dat weet? Omdat je niet langs deze titel bent gescrold. Omdat je het idee niet hebt laten gaan. Omdat iets aan de gedachte van weggaan aan je trekt – met je spot, waardoor je blijft zoeken naar die externe bevestiging van wat je al weet.
En dat wil je achter je laten.
Misschien wil het rationele deel van je het niet. Maar in je kern wel.
Het deel van je dat altijd de waarheid vertelt. Het deel dat jou beter kent dan jij jezelf. Het deel dat het gewend is weggeduwd en genegeerd te worden.
Het deel dat oprecht weet wat het beste voor je is, weet dat het tijd is om te gaan.
Het is tijd om te vertrekken. Tijd om de sprong te wagen. Tijd om het gemak te laten voor wat het is en verder te gaan naar het grote, ingewikkelde onbekende waar je van zal groeien.
Omdat je het aan jezelf verplicht bent om te groeien. Ook als het ontzettend pijn gaat doen.
Ook als het eerst als een mislukking voelt.
Ook als het voelt alsof je tien stappen terug doet om vervolgens één stap vooruit te doen.
Ook als het moeilijk en onzeker is en er een grote kans op falen is.
Je bent dat falen aan jezelf verplicht.
Je bent het aan jezelf verplicht om eruit te stappen – nu je nog weet dat je het kan.
Voordat comfort in inschikkelijkheid verandert. Voordat de makkelijke keuze als de enige keuze gaat voelen. Voordat blijven zo’n essentieel deel van je gedrag wordt dat je vergeet dat er nog een andere optie is.
Je bent het aan jezelf verplicht te vertrekken voordat je zo ver de verkeerde weg in bent geslagen dat je niet meer terug lijkt te kunnen.
Omdat je nu nog weet wat je wilt.
Nu je nog een andere kant ziet.
Nu je nog weet wat je zou moeten doen, ook als het lastig zal worden.
Nu je nog twee mogelijke wegen voor je ziet.
Eentje waar je liever op zou lopen en een waar je uit gemak op staat.
Maar neem het niet voor vanzelfsprekend aan dat je de andere weg nog ziet.
Neem het niet voor vanzelfsprekend aan dat je nog een kans hebt om weg te gaan – nu je nog niet te geïnvesteerd bent, nog niet te ver bent gegaan, nog niet zo ver de verkeerde weg op bent gelopen dat je vergeten bent dat er nog een kans is om je om te draaien.
Dus neem de keuze die je moet maken.
Maak de keuze niet voor de persoon die je vandaag bent, maar voor de persoon die je over vijf jaar gaat zijn.
Degene die gegaan is voor wat ze wilden en fouten maakte, maar uiteindelijk ergens beter terecht kwam. Ergens dat ertoe deed. Ergens authentiek en verdiend en echt.
Probeer meer van die persoon te houden dan van wie je nu bent.
Omdat dat een persoon is waar je trots op kan zijn.
En als je niet hetzelfde kan zeggen over wie je nu bent, dan ben je het aan jezelf verplicht om weg te lopen.
